سخنان آنتوني رابينز

[خانوم معلم]

خوشبختی چیز عجیبی است،
درست مثل یك معجزه،
وقتی می‌آید گام هایش آنقدر آرام است
كه شاید حتی صدای پایش را نشنوی
اما وقتی نیست
دردش را تا مغز استخوان حس می‌كنی!!!!

با تشکر فراوان.

[SilentCity]

همه‌ي ما اين توانايي را داريم كه با دشواري‌ها و بازدارنده‌ها برخورد كنيم، بر آنها پيروز شويم و بر ترس‌هاي خود چيره گرديم.


چنانچه انسانها همواره در حالت احساسي ترديد، دودلي و دوگانگي بودند، به ندرت مي‌توانستند به كاميابي درازمدت برسند يا به چيزي كه به راستي ارزشمند است دست يابند.


ترس، شك و ترديد و نبود اطمينان و باور، هرگز نتايج چندان گهرباري ندارند و نخواهند داشت.


اطمينان و باور، چيزي نيست كه آن را در بيرون از خود بجوييم و به سوي آن، دست دراز كنيم.


همه‌ي روياهاي بشر دست يافتني هستند و به جرأت مي‌توان گفت، رويايي وجود ندارد كه نتوانيم به آن دست يابيم.


بسياري از ما در زندگي شخصي با چيزي به مراتب كمتر از آنچه سزاوارش هستيم، زندگي مي‌كنيم.


چنانچه به راستي خواهان آن باشيد كه به خودباوري و بي‌گماني راستين برسيد، بي‌شك راه آن را خواهيد يافت.


هيچ چيز در زندگي معنا ندارد، مگر معنايي كه شما به آن بدهيد.


در جستجوي قهرمان نباشيد، بلكه خود قهرمان بشويد.

[SilentCity]

به هيچ دسته كليدي اعتماد نكنيد بلكه كليد سازي را فرا بگيريد.


هدف هاي بزرگ، انگيزه هاي بزرگ ايجاد مي كنند.
بزرگترين سد در برابر صميميت اين است كه فكر كنيد ديگران نيز جهان را مانند شما نمي بينند.


تصميمات ما هستند كه سرنوشت ما را تعيين مي كنند.


گام نخست پيروزي، آگاهي است.


راه موفقيت، هميشه در حال ساخت است؛ موفقيت پيش رفتن است، نه به نقطه پايان رسيدن.


شايد به راستي تنها دشواري بزرگ و ناگشودني، آن است كه هرگز دشواري‌ نداشته باشيد.


چنانچه هنوز با دشواري‌هايي دست و پنجه نرم مي‌كنيد، نشانه‌ي آن است كه زنده، تندرست و نيرومند هستيد.


آنچه شادماني و خوشبختي شما را در زندگي رقم مي‌زند، كاميابي‌ها و پيروز‌هايتان نيست. اين، هويت، منش و ماهيت بنيادي شماست كه باارزش است و مي‌توانيد به آن بباليد.


مهم نيست كه چه كار كرده‌ايد، مهم اين است كه خود را چگونه ساخته‌ايد و چگونه انساني شده‌ايد.

[SilentCity]

مي‌بايست به روشي زندگي كنيد و به گونه‌اي با مسائل و دشواري‌هايتان روبرو شويد كه در پايان زندگي، با افسوس نگوييد، اي كاش چنين و چنان كرده بودم.


چنانچه با مسائل و دشواري‌هايتان رويرو نشويد، در پايان زندگي، احساس خواهيد كرد كه تنها يك دهم از آن را زندگي كرده‌ايد.


چنانچه از دشواري‌ها نهراسيد و به پيشباز آنها برويد، سربلند خواهيد بود؛ آن هم با اين آگاهي كه از زندگاني، بهره‌ي كافي جسته و سراپا و با همه‌ي وجود، زنده بوده‌ايد و زندگي كرده‌ايد.


زماني كه با دشواري‌‌ها و مسائل خود، برخورد مناسب مي‌كنيد و آنها را به فرصت‌هايي جهت رشد و دگرگوني شخصي بدل مي‌سازيد، زندگاني خود را به سفري زيبا، پر ماجرا و هيجان‌انگيز بدل خواهيد كرد.


چنانچه نتوانيد مفهوم و هدف ويژه‌اي براي زندگاني خود پيدا كنيد، احساس خرسندي، شادماني و خوشبختي راستين از زندگاني‌تان رخت برخواهد بست.


