بیوگرافی زهرا اسدی | نویسنده

[sadaf]

خانم زهرا اسدى ساكن شهر اصفهان است، و به خواسته ما براى گفتگو كه از طريق ناشر ايشان انجام پذيرفت به گرمى پاسخ دادو همكارى كامل نمود. مطالب ذيل نتيجه سخنان ايشان است كه به نظر شما مى‏رسد.
زهرا اسدى در 29 آبان سال 1337 در شهر كوچك و صنعتى آبادان به دنيا آمد و چهارمين و آخرين فرزند خانواده بود. دوران تحصيل را در زادگاهش سپرى كرد اما پس از پايان دبيرستان فرصتى براى ادامه تحصيل نيافت، و پيرو فرهنگ خانواده بلافاصله به خانه بخت رفت. هنر نگارش بدون هيچ تعليمى در او شكوفا شد و به قول خودش لطف خداوند شامل حال او گشت و ذره‏اى از علم بى‏كران حق در وجود وى به امانت گذارده شد. وى از سن سى و شش سالگى شروع به نوشتن كرد كه تا امروز، دوازده سال از اولين روزى كه قلم به دست گرفت و قصه‏اى به نام (تقدير شيرين) به رشته تحرير در آورد مى‏گذرد. هر چند معتقد است با نقطه اوج فاصله زيادى دارد، اما اعتراف مى‏كند با گذشت زمان نوشته‏هايش پخته‏تر و شكيل‏تر شده است. او مى‏گويد:
«در ابتداى كار دوستان نزديك و فرزندانم مشوق من بودند اما بعد از چاپ دومين اثرم، لطف و محبت تمامى خوانندگان كه هر كدام به نوعى با من در تماس بودند انرژى بخش بود. در اين راه به طور علنى مانع و سدى نداشتم ولى مسئوليتى كه در قبال همسر و فرزندانم داشته‏ام، در بسيارى مواقع مرا از نوشتن باز داشته است».
خانم اسدى با وجود علاقه‏اى كه به مطالعه دارد و آن را يكى از بهترين سرگرمى‏هايش مى‏داند، تا جايى كه امكان داشته باشد، سعى مى‏كند پيرو و دنباله‏رو نويسنده خاصى نباشد.
ايشان معتقد است: «اگر يك داستان، تمام ماجراى يك زندگى واقعى را نقل كند نويسنده هنر چندانى به خرج نداده است. به ويژه كه هنر نگارش، همان پردازش و به تحرير درآوردن قوه تخيل است». بنابراين خانم اسدى از سوژه‏هاى واقعى استفاده مى‏كند و آنها را با تخيل گسترش داده و پردازش مى‏كند.
وى مى‏گويد زمانى كه صرف نوشتن يك اثر مى‏كند بستگى به ماجراى قصه دارد يعنى ممكن است يك رمان شش ماه طول بكشد و رمان بعدى دو سال وقت بگيرد. در اين بين اگر در زمينه‏اى اطلاعات مستند نداشته باشد، حتما در مورد آن به اندازه لازم و كافى تحقيق مى‏كند. خانم اسدى در گذشته به جهت اينكه فرصت بيشترى براى نوشتن داشت روزانه حدود هشت تا ده ساعت را به نگارش اختصاص مى‏داد ولى در حال حاضر به دليل مشغله زياد، خيلى كم مى‏نويسد. او پايان داستان را در حين نگارش مشخص مى‏كند و از ابتدا پايانى براى آن در نظر نمى‏گيرد.
ايشان قريحه و ذوق را در نوشتن از هر چيز مهم‏تر مى‏داند و معتقد است نقش تمرين و پشتكار را نمى‏توان ناديده گرفت بطوريكه اين دو را لازم و ملزوم يكديگرند. داستانهايش اغلب نشئت گرفته از زندگى مردم و بزرگ‏ترين هدفش القاى دوستى و محبت و عشق است اگر همه به هم عشق بورزند و با هم خوب و مهربان باشند زندگى با تمام سختى‏هايش شيرين مى‏شود. وى به تأثيرگذارى آثارش بسيار اهميت مى‏دهد و آرزويى جز اين ندارد كه از طريق نوشته‏هايش به دل تمامى مردم راه پيدا كند و اگر خدا بخواهد، مشوقى براى راهيابى به سوى راستى‏ها و درستى‏ها باشد. وى مى‏گويد: «چطور مى‏شود در جامعه‏اى زندگى كرد و به مشكلات آن توجهى نداشت؟». هر چند مى‏داند براى حل اين مشكلات و معضلات، از دست رمان‏نويس‏ها كار چندانى برنمى‏آيد، با اين وجود تلاش مى‏كند تا با الگو ساختن‏شخصيت‏هاى مثبت داستان براى خوانندگان، قدمى مفيد در اين راه بردارد. به سياست علاقه‏اى ندارد، اما در يكى از آثارش اشاره مختصرى به آن كرده است. او به مضامين فرهنگى و اجتماعى توجه خاص دارد.
خانم اسدى مى‏گويد تنها يك بار، داستانى را نيمه كاره رها كرده و ديگر به سراغ آن نرفته است. به علت عشق به نوشتن، هيچ گاه پيش نيامده كه تصميم بگيرد از نوشتن دست بكشد و گمان نمى‏كند كسى هم بتواند مانع نوشتن او شود. اگر روزى به او اجازه چاپ آثارش را ندهند، در آن صورت فقط براى خودش خواهد نوشت و چون هر نوشته‏اى رضايت او را جلب نمى‏كند، ترجيح ميدهد كمتر و پر مايه‏تر بنويسد.
وى مى‏گويد: «اشعار زيبا تأثير آرام بخشى بر روحيه‏ام دارند و در ميان آثار شعرا، اشعار خواجه شيراز، حضرت حافظ، را بيشتر مى‏پسندم». مواردى پيش آمده كه از اشعار در كتاب‏هايش استفاده كرده است، اما نه خيلى زياد.
نام كتابهايش را خودش متناسب و هماهنگ با ماجراى داستان انتخاب مى‏كند ولى طرح روى جلد به ناشر بستگى دارد. به گفته خودش در بيشتر نوشته‏هايش طرحى ناهمگون با داستان، روى جلد پياده كرده‏اند كه بيشتر جنبه تجارى داشته است. به قهرمانان داستانهايش بسيار وابسته مى‏شود و بعد از پايان هر قصه، مدتى را در سردرگمى و بى‏حوصلگى محض به سر مى‏برد.
ايشان خاطره جالبش را از دوران نويسندگى اين طور بيان مى‏كند كه زمانى در برخورد با يك كتابفروش، بعد از آشنايى و معرفى خودش، آقاى كتابفروش اظهار تعجب مى‏كند و وقتى علت را جويا مى‏شود در پاسخ مى‏شنود كه تصور او از زهرا اسدى بانوى مسنى بوده كه شصت و چند سال دارد.

فهرست آثار:
تقدير شيرين
در جستجوى بهار
گمشده
قلب طلايى
گناه عشق
قصه تنهايى
در اندوه فراق
آنسوى خيال
راز نياز

«نگاه خيره‏اش بر روى سطح آبى دريا ثابت مانده بود. فكرش آنجا نبود. نسيم خنكى موج‏هاى آرام را تا ساحل مى‏كشاند و كف‏هاى سفيد را بر روى شن و ماسه‏هاى ساحل مى‏پاشيد. نياز... حواست كجاست؟...»
از كتاب «راز نياز»


برگرفته از سایت: انتشارات شادان