حتما كودكانی را دیده‌اید كه دائم نق می‌زنند و در مهمانی و خانه پدر و مادرشان را اذیت می‌كنند. آنها مهربان نیستند و گاهی ممكن است حتی وقتی به آنها مهربانی می‌كنید با جیغ و داد به شما پاسخ دهند.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از جام جم ؛ این رفتار كودكان علت‌های زیادی دارد و برای همین روان‌شناسان توصیه می‌كنند به جای دعوا یا سرزنش آنها بهتر است ابتدا علت تغییر رفتار كودكتان را پیدا كنید.یعنی سعی كنید بفهمید چه اتفاقی روی داده كه موجب عصبانیت فرزندتان شده است. بدخلقی و عصبانیت، بی‌دلیل ایجاد نمی‌شود. همچنین اجازه ندهید بداخلاقی كودكتان بر شما هم غلبه كند و شما هم بداخلاق شوید.
در چنین شرایطی سعی كنید با كشیدن نفس‌های عمیق آرامش خود را حفظ كنید و هر آنچه باعث عصبانیت، نفرت و خشونت شما می‌شود را به فراموشی بسپارید.برخی از روان‌شناسان هم معتقدند كه بی‌توجهی به كودك و گریه‌های او می‌تواند باعث كمك نكردن به دیگران، بویژه افراد مستحق كمك، و بی‌اهمیت بودن مشكلات ایشان برای او هم می‌تواند از كودكی شكل بگیرد. با كودكتان صحبت كنید و سعی كنید علت بدخلقی‌اش را بفهمید.
دانستن این‌كه چه چیزی باعث بدخلقی او شده است در واقع كلید این معماست كه چگونه به او كمك كنید تا هم احساس بهتری پیدا كند و هم رفتاری بهتر داشته باشد.به علاوه اگر كودكتان دلیل ناراحتی خود را بتواند به شما بازگو كند احتمالا بیشتر از این بداخلاقی نخواهد كرد. این موضوع بویژه درباره كودكانی صادق است كه از بداخلاقی به عنوان نوعی روش ارتباطی با والدین خود استفاده می‌كنند تا آنها را متوجه آنچه اشتباه است، كنند.
برخی والدین هم كه از نامهربانی فرزندشان خسته شده‌اند حاضرند به او هرچه می‌خواهد، بدهند تا دیگر گریه نكند و به این شیوه مهربانی كردن را به كودكشان آموزش می‌دهند.این كودكان معمولا بعد از مدتی خواسته‌های خود را با فریاد و جیغ بیان می‌كنند و با گریه به خواسته‌هایشان می‌رسند و این بدترین نوع تربیت است، چون كودك خشن می‌شود البته این حالت در مهدكودك‌ها هم دیده می‌شود كه مربیان برای ساكت كردن كودكان این‌گونه مهربانی می‌كنند.
روان‌شناسان معتقدند كه بداخلاقی كودكان مقطعی است و برای همین والدین نباید نگران باشند كه این رفتار در بزرگسالی هم ادامه پیدا می‌كند و كودك آنها تبدیل به دختر یا پسر بداخلاق و نامهربان می‌شود.والدین باید با كلمات محبت‌آمیز، كودكشان را آرام كنند چون ممكن است رفتار خشن و فریادهای عصبی باعث بی‌احساسی و بی‌عاطفه بودن كودكان در روابط بین فردی شود و ناتوانی در به‌كارگیری كلمات محبت‌آمیز در آنها به وجود آید.
همچنین سرزنش دائم به علت اخلاق و رفتار فرزندان ممكن است باعث ایجاد خودپنداری منفی در كودك شود و در نتیجه، به ناتوانی او در دوست داشتن خود و دیگری بینجامد.این امر از جمله علل مؤثر در نامهربانی كودكان به شمار می‌رود.مهمتر این است كه هیچ‌گاه به كودكتان نگویید چون بهانه گیری می‌كند او را دوست ندارید و او را بدون قید و شرط دوست بدارید و محبت كنید تا او هم مهربان شود.
