۰۴-۰۱-۹۷، ۱۲:۲۴ ق.ظ
روزنامه شهروند - امین فرجپور: سالها بود همه منتظر اتفاقی در تلویزیون بودند؛ اتفاقی که باعث شود تماشاگر ایرانی که ذائقهاش عادت کرده به سریالهای ترکی و کلمبیایی؛ دوباره بیاید بنشیند پای سریال ایرانی. اما نمیشد. سریالها یکی یکی ساخته میشدند؛ اما هیچ اتفاقی نمیافتاد. میگفتند تماشاگر ایرانی که خود را در سریالها نمییابد، دیگر نمیتواند ارتباطی درخور با این سریالها برقرار کند. این گفتهها معنای ساده و سرراستش این بود که یعنی سریال ایرانی ربطی به جامعه و انسان ایرانی ندارد. اتفاقی تلخ چون زهر؛ که متاسفانه واقعیت داشت...
آن سالها میگفتیم و میگفتند که روزگار سریالهایی که همه را درگیر کند، سر آمده است. میگفتیم و میگفتند که متاسفانه دیگر نمیشود سریالی ساخت که خیابانها را خلوت کند. سریالی که بحث و حرف هر محفلی شود. سریالی که جا در دل مردم باز کند. اما شد. آن چه چند سالی میشد منتظرش بودیم، بالاخره اتفاق افتاد. البته خیابانها خلوت نشد؛ که قرار هم نبود خیابانی به خاطر توزیع ویدیویی سریالی خلوت شود. اما خبر خوش این بود که: سریالی آمد که شد حرف مردم؛ بحث مردم؛ مسأله مردم. سریالی که مردم غریبه از تلویزیون را دوباره با سریال ایرانی آشتی داد...
بله؛ بالاخره شهرزاد آمد...
موفقیت شهرزاد عجیب و غریب بود؛ و این موفقیت عجیب و غریب باعث ترافیک نفسگیر مسیری شد که این سریال در آن تردد داشت. بله؛ موفقیت شهرزاد باعث شد تا سریالهای دیگر نیز با سرمشق قرار دادن آن ساخته و توزیع شوند. عاشقانه منوچهر هادی، عالیجناب سام قریبیان، و البته این روزها گلشیفته بهروز شعیبی...
از یهـ جاییـ بهـ بعدـ اگر نریـ خـــــری !