.gif "مدال کاربر متعهد")
۱۴-۱۲-۹۱، ۰۹:۳۸ ق.ظ
قوانینی که دنیا به من آموخت | سید مهدی موسوی
1- اشتباهات آدم ها را نبخش! انسان ها توانایی بالقوّه ی تکرار اشتباهاتشان را دارند. و بدبختی آنجاست که در دفعات بعدی، با از بین رفتن قبح عمل، بلای بدتری سرت می آورند. قبلا از راه تئوری به این موضوع رسیده بودم و در حدّ «فرضیه» بود اما با تجربیات عملی که در سال های اخیر به دست آورده ام به «نظریه» تبدیل شده است. نه ببخش نه فراموش بکن!!
2- به هیچکس اعتماد نکن! قبل از خواب، دست هایت را به تخت ببند. حتی آنها هم قابل اعتماد نیستند. هر دوستی توانایی بالقوه ی تبدیل شدن به یک دشمن را دارد. تازه اگر هم دوست بماند از روی حماقت یا دوست داشتن زیاد ممکن است شما را به باد بدهد. به قول «آرش احترامی»: سیم های برق، قابل اطمینان ترند! به هر کس تنها به آن اندازه که لازم است درباره ی خودتان اطلاعات بدهید. بقیه ی جاهای خالی را با.... پر کنید.
3- بدی را با بدی جواب بده! در تمام زندگی ام سعی کرده ام بدی های دیگران را با خوبی جواب داده و آنها را شرمنده کنم. اما این باعث شده آنها فکر کنند بدی و کثافت کاری شان کار خوبی بوده و آن را تکرار کنند. یا اینکه تو را احمق، هالو یا ضعیف فرض می کنند و سعی می کنند بیشتر لهت کنند. یک جواب قدرتمندانه از بالا بهترین پاسخ است.
4- به کسی که از پشت حمله می کند از پشت حمله کن! توی دنیای آدم ها، صداقت و رک گویی محکوم است. اگر بخواهی با آدم های زیرآب زن و نامرد برخورد مستقیم کنی همه تو را محکوم می کنند و آدم بد قصّه می شوی. تو هم یاد بگیر در جواب نامردی، نامردی کنی. مزه ی کارشان را که حس کنند آدم می شوند!
5- رها کن قبل از آنکه رهایت کنند! اکثر آدم ها یک روز تو را رها می کنند و چیزی و کسی را به تو ترجیح می دهند. پس بهتر است برای آنکه ضربه نخوری پیشدستی کنی و تو آنها را رها کنی. در هر دو صورت تو ضربه خواهی خورد. اما وقتی تو رها می کنی حداقل نمی فهمی طرف مقابل چه آدم پست و بی معرفتی است. و برایت خاطره ی خوبی به جا می ماند.
6- دوستانت را با هم آشنا نکن! دوستانت اکثرا آدم های زودباور و احساساتی و جوگیری هستند. کافی است که یکی از آنها با تو بد شود تا ذهن همه را نسبت به تو شستشو دهد و جمعی از دوستانت را علیه تو بشوراند پس بهتر است با همه شان تکی تکی ارتباط داشته باشی و آنها را به هم لینک نکنی. تازه این در شرایطی است که در همان ابتدای راه، آنها دوستی شان با هم را به دوستی شان با تو ترجیح ندهند.
7- روابط برادری و خواهری مال قصه هاست! فیلم های کیمیایی و ژاپنی و هالیوودی را باور نکن. همان آقایی که برادر توست و برایت جان می دهد کافی ست پای پول وسط بیاید یا دختری کمر و زیرکمرش را بجنباند. حتی یک لحظه هم برای له کردن تو مکث نخواهد کرد. روابط خواهری هم از همین جنس است چند نفر را می شناسی که به خاطر حسادت، دوست پسـ ـر یا شوهر، گند زده اند به روابط خواهرانه و دوستی های عمیق؟!
و اما من به شکل احمقانه ای اشتباهات آدم ها را می بخشم و آنها دوباره بدترش را سرم می آورند. و اما من به آدم ها اعتماد می کنم و آنها مرا به ارزانترین قیمت ها می فروشند. اما من بدی را هنوز با خوبی جواب می دهم و پشت سرم می گویند: دیدید حق با ما بود و می ترسد! اما من زیرآب زنی نمی کنم و پشت سرم شایعه ها قوت می گیرد و زندگی ام را نابود می کند. اما من رها نمی کنم و رهایم می کنند و با گریه ها و قرص ها تنهایم می گذارند. اما من دوستانم را به هم نزدیک می کنم تا همان ها روزی به صورت متحد برای ارزانترین چیزهای دنیایی لهم کنند. و من هنوز فکر می کنم «برادری» ممکن است در این دنیای کثیف رخ دهد و برادرانم مرا به چاه می اندازند و رد می شوند.
من آدم احمقی هستم که راه و روش زندگی کردن در این دنیای کثیف را بلدم اما این دل لامصّب نمی تواند به آنها عمل کند و ترجیح می دهد همیشه بازنده باشد. من هنوز در دنیای کودکی ام در پارک ها می دوم و بستنی یخی و پشمک می خورم و نمی خواهم باور کنم پشت این بازی ها، دنیای کثیفی وجود دارد که هر روز حلقه اش دُور گردن م تنگ تر می شود... من هنوز باور دارم که روزهای خوب می آیند هرچند آن روز شاید من دیگر نباشم...