كودكان اغلب با حیوانات رابطه خوبی دارند و شما می‌توانید از این فرصت استفاده كنید و مثلا با نگهداری یك حیوان خانگی مهربانی كردن را به او آموزش دهید و اجازه ندهید تا كودكتان بهانه‌گیری كند.چون كودك می‌آموزد كه نه تنها انسان‌ها بلكه حیوانات و دیگر موجودات زنده نیز شایسته رفتاری مناسب و مهربانانه هستند.بنابراین اكثر روان شناسان كودك معتقدند كه نباید با كودك بهانه‌گیر شیوه تنبیه یا بی‌توجهی را در پیش گرفت بلكه با مهربانی و محبت او را تشویق به خوش رفتاری و مهربانی كرد.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از جام جم ؛ این رفتار كودكان علت‌های زیادی دارد و برای همین روان‌شناسان توصیه می‌كنند به جای دعوا یا سرزنش آنها بهتر است ابتدا علت تغییر رفتار كودكتان را پیدا كنید.یعنی سعی كنید بفهمید چه اتفاقی روی داده كه موجب عصبانیت فرزندتان شده است. بدخلقی و عصبانیت، بی‌دلیل ایجاد نمی‌شود. همچنین اجازه ندهید بداخلاقی كودكتان بر شما هم غلبه كند و شما هم بداخلاق شوید.
در چنین شرایطی سعی كنید با كشیدن نفس‌های عمیق آرامش خود را حفظ كنید و هر آنچه باعث عصبانیت، نفرت و خشونت شما می‌شود را به فراموشی بسپارید.برخی از روان‌شناسان هم معتقدند كه بی‌توجهی به كودك و گریه‌های او می‌تواند باعث كمك نكردن به دیگران، بویژه افراد مستحق كمك، و بی‌اهمیت بودن مشكلات ایشان برای او هم می‌تواند از كودكی شكل بگیرد. با كودكتان صحبت كنید و سعی كنید علت بدخلقی‌اش را بفهمید.
دانستن این‌كه چه چیزی باعث بدخلقی او شده است در واقع كلید این معماست كه چگونه به او كمك كنید تا هم احساس بهتری پیدا كند و هم رفتاری بهتر داشته باشد.به علاوه اگر كودكتان دلیل ناراحتی خود را بتواند به شما بازگو كند احتمالا بیشتر از این بداخلاقی نخواهد كرد. این موضوع بویژه درباره كودكانی صادق است كه از بداخلاقی به عنوان نوعی روش ارتباطی با والدین خود استفاده می‌كنند تا آنها را متوجه آنچه اشتباه است، كنند.
برخی والدین هم كه از نامهربانی فرزندشان خسته شده‌اند حاضرند به او هرچه می‌خواهد، بدهند تا دیگر گریه نكند و به این شیوه مهربانی كردن را به كودكشان آموزش می‌دهند.این كودكان معمولا بعد از مدتی خواسته‌های خود را با فریاد و جیغ بیان می‌كنند و با گریه به خواسته‌هایشان می‌رسند و این بدترین نوع تربیت است، چون كودك خشن می‌شود البته این حالت در مهدكودك‌ها هم دیده می‌شود كه مربیان برای ساكت كردن كودكان این‌گونه مهربانی می‌كنند.
روان‌شناسان معتقدند كه بداخلاقی كودكان مقطعی است و برای همین والدین نباید نگران باشند كه این رفتار در بزرگسالی هم ادامه پیدا می‌كند و كودك آنها تبدیل به دختر یا پسر بداخلاق و نامهربان می‌شود.والدین باید با كلمات محبت‌آمیز، كودكشان را آرام كنند چون ممكن است رفتار خشن و فریادهای عصبی باعث بی‌احساسی و بی‌عاطفه بودن كودكان در روابط بین فردی شود و ناتوانی در به‌كارگیری كلمات محبت‌آمیز در آنها به وجود آید.
همچنین سرزنش دائم به علت اخلاق و رفتار فرزندان ممكن است باعث ایجاد خودپنداری منفی در كودك شود و در نتیجه، به ناتوانی او در دوست داشتن خود و دیگری بینجامد.این امر از جمله علل مؤثر در نامهربانی كودكان به شمار می‌رود.مهمتر این است كه هیچ‌گاه به كودكتان نگویید چون بهانه گیری می‌كند او را دوست ندارید و او را بدون قید و شرط دوست بدارید و محبت كنید تا او هم مهربان شود.
كودكان اغلب با حیوانات رابطه خوبی دارند و شما می‌توانید از این فرصت استفاده كنید و مثلا با نگهداری یك حیوان خانگی مهربانی كردن را به او آموزش دهید و اجازه ندهید تا كودكتان بهانه‌گیری كند.چون كودك می‌آموزد كه نه تنها انسان‌ها بلكه حیوانات و دیگر موجودات زنده نیز شایسته رفتاری مناسب و مهربانانه هستند.بنابراین اكثر روان شناسان كودك معتقدند كه نباید با كودك بهانه‌گیر شیوه تنبیه یا بی‌توجهی را در پیش گرفت بلكه با مهربانی و محبت او را تشویق به خوش رفتاری و مهربانی كرد.