سلام برخيمه گاه حسين

[d.ali]

سلام
ديشب اين داستان راخواندم حيفم امد شما نخوانيد.
زمانى كه اهل بيت امام حسين(ع)راهمراه سرِمبارك اقا نزد يزيد بردندحوادثى رخ داد كه يكى از انها چنين است.
«يزيد با چوب دستى از چوب خيزران برلب ودهان مبارك امام مى زد،رو به سر مبارك كرده فرمود:اى حسين !نواختن مراچگونه ديدى؟
كنيزى كه از قصر يزيد بيرون امده بود،ان صحنه ى دلخراش را چون ديد،گفت:خدا دست وپايت را از بدن جداكند وبه اتش دنيا پيش از اتش اخرت ،بسوزاند،اى ملعون !دندانهايى كه رسول خدابارها انها را مى بوسيدچوب مى زنى؟!
يزيد گفت:اين چه سخنى است كه دراين مجلس بر زبان مى اورى؟خدا سر از بدنت جدا كند.
كنيزك گفت:اى يزيدمن درحالتى ميان خواب وبيدارى بودم،مشاهده كردم كه درِاسمان گشوده شد ونردبانى از نور را ديدم كه بر زمين امد ودو نوجوان كه لباسهاى سبز رنگى در بر داشتنداز ان نردبان به زير امدند،بساطى از زبرجدبهشتى برانها گسترده شد كه نور ان از شرق تا غرب را فرا گرفت وان بساط درميان خانه اى بود،به ناگاه مردى با صورتى همانند ماه وميان قامت از ان نردبان به زير امدودركنار ان سفره نشست وبا صداى بلند فرمود:پدرم ادم!به زير اى!پدرم ابراهيم!و اى برادرم موسى !واى برادرم عيسى !به زير ائيد!سپس بانويى را ديدم كه ايستاده وموى خود را پريشان كرده وفرياد مى زد:حوا!ساره!خواهرم مريم !ومادرم خديجه !به زير ائيد،وهاتفى گفت :اين فاطمه ى زهرا،دختر محمدمصطفى وهمسر على مرتضى ومادر سيدالشهداء حسين كشته ى زمين كربلا است.
انگاه فاطمه ى زهرا گفت:اى پدر !نمى بينى كه امت تو با فرزندم حسين چه كردند؟!
رسول خدا بشدت گريست وهمراهان او نيز با او گريستند،سپس روى به جانب حضرت ادم نمود وگفت:پدرم ادم !نمى بينى ستمگران بعد از من ،با فرزندم حسين چه كردند؟!شفاعت من در روز قيامت به انان نخواهد رسيد.
حضرت ادم گريست وديگران نيز گريه كردندوفرشتگان خدا به گريه درامدند،سپس گروه زيادى را ديدم كه قريب به هشتادهزار مرد بودند ودر پيشاپيش انها نوجوانى قرار داشت وپرچم سبز رنگى در دستش بود ودر دست ان گروه بيشمار سلاحهاى اتشين
بود وانها را حركت مى دادندو مى گفتند:اى اتش !صاحب اين خانه -يزيد بن معاويه-رابگير!ودران هنگام ،تو را ديدم كه فرياد مى زنى:اتش!اتش!وكجا راه گريزى از اتش است؟!
يزيد چون خواب ان كنيزك را شنيد،گفت:واى بر تو !اين چه سخنى بود؟!مى خواستى مرا در برابر مردم شرمنده كنى؟!سپس دستور داد تا سر از بدن ان كنيزك جدا كردند!»
قصه ى كربلا:على نظرى منفرد

[d.ali]

السلام عليك يا ابا عبدالله.
روز اربعين درپيش است.چهل روز گذشت .يك فرهنگ در چهل روز تكرارشد.در كشورمان اين فرهنگ ،نام لطف ومحبت وازادگى حسين دارد.
تو عاشق شيعه،تو نازنين سُنى ،تو مهربان مسيحى،تو باوفاى زردشتى(زرتشتى)،تو عزيزيهودى و…همه ى شما هم وطنان دركنارهم سرسفره ى امام حسين نشستيد وزبان يا چشم يا گوش يا دهانتان را از طعام اين ازاده مرد،شيرين كرديد واشكى كه پر ارزش تر ازمرواريد بود برايش بها ء كرديد.
همه امشب و فردا فقط يكبار ،ارى يكبار بگوييد:
لبيك يا حسين.
لبيك يا حسين يعنى مرگ برظلم،مرگ بر نامردى،مرگ بر تعصب نادرست،مرگ بر قضاوت غلط،مرگ بر كسانى كه خود را مالك جان انسانها مى دانند.
و
درود برحسين.درود بر محبت ومهربانى وشعور وآزادمردى.

