درباره یک بیماری وابسته به سن

[~ MoOn ~]

یک چشم‌پزشک گفت: اصطلاح پیرچشمی برای توصیف شرایطی به کار می‌رود که در آن دامنه تطابق چشم بیمار به حدی کاهش می‌یابد که در نزدیک‌ترین نقطه مورد نظر، بینایی واضح و راحت برای فرد رخ نمی‌دهد.
دکتر غلامرضا خاتمی‌نیا در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس سلامت خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) - منطقه خوزستان، اظهار کرد: بیماری پیرچشمی وابسته به سن افراد است و با افزایش سن، بوجود می‌آید. این عارضه معمولا پس از 40 سالگی ایجاد می‌شود و میزان شیوع آن در زنان و مردان برابر است.

وی افزود: با افزایش سن، قدرت ارتجاعی عدسی چشم از دست می‌رود و این حالت موجب سخت و سفت شدن عدسی چشم می‌شود. در نتیجه دید نزدیک فرد دچار مشکل شده و باید از عینک استفاده کند.

این چشم‌پزشک با اشاره به علل ابتلا به بیماری پیرچشمی ادامه داد: به جز سن، عواملی مانند نور خورشید، وضعیت تغذیه فرد و کافی نبودن آب بدن در زودتر مبتلا شدن افراد به پیر چشمی تاثیر زیادی دارند. همچنین افراد مبتلا به دیابت، فشار خون کنترل نشده و کسانی که در مناطق گرمسیری و استوایی زندگی می‌کنند، زودتر به این بیماری مبتلا می‌شوند.

خاتمی‌نیا درباره علائم پیرچشمی عنوان‌کرد: افراد مبتلا به پیرچشمی از علائمی مانند تار شدن دید در نقاط نزدیک و خستگی چشم رنج می‌برند و از سرگیجه به هنگام مطالعه شکایت دارند. بهترین و تنها درمان بیماری پیرچشمی استفاده از عینک است و تاکنون هیچ‌گونه عمل جراحی که مورد تایید واقع شده باشد، برای درمان پیرچشمی وجود ندارد و صرفا در حد مطالعات تجربی است.

این چشم‌پزشک اظهارکرد: هنگامی که شدت اختلال در چشم به اندازه‌ای باشد که فرد نتواند در فاصله نزدیک مطالعه کند یا کارهای ظریف را آن گونه که می‌خواهد انجام دهد، باید در اسرع وقت برای انجام معاینات لازم به چشم‌پزشک مراجعه کند.