۳۰-۱۱-۹۳، ۱۲:۳۹ ق.ظ
روز پنجم هر ماه و ماه دوازدهم هر سال «اسفند» یا اسپند یا «سپندارمزد» یا «اسپندارمزد» نام دارد.
این واژه که در اوستایی «سْپِنْتَه آرمَئیتی»(Spenta-Ârmaiti) میباشد و نام چهارمین امشاسپند است، از دو بخش «سپنته»(Spenta) یا «سپند» به مانک پاک و مقدس و «آرمئیتی»(Ârmaiti) به مانک فروتنی و بردباری تشکیل شده است و مانک این دو با هم فروتنی ِپاک و مقدس است. این واژه در پهلوی «سپندارمت»(SpandÂrmat) و در فارسی «اسپندارمزد» و «سپندارمزد» و «اسپند» و «اسفند» شده است.
امشاسپند سپندارمزد، نگهبان و ایزدبانوی زمین ِسرسبز و نشانی از باروری و زایش است.
جشن سپندارمزدگان
جشن «سپندارمزدگان» یا «اسفندگان» (اسپندگان)، روز گرامیداشت زنان در ایران باستان بوده و این روز به نام «مرد گیران» یا «مژدگیران» یا «مزدگیران» (=هدیه گرفتن از مردان) نیز در ادبیات فارسی بکار رفته است.
سپندارمزد
سپندارمزد یکی از امشاسپندان جاودانی مونث است. او مظهر پاکی، فروتنی، محبت، عشق، خلوص، فروتنی و پارسایی اهورامزدا است و در عالم مادی نگهبانی زمین و زنان نیک با اوست.
در مزدیسنا زندگانی عبارت است از طی مدارج سعادت و کمال در این جهان واز پرتو آن به ساحت قدس پروردگار پیوستن در جهان دیگر. (هفت مرحله روحانی- پیروی و کمک خواستن از امشاسپندان)
سپنتا آرمیتی (سپندارمزد) پاکی، فروتنی و محبت نام یکی دیگراز (چهارمین) امشاسپندان میباشد. سپندارمذ را در پهلوی سپندارمت، در اوستا سپنتا آرمیتی و در فارسی سپندارمزد، اسپندارمزد، سپندارمذ و اسپندارمذ گویند.
پنجمین روز ماه و آخرین ماه سال موسوم به سپنتا آرمیتی (سپندارمزد) است. روز سپنتا آرمیتی (سپندارمزد) در اسفند (اسپند) ماه روز زن – مادر است. در این روز جشن میگرفتند و زنان از شوهرانشان هدیه دریافت میکردند، ازاین رو به جشن مژدگیران معروف بوده است. بید مشک گل مخصوص سپنتا آرمیتی است.
این واژه که در اوستایی «سْپِنْتَه آرمَئیتی»(Spenta-Ârmaiti) میباشد و نام چهارمین امشاسپند است، از دو بخش «سپنته»(Spenta) یا «سپند» به مانک پاک و مقدس و «آرمئیتی»(Ârmaiti) به مانک فروتنی و بردباری تشکیل شده است و مانک این دو با هم فروتنی ِپاک و مقدس است. این واژه در پهلوی «سپندارمت»(SpandÂrmat) و در فارسی «اسپندارمزد» و «سپندارمزد» و «اسپند» و «اسفند» شده است.
امشاسپند سپندارمزد، نگهبان و ایزدبانوی زمین ِسرسبز و نشانی از باروری و زایش است.
جشن سپندارمزدگان
جشن «سپندارمزدگان» یا «اسفندگان» (اسپندگان)، روز گرامیداشت زنان در ایران باستان بوده و این روز به نام «مرد گیران» یا «مژدگیران» یا «مزدگیران» (=هدیه گرفتن از مردان) نیز در ادبیات فارسی بکار رفته است.
سپندارمزد
سپندارمزد یکی از امشاسپندان جاودانی مونث است. او مظهر پاکی، فروتنی، محبت، عشق، خلوص، فروتنی و پارسایی اهورامزدا است و در عالم مادی نگهبانی زمین و زنان نیک با اوست.
در مزدیسنا زندگانی عبارت است از طی مدارج سعادت و کمال در این جهان واز پرتو آن به ساحت قدس پروردگار پیوستن در جهان دیگر. (هفت مرحله روحانی- پیروی و کمک خواستن از امشاسپندان)
سپنتا آرمیتی (سپندارمزد) پاکی، فروتنی و محبت نام یکی دیگراز (چهارمین) امشاسپندان میباشد. سپندارمذ را در پهلوی سپندارمت، در اوستا سپنتا آرمیتی و در فارسی سپندارمزد، اسپندارمزد، سپندارمذ و اسپندارمذ گویند.
پنجمین روز ماه و آخرین ماه سال موسوم به سپنتا آرمیتی (سپندارمزد) است. روز سپنتا آرمیتی (سپندارمزد) در اسفند (اسپند) ماه روز زن – مادر است. در این روز جشن میگرفتند و زنان از شوهرانشان هدیه دریافت میکردند، ازاین رو به جشن مژدگیران معروف بوده است. بید مشک گل مخصوص سپنتا آرمیتی است.
و دیگر آسمان را نخواهی دید...