٢دسته بندی مهم در حوزه مدیریت دانش عبارتند از:
- دسته اول: دانش صریح - دانش ضمنی
- دانش صریح : دانشی است عینی،آشکار،رسمی وسازمانی که مدون ومکتوب شده است و به شکل قوانین،رویه ها،برنامه های روزمره و...در سازمان وجود دارد .
می توان به قطعه یخی شناور تشبیه کنیم که چنین دانشی فقط روی سطح آب آن قطعه را توصیف می کند.این فقط آن قسمت ازگیاه است که بیرون از خاک قرار دارد زیرا اشاره به جنبه های قابل رویت ورسمی دانش است.
- دانش ضمنی : دانشی است ذهنی،پنهان،غیررسمی، شخصی که به آسانی قابل انتقال،اشتراک وکدگذاری نیست که این مزیت ناملموس میتواند ارزش افزوده فراوانی در سازمان ایجاد کند.
مقداری از دانش به صورت پنهان وغیررسمی هستند که دانش ضمنی محسوب میشود.این آن قسمت از یخ شناور است که زیر سطح آب قرار گرفته است در حقیقت ریشه گیاه محسوب می شود.
طبق تحقیقات 20% دانش سازمانها دانش صریح و80%دانش سازمانها دانش ضمنی است.
- دسته دوم:(تقسیم دانش بر اساس کارکردهایی که دارد)
١ -دانش چه چیزی(Know what) : به بیان چه چیزی یک پدیده میپردازدوپدیده ها را توصیف میکند.این سطح از دانش برای سازمان ضروری است لیکن برای موفقیت تجاری کافی نیست.(کارکرد توصیفی)
٢-دانش چرایی(Know Why):دانشی که با چراها سروکار دارد(کارکرد علت ومعلولی)
٣-دانش چگونگی (Know how):چگونگی انجام یک کاررا توضیح میدهدکه مربوط به مهارت های موردنیازیا توانایی برای انجام فعالیت خاص میباشد.(کارکرد فرایندی)
۴-دانش چه کسی(Know who):این دانش دربرگیرنده اطلاعاتی درباره اینکه"چه کسی چه چیزی را میداند"و"چه کسی میداندکه چه بکند" می باشد.
آمدن ' بودن ' شدن ' رفتن