شايد زمان آن رسيده باشد كه دوباره بر روي چَم، مفهوم و هدف از زندگاني خود تمركز و توجه كنيد.


هريك از ما انسان‌ها براي زندگي خود به دليل و هدفي نياز داريم.


چنانچه تنها هدف ما از زندگي آن باشد كه به اهداف خود و به كاميابي‌ها و پيروزي‌هاي پي در پي برسيم، زماني فرا مي‌رسد كه از خود بپرسيم: "خوب اكنون چه."


كاميابي‌ها و پيروزي‌ها هرگز نمي‌توانند خلاء روحي و رواني شما را پر كنند. ممكن است به گونه‌اي موقت سبب شادماني‌ شما شوند، ولي هرگز نمي‌توانند در درازمدت، خوشبختي و شادماني راستين را به شما هديه كنند.


چنانچه كاميابي‌ها و دستاوردهاي شما به زندگي‌تان مفهومي نبخشند، همه بيهوده خواهند بود.

[SilentCity]

بي‌شك زندگي ما انسانها هدفي دارد. بدون باور پابرجا به اين چَم، مفهوم و هدف، ديگر انگيزه‌اي براي زندگي باقي نمي‌ماند.


بزرگترين درد و رنج جهان، "زندگي بدون چَم، مفهوم و هدف" است.

آنچه سرانجام به زندگي انسان شكل مي‌بخشد و سرنوشت او را رقم مي‌زند، اراده‌ي او براي انجام كارهاست.

احساسات و عواطف شما به نوبه‌ي خود، زندگي و سرنوشت و نقشي را كه در آن ايفا خواهيد نمود، رقم مي‌زند.

ممكن است خداوند گهگاهي در برخي از رويدادها و امور دير كند، ولي بدان چَم نيست كه به ما پشت كرده و ما را براي هميشه فراموش كرده است. مگر آنكه خودمان جا بزنيم و نااميد شويم و براي هميشه، به خودمان پشت كنيم.

چنانچه كسي را باور نكنيد، خواهيد مُرد.


در اين زندگاني، هر چيزي كه به‌ راستي ارزشمند باشد، مستلزم ايمان و باور پابرجاست.


چنانچه شكاك و بدبين باشيد، هرگز نمي‌توانيد پيشه‌اي را راه‌اندازي كنيد.


بدون ايمان و باور پابرجا، نمي‌توانيد زندگي كنيد.


سوءتفاهم ميان افراد، هنگامي رخ مي‌دهد كه، در دو دنياي بسيار ديگرگون زندگي كنند.

[SilentCity]

واژه‌ها و گفته‌ها، همواره نقش بسيار مهمي در احساسات ما دارند.


هيچ‌كس دوست ندارد درباره‌اش پيشداوري كنند يا سرزنش شود، حتي خودتان؛ پس بكوشيد هرگز چيزي را كه براي خود نمي‌پسنديد، به ديگران نيز روا نداريد.


دشواري در اين است كه بيشتر ما فريادي را كه به چَم درخواست كمك است، با فريادي ديگر كه آن هم به چَم درخواست كمك است، پاسخ مي‌دهيم.
چنانچه مي‌خواهيد روابطي پايدار و ماندگار داشته باشيد، مي‌بايست درباره‌ي هويت و ماهيت بنيادي نزديكان و افراد زندگي خود يك تصميم قلبي بگيريد.


چنانچه ديگران احساس خوبي نسبت به شما نداشته باشند، در درازمدت، شما نيز نمي‌توانيد احساس خوبي نسبت به آنها و خودتان داشته باشيد.


به ياد داشته باشيد، پيش از آنكه بكوشيد با كسي ارتباط بهتري داشته باشيد، با خودتان بهتر ارتباط برقرار كنيد.


چه بخواهيد و چه نخواهيد، مي‌بايست با دشواري‌ها روبرو شويد؛ آنها هميشه وجود داشته و خواهند داشت.


خوبي و زيبايي زندگي در اين است: "آن گونه كه هست، هست، نه آن گونه كه ما مي‌خواهيم باشد."


مردم، هنگامي بيشتر رشد مي‌كنند كه در زندگي، درد و رنج بيشتري را تاب آورده باشند.


چنانچه شما نيز همان كارهايي را بكنيد كه ديگران مي‌كنند، به همان چيزهايي خواهيد رسيد كه ديگران رسيده‌اند.

