۰۷-۰۲-۹۷، ۰۲:۰۷ ب.ظ
هفته نامه همشهری جوان - محمد امیرپور: فوتبال ایران بعد از حرفه ای شدن دیگر به پرسپولیس نمی ساخت. جز قهرمانی در اولین دوره و یک قهرمانی همراه افشین قطبی، عادت کرده بودیم سرخ ها را جایی در نیمه بالایی جدول ببینیم. فصل موفق برای هواداران پرسپولیس نایب قهرمانی بود و ناکامی هم زمانی یقه تیم را می گرفت که در جایگاه پنجم و ششم جدول بودند.
خاطرات پرسپولیس زلزله دهه 60 مثل رویای دم صبح بود که بعد از بیدار شدن سعی می کردیم فراموشش نکنیم. رویایی که تصویرهای کمرنگی را از او در ذهن داشتیم و جز مواقع کری خوانی کارایی دیگری نداشت اما پرسپولیس برانکو در سه فصل گذشته، تمام جاهای خالی را در ذهنمان پر کرد. دوباره فوتبال خوب دیدیم. دوباره شیفته بازیکنان شدیم، دوباره ورزشگاه آزادی را پر کردیم؛ و البته دوباره قهرمان شدیم. این بار سهل تر؛ این بار شیرین تر.
1. پروفسوری که دوستش داریم
برانکو از آن دسته مربی هایی است که همیشه می توان در نقد یا ستایش شان نوشت: مرد کروات به دنیای مربی های خدشه ناپذیر تعلق ندارد؛ آدم هایی مثل «گواردیولا» یا حتی «کارلوس کی روش» که هیچ کس نمی تواند از لحاظ فنی به آنها ایراد بگیرد. برانکو دقیقا به اندازه محسناتی که دارد، شاید گاف های قابل نقد هم داشته باشد، اینکه با وجود قهرمانی پیش از موعد در لیگ و محرومیت از پنجره نقل و انتقالات، باز هم از بازیکنان امید استفاده نکرد تا برای فصل آینده بتواند رویشان حساب باز کند. یا اصرارش روی ترکیب ثابت 11 نفره در تمام مسابقات کمی عجیب بود
برانکو ایوانکوویچ
اما با تمام این ایرادها نمی توان جانشینی برای او پیدا کرد. او در سومین فصل حضورش روی نیمکت پرسپولیس باز هم یک شاهکار خلق کرد. هیچ کس تصور نمی کرد روزی که مهدی طارمی از پرسپولیس می رود، آقای گل بعدی در سایه ایستاده باشد و بعد از خروج رامین رضاییان دو مدافع راست آماده جایش را پر کنند. این پرسپولیس بدون برانکو خیلی چیزها کم داست. پرسپولیس مرد کروات هیچ وقت درگیر لغزش های ادامه دار و بلندمدت نشد. نگاهی به «بایرن مونیخ آنچلوتی»، «چلسی کونته»، «رئال زیدان» و «آرسنال ونگر» بیندازید
که در مقاطعی از فصل با وجود بازیکنان بزرگ، دچار موسم نتایج بد شدند. برانکو اما همیشه یک نسخه آماده در جیبش داشت که باخت ها ادامه پیدا نکنند. مربی ای که از همین الان، بزرگترین دلگرمی سرخ ها برای فصل آینده است؛ فصلی که استقلال شفر را توی کورس می بیند و چندتایی از بازیکنان قرمزپوش از همین حالا ندای جدایی سر داده اند. پروفسور اما برای این معضلات هم راهی پیدا خواهد کرد.
برای هر دردی دو درمان است:
سکوت و زمان
سکوت و زمان