۲۹-۰۴-۹۷، ۱۲:۱۵ ب.ظ
برترین ها - ترجمه از احمد محمدی: هنگامی که مایکل جکسون در سال 1983 بر روی صحنه رفت و با «چند بار سُریدن رو به عقب»، حرکت «moonwalk»* را به همه دنیا معرفی کرد، رقص را وارد مرحله جدیدی از تاریخ خودش کرد اما تاثیر جکسون بر رقص در فرهنگ عمومی بسیار عمیق تر از این یک حرکت بود.
شبکه NBC برای بیست و پنجمین سالگرد خود می خواست با پخش اجرای انفرادی آهنگ «بیلی جینِ» مایکل جکسون مردم را سورپرایز کند اما خودش هم خبر نداشت که این کار، چه تاثیر شگرفی بر دنیای خوانندگی و رقص خواهد گذاشت.
اگرچه حرکت «مون والک» (moonwalk) پیش از آن تاریخ هم در گروه های «رقص ِ خیابانی» سواحل غربی آمریکا شناخته شده و محبوبیت یافته بود و آنها مدت ها بود که از «مون والک» هم در رقص های خودشان که شامل سلسله ای از حرکات «ضربانی»، یعنی حرکاتی که پشت سر هم متشکل از «سکون» و «حرکت» اجرا می شد، استفاده می کردند.
یکی از مشهورترین گروه های رقص که این شیوه را استفاده می کرد، گروه «الکتریک بوگلائوز» (Electric Booglaoos) و در میان حرکت های شان سبکی بود شبیه راه رفتن کارتونی، که شامل چیزی به نام «سریدن رو به عقب» نیز می شد.
به گفته تونی بیسال (Toni Basil) که آهنگ «میکی»اش شهرت بسیار یافت، گروه «لاکرز» در رقص هایش از این شیوه استفاده می کرد: «حرکت مایکل در میان گروه های رقص خیابانی، حرکت جدیدی نبود و آنها از قبل با آن آشنایی داشتند. گروه «الکتریک بوگلائوز» این شیوه را در اجرای «ترن روح» در دهه 1970 استفاده می کرد.»
مایکل جکسون در خاطراتش گفته است که این حرکت را از «برخی دوستانش» یاد گرفته و در استودیو بر روی آن کار کرده است. مایکل جکسون پتانسیل عظیمی از هنر رقاصی بود؛ دقت در اجرای حرکات، توانایی کنترل دامنه حرکات، سرعت بسیار بالا و در عین حال داشتن نرمی و لطافت در اجرای حرکات مختلف و ... اینها مجموعه ای از توانایی های مایکل بود که باعث شد رقص «مون والک» را به اوج تکامل خود برساند.
وقتی مایکل جکسون در سال 1983 حرکت «مون والک» را در صحنه تلویزیون ملی به نمایش گذاشت، «مون والک» ناگهان به محبوبیت همگانی رسید و این در حالی بود که پیش از آن هم گروه هایی مثل «الکتریک بوگلائوز» آن را اجرا کرده بودند. اگرچه این گروه ها در زمان خودشان بسیار نوآور و پرمایه بودند ولی هیچ کدام از آنها نه در رقص و اجرای زیبا و لطیف حرکات و نه در روانشناسی و توانایی تعامل متقابل با مخاطبان خود، مهارت و توانایی مایکل جکسون را نداشتند!
برای هر دردی دو درمان است:
سکوت و زمان
سکوت و زمان