[SilentCity]

هنگامي كه با آسودگي و باور، به ديگران اجازه مي‌دهيد به جاي شما بينديشند و تصميم بگيرند، همواره ناگزيريد براي آن، بهايي بپردازيد.


اطمينان، باور و قطعيت، مانند تيغ دولبه‌اي است كه مي‌تواند نتايج وارونه و ناسازگاري ايجاد كند.


تا زماني كه كيفيت انديشه‌ها و ذهنيات خود را دگرگون نكرده‌ايد، هرگز نمي‌توانيد كيفيت زندگي‌تان را دگرگون سازيد.


ايمان به همراه تلاش و تكاپو مي‌تواند همه‌ي خواسته‌ها و روياها را برآورده سازد.


هرگز نمي‌توانيد از پيش براي همه چيز آماده باشيد.
چنانچه چشم‌داشت‌ ما از ديگران، از پيش، روشن باشد، بردن در بازي زندگي براي همه‌ي ما ساده‌تر خواهد شد.


هرگاه اراده كنيد، مي‌توانيد با دوستانه رفتار كردن، احساس دوست داشتني بودن نماييد.


هنگامي كه خشمگين و برآشفته هستيد، در دشواري خود به دام مي‌افتيد. هرچه بيشتر خشمگين شويد و دست و پا بزنيد، بيشتر در باتلاق دشواري‌ها فرو خواهيد رفت.


اگر پيوسته روي دشواري و نه راهكار تمركز كنيد، تنها دشواري‌ها را ديده و راهكارها را نخواهيد يافت.


هرگز نمي‌بايست از دشواري‌ها روي‌گردان باشيم. شايد بهتر باشد گاهي از وجود دشواري، هيجان‌زده شويم.

[SilentCity]

من بر اين باورم، دشواري، تنها درسي است كه از ما مي‌خواهد هرچه زودتر و باشتاب‌تر، آن را بياموزيم تا ديگر رفوزه نشويم و ناگزير نباشيم آن را تكرار كينم.


تنها يك راه براي خوشبختي وجود دارد؛ اينكه به روشي با خودتان و ديگران ارتباط برقرار كنيد كه براي شما، توانايي، شادماني، خودباوري، شايستگي و توانمندي به همراه داشته باشد.


چنانچه مي‌خواهيد با ديگران به گونه‌اي بهتر ارتباط داشته باشيد، هرگز نمي‌توانيد با سرزنش كردن آنها، خرده گرفتن بر آنها و بيان اين گفته كه "چه اندازه نادان هستند"، كامياب شويد.


مي‌بايست همواره مراقب باشيد كه نحوه‌ي برقراري ارتباط با ديگران به گونه‌اي باشد كه دگرگوني مورد پسندي به وجود آورد و از ايجاد هر گونه احساس بد و منفي در ديگران، پيشگيري كند.


خنديدن، سبب خواهد شد كه مركز توجه خود را دگرگون سازيد و زنجيره‌ي رفتاري را كه هميشه به يك شكل ثابت و دگرگوني‌ناپذير تكرار مي‌شد، بشكنيد و دگرگون سازيد.


هنگامي كه دو نفر با هم رابطه ايجاد مي‌كنند و دو نظر، باور و يا نگرش بسيار ديگرگون نسبت به امري مشترك دارند، از يكديگر دوري مي‌گزينند و نمي‌توانند به سوي دنياهاي يكديگر پل بزنند.


چنانچه خواهان روابطي پسنديده و كامروا با ديگران هستيد، نخستين باور هسته‌اي و مركزي كه مي‌بايد داشته باشيد، آن است كه بدانيد هويت و منش راستين مردم با رفتارها، پاسخ‌ها و واكنش‌هاي آنها يكي نيست.


هرگاه با كسي كه به خشونت با شما رفتار كرده است، با گرمي و مهرباني و نيكويي رفتار مي‌كنيد، اين رفتار خوب شما در ياد او مي‌ماند و در روابط آينده با شما به نرمي رفتار خواهد كرد.


آنچه روابط را پايدار نگه مي‌دارد، آن است كه با وجود نگرش‌ها و باورهاي گوناگون، بتوانيد به گونه‌اي با هم ارتباط برقرار كنيد و پلي ميان دنياهاي خود بزنيد كه به روابط شما آسيبي نرساند و آن را پايدار و ماندگار نگه دارد.


