ایران رمان

چرا بد شدم خدا
خسته شدم خدا
هنوزم هوای منه بد داری

گاهی وقتا ...تو اوج سختی ها.... وقتی که دلت از همه چیز و همه کس پره ...
فقط باید بگی..
خدایا، میدونم که میببنی

ساده ام
ساده میخندم
ساده می گریم
ساده میگویم :
دوستت دارم خدا

پروردگاراممنونم بخاطر تمامِ خوبیات ،دوستت دارم ....

خدایا ....
اگر با هر دعایی که می کردم قدمی برمی داشتم، شاید اکنون به تو رسیده بودم!

خدایا...
من مرده ام میان کسانی که مدام می گفتند:انشاالله خیر است...
همان هایی که می گفتند خدا بزرگ است...
همان ها که مدام ورد زبانشان بود توکلت بر خدا باشد...
همان ها حتی یک بارهم نپرسیدند:دردت چیست؟چه می خواهی؟
همان ها که مدام با این حرف ها مرا از سرشان وا می کنند.
همان ها مرا از زندگی زده کردند.
آدم های اینجا هیچ کاری برایم نکرده اند.
فقط تویی،فقط تو...
هر راهی را که رفتم،آخرش به تو رسیدم...
خدایا مرا ببخش بابت خستگی هایم،می دانم تو هم خسته شدی...
چرا رهایم نمی کنی؟چرا مرگ را با خود برایم نمی آوری؟
الها من به هیچ چیز جز تو وابسته نیستم...ای همدم شب های تنهایی..نه خانواده،نه دوستان و نه هریک از آدم های روی زمین
می خواهم بنویسم ولی کلمات هم خسته می کنم...
می خواهم بگویم دنیا بدون من چیزی کم نمی آورد...
بود و نبودنم دیگر تفاوتی نمی کند...
الها بگیر از من این جان خسته را...

هر کجا لرزیدی از سفر ترسیدی فقط آهسته بگو من خدا را دارم خدایا لطفا کمکم کن و لطفا منو به خاطر گناهام ببخش

خدایا چی بگم تو می بینی

ولی .....

من می خوام

بازم رهام نکنی