1- اشتباهات آدم ها را نبخش! انسان ها توانایی بالقوّه ی تکرار اشتباهاتشان را دارند. و بدبختی آنجاست که در دفعات بعدی، با از بین رفتن قبح عمل، بلای بدتری سرت می آورند. قبلا از راه تئوری به این موضوع رسیده بودم و در حدّ «فرضیه» بود اما با تجربیات عملی که در سال های اخیر به دست آورده ام به «نظریه» تبدیل شده است. نه ببخش نه فراموش بکن!!
2- به هیچکس اعتماد نکن! قبل از خواب، دست هایت را به تخت ببند. حتی آنها هم قابل اعتماد نیستند. هر دوستی توانایی بالقوه ی تبدیل شدن به یک دشمن را دارد. تازه اگر هم دوست بماند از روی حماقت یا دوست داشتن زیاد ممکن است شما را به باد بدهد. به قول «آرش احترامی»: سیم های برق، قابل اطمینان ترند! به هر کس تنها به آن اندازه که لازم است درباره ی خودتان اطلاعات بدهید. بقیه ی جاهای خالی را با.... پر کنید.
3- بدی را با بدی جواب بده! در تمام زندگی ام سعی کرده ام بدی های دیگران را با خوبی جواب داده و آنها را شرمنده کنم. اما این باعث شده آنها فکر کنند بدی و کثافت کاری شان کار خوبی بوده و آن را تکرار کنند. یا اینکه تو را احمق، هالو یا ضعیف فرض می کنند و سعی می کنند بیشتر لهت کنند. یک جواب قدرتمندانه از بالا بهترین پاسخ است.
4- به کسی که از پشت حمله می کند از پشت حمله کن! توی دنیای آدم ها، صداقت و رک گویی محکوم است. اگر بخواهی با آدم های زیرآب زن و نامرد برخورد مستقیم کنی همه تو را محکوم می کنند و آدم بد قصّه می شوی. تو هم یاد بگیر در جواب نامردی، نامردی کنی. مزه ی کارشان را که حس کنند آدم می شوند!
5- رها کن قبل از آنکه رهایت کنند! اکثر آدم ها یک روز تو را رها می کنند و چیزی و کسی را به تو ترجیح می دهند. پس بهتر است برای آنکه ضربه نخوری پیشدستی کنی و تو آنها را رها کنی. در هر دو صورت تو ضربه خواهی خورد. اما وقتی تو رها می کنی حداقل نمی فهمی طرف مقابل چه آدم پست و بی معرفتی است. و برایت خاطره ی خوبی به جا می ماند.
6- دوستانت را با هم آشنا نکن! دوستانت اکثرا آدم های زودباور و احساساتی و جوگیری هستند. کافی است که یکی از آنها با تو بد شود تا ذهن همه را نسبت به تو شستشو دهد و جمعی از دوستانت را علیه تو بشوراند پس بهتر است با همه شان تکی تکی ارتباط داشته باشی و آنها را به هم لینک نکنی. تازه این در شرایطی است که در همان ابتدای راه، آنها دوستی شان با هم را به دوستی شان با تو ترجیح ندهند.
7- روابط برادری و خواهری مال قصه هاست! فیلم های کیمیایی و ژاپنی و هالیوودی را باور نکن. همان آقایی که برادر توست و برایت جان می دهد کافی ست پای پول وسط بیاید یا دختری کمر و زیرکمرش را بجنباند. حتی یک لحظه هم برای له کردن تو مکث نخواهد کرد. روابط خواهری هم از همین جنس است چند نفر را می شناسی که به خاطر حسادت، دوست پسـ ـر یا شوهر، گند زده اند به روابط خواهرانه و دوستی های عمیق؟!
و اما من به شکل احمقانه ای اشتباهات آدم ها را می بخشم و آنها دوباره بدترش را سرم می آورند. و اما من به آدم ها اعتماد می کنم و آنها مرا به ارزانترین قیمت ها می فروشند. اما من بدی را هنوز با خوبی جواب می دهم و پشت سرم می گویند: دیدید حق با ما بود و می ترسد! اما من زیرآب زنی نمی کنم و پشت سرم شایعه ها قوت می گیرد و زندگی ام را نابود می کند. اما من رها نمی کنم و رهایم می کنند و با گریه ها و قرص ها تنهایم می گذارند. اما من دوستانم را به هم نزدیک می کنم تا همان ها روزی به صورت متحد برای ارزانترین چیزهای دنیایی لهم کنند. و من هنوز فکر می کنم «برادری» ممکن است در این دنیای کثیف رخ دهد و برادرانم مرا به چاه می اندازند و رد می شوند.
من آدم احمقی هستم که راه و روش زندگی کردن در این دنیای کثیف را بلدم اما این دل لامصّب نمی تواند به آنها عمل کند و ترجیح می دهد همیشه بازنده باشد. من هنوز در دنیای کودکی ام در پارک ها می دوم و بستنی یخی و پشمک می خورم و نمی خواهم باور کنم پشت این بازی ها، دنیای کثیفی وجود دارد که هر روز حلقه اش دُور گردن م تنگ تر می شود... من هنوز باور دارم که روزهای خوب می آیند هرچند آن روز شاید من دیگر نباشم...
