ایران رمان

دل من زیادی روشن بود ....سوخت

انتظار از حد که بگذرد بیات می شود

مثل غذای سرد شده از دهن می افتد

اتفاق به وقتش که نیفتد

دیگر افتادنش فایده ندارد...

حال من خوب است

و چه آرامشی ست در آغوش تنهایی

دیگر از هیچ نداشتن ها نمی ترسم

حالا چه کسی می تواند از من بگیرد

چیز هایی را که ندارم...