۰۲-۰۳-۰، ۰۸:۰۴ ق.ظ
همشهری: در جستوجو برای روشن شدن این موضوع که آیا در انتخابات، کاندیداهای زن از سوی همجنسان خود برگزیده خواهند شد یا نه، با گروهی از زنان صحبت کردهایم.
عباسعلی کدخدایی، سخگوی شورای نگهبان در جلسه پرسش و پاسخی در سال گذشته، درباره حضور زنان در انتخابات ریاستجمهوری توضیح داد: «قوانین بخشی از مسئله است، اما از نظر من، بخش عمدهای از آن بحث فرهنگی است. میتوانیم همین سؤال را به این صورت مطرح کنیم که چرا در آمریکا بعد از ۳۰۰ سال هنوز رئیسجمهور زن نداریم. آیا بحث تفاوت بین زن و مرد بوده است؟ بهنظر میرسد بیشتر این موضوع فرهنگی است. بگذارید مثال دیگری از داخل کشور خودمان بزنم. در همین انتخابات اخیر، تعداد خانمهایی که برای نمایندگی مجلس ثبتنام کردند و تأیید صلاحیت شدند بسیار زیاد بود. از بین آنها تعداد ۱۶، ۱۷ نفر انتخاب شدند. یعنی خانمها هم بهخودشان رأی نمیدهند، اینجا که دیگر شورای نگهبان مقصر نیست.» همین صحبتهای او باعث شد، در آستانه انتخابات این سؤال برایمان شکل بگیرد، اگر کاندیدای زنی از سوی این شورا تأیید صلاحیت شود، آیا ممکن است در چرخه تبعیض فرهنگی قرار بگیرد؟ آیا زنان به زنان رأی خواهند داد؟ نگاه زنان به این مسئله چگونه است؟ از اینرو در گزارشی میدانی سعی کردهایم در مختصاتی هر چند کوچک این موضوع را بررسی کنیم.
تزریق امید یا طرفداری از طیفی بزرگ
زهرا شجاعی، دبیر کل مجمع زنان اصلاحطلب بهتازگی در مصاحبهای درباره این اظهارنظر گفته است: «زنان نیمی از جمعیت جامعه هستند و در انتخابات، ملاک ویژگیها و شاخصهای افراد است. صرف زن بودن ملاک تعیینکنندهای نیست، بلکه این موضوع در کنار همه شاخص و ملاکهای یک فرد برای پست ریاستجمهوری یا نمایندگی مجلس قرار میگیرد. اگر زن و مرد همه این شاخصها را داشتند، آن زمان زن بودن ارجحیت پیدا میکند. اما زن ضعیف را به مرد قوی ترجیح نمیدهیم. زنان لایق و توانمند بسیاری شناسایی شده یا برخی هم خودشان نخواستند پا در عرصه سیاسی بگذارند. اما زنان از جهت بهرهمندی از سرمایه اجتماعی، تزریق امید به جامعه، وقت گذاشتن و پاکدستی و... موفقترند. البته این بهمعنای معصوم بودن زنان نیست.»
عباسعلی کدخدایی، سخگوی شورای نگهبان در جلسه پرسش و پاسخی در سال گذشته، درباره حضور زنان در انتخابات ریاستجمهوری توضیح داد: «قوانین بخشی از مسئله است، اما از نظر من، بخش عمدهای از آن بحث فرهنگی است. میتوانیم همین سؤال را به این صورت مطرح کنیم که چرا در آمریکا بعد از ۳۰۰ سال هنوز رئیسجمهور زن نداریم. آیا بحث تفاوت بین زن و مرد بوده است؟ بهنظر میرسد بیشتر این موضوع فرهنگی است. بگذارید مثال دیگری از داخل کشور خودمان بزنم. در همین انتخابات اخیر، تعداد خانمهایی که برای نمایندگی مجلس ثبتنام کردند و تأیید صلاحیت شدند بسیار زیاد بود. از بین آنها تعداد ۱۶، ۱۷ نفر انتخاب شدند. یعنی خانمها هم بهخودشان رأی نمیدهند، اینجا که دیگر شورای نگهبان مقصر نیست.» همین صحبتهای او باعث شد، در آستانه انتخابات این سؤال برایمان شکل بگیرد، اگر کاندیدای زنی از سوی این شورا تأیید صلاحیت شود، آیا ممکن است در چرخه تبعیض فرهنگی قرار بگیرد؟ آیا زنان به زنان رأی خواهند داد؟ نگاه زنان به این مسئله چگونه است؟ از اینرو در گزارشی میدانی سعی کردهایم در مختصاتی هر چند کوچک این موضوع را بررسی کنیم.
تزریق امید یا طرفداری از طیفی بزرگ
زهرا شجاعی، دبیر کل مجمع زنان اصلاحطلب بهتازگی در مصاحبهای درباره این اظهارنظر گفته است: «زنان نیمی از جمعیت جامعه هستند و در انتخابات، ملاک ویژگیها و شاخصهای افراد است. صرف زن بودن ملاک تعیینکنندهای نیست، بلکه این موضوع در کنار همه شاخص و ملاکهای یک فرد برای پست ریاستجمهوری یا نمایندگی مجلس قرار میگیرد. اگر زن و مرد همه این شاخصها را داشتند، آن زمان زن بودن ارجحیت پیدا میکند. اما زن ضعیف را به مرد قوی ترجیح نمیدهیم. زنان لایق و توانمند بسیاری شناسایی شده یا برخی هم خودشان نخواستند پا در عرصه سیاسی بگذارند. اما زنان از جهت بهرهمندی از سرمایه اجتماعی، تزریق امید به جامعه، وقت گذاشتن و پاکدستی و... موفقترند. البته این بهمعنای معصوم بودن زنان نیست.»
از یهـ جاییـ بهـ بعدـ اگر نریـ خـــــری !