جنگل «راش»؛ تجربه رنگارنگ یک گشت و گذار جنگلی

[taranomi]

روزنامه خراسان -سمیه محمدنیا حنایی : این روزها بوی زمستان در کوچه پس کوچه های پر از دود شهر پیچیده است. درختان با تمام دارایی شان، با همان برگ های زرد و سرخ به استقبال سرما می‌روند. انگار برگ ریزان درخت ها، شادباشی برای خوش آمدگویی به زمستان است و دیگر زمانی تا عریانی درختان نمانده، پس باید این فرصت را غنیمت شمرد. درست مانند هفته های آخر شهریور که احساس می کردم فرصت تعطیلات سبز تابستان را برای گشت وگذار از دست داده ام؛ این روزها هم فکر می کردم حسرت یک گردش پاییزی بر دلم می ماند.

 

به همین دلیل دنبال جایی می گشتم، تا بتوانم بیشترین بهره را از این مناظر نارنجی و طلایی ببرم. جنگل، در بهار دلربا و فرح بخش و در تابستان دنج و دلچسب است، اما در پاییز اغواگر می شود. با خودم فکر کردم تا همه گنجینه درختان به غارت نرفته اند و فرصتی هست، باید به جنگل رفت. امروز می خواهم به دیدن انبوه درختان سر به فلک کشیده ای بروم که نقاش خزان ، برگ هایش را آتشین رنگ آمیزی کرده است. جنگل سر به فلک کشیده «راش» در پای کوه «خرونرو» که از مقصدهای منحصربه فرد برای گردشگری پاییزی است. در این گزارش از کم و کیف سفر به آن جا برایتان خواهم گفت.

 

 

مسیر حرکت به جنگل «راش»

 

جنگل«راش» یا همان «مرسی سی» باقی مانده جنگل وسیع «هیرکانی» است، که حدود 40 میلیون سال قدمت دارد. برای رسیدن به این افسونگر رویایی باید به سمت «دو دانگه» از بخش های «ساری» حرکت کنیم. مشهد را به سمت ساری ترک می کنیم، اما نرسیده به این شهر، درست بعد از «کیاسر»، وارد جاده فرعی می شویم و به سوی روستای «سنگده» تغییر مسیر می دهیم. راه اصلی به طرف جنگل از ساری می گذرد. اما گذشتن از این میانبر، یک تیر است و چند نشان.

 

نخست این که راه رسیدن به «سنگده» یک مسیر کوهستانی زیبا و دلنشین است. دوم این که با کمک راه میانبر، حدود یک ساعت و نیم از زمان رانندگی کم می شود و در مصرف سوخت نیز صرفه جویی می کنیم.

[taranomi]

روستای «سنگده»

 

«سنگده»، بسیار زیبا و نزدیک ترین روستا به جنگل «راش» است و از قضا پذیرای بسیاری از گردشگران. نزدیک بودن به جنگل و تدبیر مناسب مسئولان استان موجب شده است که چندین اقامتگاه بوم گردی در روستا تاسیس شود. البته ناگفته نماند که مردم مهمان نواز روستا هم، همیشه به راحتی یک یا حتی همه اتاق های منزلشان را به مسافران اجاره می دهند. پس برای اسکان اصلا جای نگرانی نیست. با کمی پرس وجو متوجه شدم کرایه منازل روستاییان حدود 90 تا 130 هزار تومان برایمان هزینه دارد. در حالی که اقامت در «بوم کلبه ها» 200 تا 250 هزار تومان روی دستمان خرج می گذارد. تنها مزیت «بوم کلبه ها» نسبت به خانه های محلی ، وجود راهنما برای روستاگردی و جنگل گردی است.

روستای «سنگده» را می توان تکه ای از بهشت خواند. مردم خوش برخورد روستا هم بر این جاذبه افزوده اند. اهالی هیچ فرصتی را برای تعریف و تمجید از روستایشان از دست نمی دهند. مسیر پیاده روی در جنگل هم به خوبی نشانه گذاری شده است واحتمال گم شدن در آن، تقریبا صفر است. بنابراین نیاز چندانی به راهنما نیست.

مسیر رسیدن به «راش»

 

از «سنگده» تا «راش» یک جاده خاکی و پردست انداز انتظارمان را می کشد. بهتر می بینیم که این مسیر را با خودرو برویم، چرا که در «راش»، یک پیاده روی طولانی پیش رو داریم. اما اگر کسی نگران سلامت کمک فنرها و جلوبندی خودرواش باشد، می‌تواند از نیسان های اهالی استفاده کند. اجاره هر نیسان حدود 50 هزارتومان هزینه دارد.