چنانچه همه‌ي مسئوليت‌هاي خود را مي‌دانستيد و به گردن مي‌گرفتيد و در زمان مناسب نيز آنها را انجام مي‌داديد، نيازي نداشتيد كه از دست كسي، برآشفته يا خشمگين شويد.

[SilentCity]

مردم همواره متوجه نيت و هدف خير شما و تلاش‌هاي از روي راستي شما براي برقراري ارتباط سالم و درست با خودشان هستند و همه چيز را به خوبي مي‌بينند.


شادمان بودن، آن هم زماني كه شرايط خوب است، كار چندان سخت و دشواري نيست؛ همه در اين شرايط مي‌توانند شادمان باشند و لبخند بزنند.


زماني كه همه چيز خوب است و در مورد همه چيز، آسوده دل هستيد، گوش‌تان بدهكار نيست، ولي هنگامي كه در زندگي با دشواري روبه‌رو شديد يا درد و رنجي به سراغتان آمد، آنگاه گوش شنوا پيدا مي‌كنيد و پذيرش‌تان براي باورها و انديشه‌هاي تازه بالاتر مي‌رود.


به هنگام رويارويي و روبرو شدن با دشواري‌ها، انديشيدن را آغاز مي‌كنيم و پوست مي‌اندازيم و آب ديده مي‌شويم.


رشد و پيشرفت و آموختن، همواره، نتيجه و پيامد ژرف‌نگري و انديشيدن است.


بدون سختي‌ها، نمي‌توان رشد كرد.


همواره در آينده با شرايطي روبرو خواهيد شد كه در آنجا آموخته‌هايتان به شما كمك خواهد كرد و سودمند خواهد بود.


شگفت‌انگيز است كه چه اندازه از دشواري‌ها و سختي‌هاي زندگي مي‌آموزيد و رشد مي‌كنيد، بي‌آنكه خودتان بدانيد.


گاهي، درد و رنج، بهترين دوست و آموزگار ماست.


گاهي درد و رنج، چيزهايي به ما مي‌آموزد كه شادي و شادماني هرگز نمي‌تواند بياموزد.

[SilentCity]

زماني كه شرايط آن گونه است كه مي‌خواهيم، تنها شادمان هستيم، ولي رشد نمي‌كنيم و نمي‌آموزيم.


به تجربه در زندگي دريافته‌ام كه براي يك‌يك تلاش‌ها و دردسر‌هاي كوچك، پاداش‌هايي بسيار بزرگ در راه است.


همواره در پي ميان‌بُر بودن، نتيجه‌ي عكس مي‌دهد. يعني برخي از ميان‌بُرها به راستي ميان‌برهايي به سوي مرگ، بيماري و غم هستند.


خداوند هرگز مشكلي را سر اهمان نمي‌گذارد، مگر آنكه بداند، شايستگي و گنجايش رويارويي با آن و توانايي از بين بردن آن را نيز داريم.


در دل هر سختي و دشواري، دانش، سود و فرصت‌هاي باارزشي براي رشد و آموختن وجود دارد.


به ياد داشته باشيد، باور، اطمينان و قطعيت، يك مهارت و توانايي است كه هرچه بيشتر آن را تمرين كنيد، هر بار مي‌توانيد با سادگي بيشتري به آن دست يابيد.


بزرگترين درد و رنج‌هاي زندگي، درد و رنج‌هايي است كه از درون خودمان و به سبب زير پا گذاشتن استانداردها و قوانين‌مان احساس مي‌كنيم.


هر بار كه در زندگي خود برآشفته شده و از كسي رنجيده‌ايد، رنجش و برآشفتگي شما به سبب رفتار يا كارهاي آن شخص نبوده، بلكه سبب برآشفتگي و درد و رنج‌تان، تفاوت قوانين شما با آن فرد بوده است.


زماني كه از استانداردها و قوانين ديگران آگاه مي‌شويد، مي‌توانيد با كاميابي بيشتري، نيازها و خواسته‌هايشان را برآورده سازيد و روابط بهتري را پايه‌ريزي كنيد.


اگر استانداردها و قوانين خود را با ديگران در ميان بگذاريد، آنها شناخت بيشتري از شما پيدا مي‌كنند و در برآورده ساختن نيازها و خواسته‌هايتان، كاميا‌ب‌تر خواهند بود.