۲۲-۱۱-۹۶، ۱۱:۴۴ ق.ظ
برترینها- ترجمه از الهام مظفری: بچهها متفاوت از بزرگسالان فکر میکنند. آنها هنوز کاملا دنیا را درک نمیکنند بنابراین همه چیز را متفاوت میبینند. اما این حالت زیاد طول نمیکشد. بچهها حدود ۱۱ سالگی بیشتر تواناییهای ذهنی بزرگسالان را دارند، آنها فقط تجربه و دانش به عمل درآوردن این مهارتهای جدید را ندارند. اما بچهها در چه چیزهایی متفاوت هستند؟ آیا آنها همه چیزهایی که بعدا به عنوان بزرگسال نیاز دارند را باید یاد بگیرند یا با برخی از آنها به دنیا میآیند؟ بچهها در انجام برخی چیزها بدتر از بزرگسالان هستند، اما در برخی چیزها هم بهتر هستند.
واقعیت یا تخیل؟
واقعیت یا تخیل؟
اغلب بچهها اعتقاد دارند چیزهایی اتفاق افتاده که در حقیقت اتفاق نیفتاده است، در واقع آنها تصور کرده اند که چنین چیزی اتفاق افتاده است. چون برای آنها گفتن تفاوت بین رویا و واقعیت سخت است. در واقع اگر از یک کودک بخواهید یک رویداد تخیلی را توصیف کند و سپس در آینده از او درباره آن سوال کنید، احتمالا به شما میگویند که واقعا اتفاق افتاده است. همچنین اگر مثلا از او پرسید پیتزایی که دیروز خوردی چطور بود؟ در صورتی که واقع پیتزایی نخورده، احتمالا با جزئیات برای شما توضیح میدهد که چطور بود.
اگرچه کودکان رویایی که خودشان ساخته اند را باور میکند، اما اگر فرد دیگری چیزی به آنها بگوید که باورکردنی نباشد، احتمال کمی دارد که قانع شوند. دانشمندان کودکان را درباره اعتقادشان به اطلاعات ساختگی که به آنها گفته شده بررسی کرده و دریافته اند که بچهها به همان اندازه درباره چیزی که به آنها گفته شده شک میکنند که آن را باور دارند. همچنین آنها اشاره میکنند که دلیل اینکه بچهها تفاوت بین رویا و واقعیت را نمیتوانند بویند این است که آنها نمیفهمند چه چیزی میدانند و چه قدر میدانند، مهارتی که بیشتر مردم وقتی بزرگتر میشوند یاد میگیرند.
از یهـ جاییـ بهـ بعدـ اگر نریـ خـــــری !