جنگل «راش»

از وصف زیبایی«راش» هرچه بگویم، کم است. آدم با دیدن درختانی سر به فلک کشیده و فرش های سرخ و زردی که در پایشان گسترده شده اند، در یک خلسه آرام بخش فرو می رود. تا جایی که گاهی دوست دارد، از قدم گذاشتن روی برگ ها دست بردارد و غرق در سکوت و زیبایی «راش» شود. هرچند این روزها «راش» آن قدرها هم که می گویند، ساکت نیست. دارکوب ها بی وقفه و با سرعت زیاد درتکاپوی ساختن لانه هایشان هستند. صدای تق تق لانه سازی شان موسیقی دلنوازی است که آدمی را به وجد می آورد. هرچه بیشتر به عمق جنگل نفوذ می کنیم، هوا پاک تر و لطیف تر می شود و البته سر و صداهای جنگل نیز افزون تر.

[taranomi]

رودخانه خروشان در دل جنگل

صدای جریان آب هر لحظه بیشتر می شود، تا این که در میانه جنگل به رودخانه ای خروشان می رسیم. ادامه راهپیمایی مان خلاف جهت رودخانه است. کمی بعد به آب بندی زیبا و قدیمی می‌رسیم، که اهالی آن را برای جلوگیری از خروش ناگهانی آب رودخانه ساخته اند. این جا یکی از بهترین مکان هایی است که می توان چند ساعت در آن اتراق کرد.
اما هنوز زیبایی این پاییز به نهایت خود نرسیده، پس بهتر است دو ساعت دیگر در امتداد رودخانه به جنگل نوردی مان ادامه دهیم؛ تا به کم نظیرترین آبشار جنگلی برسیم.

آبشار «اوبن»

 

آب این آبشار از رودهای بالا دست می آید و از دیواره های خزه پوش با سرعت سرازیر می شود. در کنار آبشار، حس بویایی مان را تا جایی که می توانیم به کار می گیریم. اگر تا قبل از این به مدد عکس و فیلم، مناظر و نواها را ضبط کرده ایم؛ این جا باید با تمام توان رایحه خاص طبیعت را برای همیشه در سینه و البته ذهن مان حبس کنیم تا در روزهای پر از دود شهر، هر از گاهی از آن بهره ببریم. رایحه ای که در کنار آبشار به مشام می رسد، چیزی نیست که بتوان آن را در بند واژه درآورد. همزمانی بوی خاک، درخت و برگ خیس خورده همراه با اکسیژن خالص، این ها فقط مشتی تعابیر محدود لغوی است از تجربه بویایی من در این مکان.

 

آرام گرفتن در کنار آبشار و غرق شدن در صدای آن لذت فراوانی دارد. اما هنوز هم می توان به ماجراجویی ادامه داد. از دیواره کنار آبشار بالا می رویم. آن بالا، دشت با منظره ای از کوه های صخره ای و جنگل «راش» در زیرپا بسیار خارق العاده است. به دو دلیل مهم، بهتر است تا قبل از غروب خورشید از جنگل خارج شویم. نخست این که جنگل با غروب خورشید کاملا تاریک می شود و امکان دارد گم شویم. دوم این که از پای جنگل تا روستا را هم باید با خودرو برویم که اگر دیر شود معلوم نیست اصلا خودرویی آن جا منتظرمان بماند.

 

البته اگر صبح هنگام رفتن، برای زمان برگشت، با راننده قرار بگذاریم دیگر نگرانی از این بابت وجود ندارد. برای دومین بار، شب را زیر کرسی های زغالی خانه های «سنگده» به صبح می رسانیم و خروس خوان عازم مشهد خودمان می شویم.

مسافرت با تور

 

 

خوشبختانه تا دلتان بخواهد تورگردشگری پاییزی برای «راش» وجود دارد. این تنوع به نفع شماست تا بتوانید مناسب ترین شان را انتخاب کنید. تورهایی که از مشهد حرکت می کنند، به دلیل طولانی بودن مسافت، بیشتر از دو روز طول می کشند و هزینه ای حدود 400 تا 550 هزار تومان از شما می گیرند.

 

این در حالی است که تورهای تهرانی، برنامه «راش» و «آبشار اوبن» را در یک روز و با مبلغ 70 تا 90 هزار تومان برگزار می کنند. اگر می خواهید با تور مسافرت کنید باید هر چه زودتر دست بجنبانید؛ چرا که تورهای «راش گردی» فقط تا اول دی ماه برقرار است.

در مسافرت به «راش» این مکان ها را از دست ندهید: روستای «ارفع ده»، سایت ستاره نگری «آلاشت»، جنگل «ارفع ده»، دریاچه «شورمست» و دشت های «لمرز»

[صنم بانو]

وای تو جنگل آدم چادر بزنه خیلی خوف داره