مهرداد اوستا (محمدرضا رحمانی)

[پرنسس]

در سال 1306، در بروجرد متولد شد. دوره‌ی ابتدایی را همانجا فراگرفت و تحصیلات خود را در تهران ادامه داد و از دانشكده ادبیات در رشته‌ی فلسفه فارغ‌التحصیل شد.
اوستا، با نشان دادن قدرت بیان و قریحه‌ی سرشار خود، از سال پنجم ابتدایی به تشویق معلمان خود به سرودن شعر پرداخت، اما چون بیشتر به قصیده‌سرایی تمایل داشت و آثارش سنگین‌تر از نوع اشعار متداول بود، كمتر آنها را برای انتشار به مطبوعات سپرده است.
اوستا به پیشه‌ی تدریس مشغول شد، تا چراغی از نور دانش خویش فرا راه ان***ه و فكر دانش‌طلبان بیفروزد. كتابی نیز در باب فلسفه و منطق و روان‌شناسی برای دوره‌ی دوم دبیرستان نوشت. وی سیزده سال در «دانشگاه ملی» به تدریس هنر پرداخت.
سبك اوستا به شیوه‌ی شعرای خراسانی و بیشتر به ناصرخسرو، خاقانی و مسعود سعد نزدیك است. در ان***ه‌های شاعرانه‌اش غالباً دقایق فلسفی و تفكرات حكیمانه را می‌پروراند و به فلسفه نسبی نزدیك می‌شود. وی معتقد است كه «یك هنرمند باید فرزند زمان خود باشد و اگر احیاناً خود نیازمندیهای زیادی از نظر مادی ندارد باید آنقدر روحیه‌ی حساس و تأثیرپذیری داشته باشد كه دردها و نیازمندیهای اكثریت مردم را درك كند و آینه‌ی گویای رنج و شادی مردم زمان باشد».
اوستا، در سالهای پایانی عمر خود، به عنوان رییس شورای شعر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ایفای نقش نمود.
مهرداد اوستا، در بعد از ظهر روز سه‌شنبه 17 اردیبهشت ماه 1370، بر اثر سكته قلبی، بدرود حیات گفت.

آثار وی عبارتند از:
1. تصحیح دیوان سلمان ساوجی
2. تصحیح دو رساله از خیام، «رساله‌ی وجود» و «نوروزنامه»، با شرح حال خیام
3. كتاب فلسفه و منطق و روان‌شناسی برای دبیرستانی‌ها
4. از كاروان رفته- مجموعه‌ی شعر
5. شراب خانگی، ترس محتسب خورده
6. حماسه‌ی آرش
7. پالیزبان- مجموعه‌ی نثر، داستان
8. امام، حماسه‌ای دیگر
------------------
منبع : تذكره‌ی شعرای معاصر- سید عبدالحمید خلخالی

[sa armani]

نمیدونست بروجردی بوده