[d.ali]

سلام برحسين
سلام بر على فرزند حسين
سلام بر فرزندان حسين
سلام بر ياران حسين
سلام بر ابوالفضل علمدار حسين
سلام برزينب خواهر حسين
رباب
در واقعه كربلا نامى از مادر حضرت سجاد،خانم شهربانو ومادر حضرت على اكبر ،خانم ليلا نيست.
زيرا هر دوى اين بزرگواران قبل از سال ٦١هجرى از دنيا رفته بودند.
اما رباب ،مادر عبدالله كوچك ،همان محبوب دل ،حضرت على اصغر دركربلا حضور داشت.او مادر دختر فرهيخته ى امام حسين ،حضرت سكينه است كه جرجى زيدان از وى بعنوان حمايتگر شعرا ى عرب نام مى برد.
رباب نزد همسرش منزلتى به سزا داشت.امام حسين درباره ى او وفرزندش سكينه فرمود:
به جان تو سوگند كه من دوست دارم خانه ايى را كه دران سكينه ورباب باشد.
روايت شده است كه بعد از شهادت امام،رباب تا زنده بودپيوسته مى ناليد ومى گريست.
ابن اثير مى گويد:رباب با اسيران به شام رفت وچون به مدينه بازگشت،اشراف قريش اورا به همسرى طلبيدند.
رباب گفت:من هرگز پس از رسول خدا كه همسر فرزندش بودم،همسر فرزند ديگرى نخواهم شد.
تا يك سال همچنان گريست واز زير اسمان به پناه هيچ سقفى نرفت تا از فرط اندوه جان سپرد.

[d.ali]

سلام بر حسين بن على
سلام بر عباس بن على
حضرت ام البنين
از مادر حضرت عباس سخن گفتن سخت است.
گويند چون بشر به مدينه امد وخبرشهادت فرزندانش را مى داد،حضرت ام البنين از او سوال كرد:مرا از ابى عبدالله الحسين خبرده وچون خبر شهادت فرزندانش را دادند،گفت:رگهاى قلبم را پاره كردى فرزندان من وهركس زير اين اسمان سبز است فداى حسين باد،مرا از حسين اگاه كن.
ايشان پس از شنيدن خبر شهادت عباس وسه پسر ديگرش،روزها به قبرستان بقيع مى رفت ودر عزادارى عزيزان خود به نوحه مى نشست،زنان مدينه گرد او جمع مى شدند وبا او هم ناله مى گشتند.
انقدر عزادارى بانو حزن انگيز بودكه حتى مروان بن حكم دشمن قسم خورده ى اهل بيت با شنيدن ناله ى ام البنين متاثر مى شد!اشعارى كه درسوگ فرزندانش مى خواندچنين بود:
اى كسى كه عباس را ديدى كه حمله ور مى شد بر گروه حريفان ،وبه دنبال او از فرزندان حيدر،كه بسان شير قوى بودند،به من خبر دادندكه فرزندم سرش مجروح ودستش قطع شد،واى من بر فرزندم كه برسرش عمود وارد شد،اگر شمشير داشتى هرگز كسى به تو نزديك نمى شد.

[d.ali]

سلام
واربعين نيز به پايان رسيد.خيمه گاه را به مانند يك نذر،به پا كردم واينك علمها وداربست خيمه رادر غم واندوه در مى اورم وبا احترام مى گذارم كنار،شايد عمرى بود وسال ديگر نيز خيمه گاه حسين پربارتر برپاشد.
خدايا خود شيرينى عزادارى براهل بيت را از ما مگير.
پروردگارا چنان كن كه سال ديگر نيز خدمتكارِخيمه ى حسين باشيم.
يا رب توان واگاهى به ما ببخش كه اندكى حسين بن على را بشناسيم ودر راستاى قيامش قدم برداريم.
خيمه گاه حسين بدرود به دنبال ندارد ،چه كه جريانى جاويدان مى باشد.
با تشكر از ثمين بانو ،اقانويد ،اقاى عباس زاده كه با همراهيشان مرا يارى دادند.

[d.ali]

[d.ali]

یک سال پیش با خیمه گاه حسین امدم 
خدا خواست عمری باشد و باز هم با خیمه گاه حسین از حسین بگویم 
پس می گویم 
سلام بر حسین 
جانم فدای حسین

[d.ali]

کاربران عزیز این یک تاپیک عمومی هست 
شما هم می توانید از امام حسین و یارانش
از حضرت ابالفضل و حضرت زینب 
از .....
از محرم وصفر بگویید.

[d.ali]

سلام اقا
سلام خون خدا 
سلام ایثار یک بنده ی مومن 
سلام ای نفس نفس زمین و اسمان
سلام ای نور دیده ی علی و فاطمه 
سلام ای عطر خوش بو ی نفس محمد
سلام ای پشت حسن 
سلام ای دست زینب 
سلام ای عشق عباس 
سلام ای عشق و اشک شیعه سلام ای مایه یتعجب و حسرت مسلمان 
سلام ای الگوی هر ازاده 
سلام ای بر کوبنده ی شیطانهای زمان 
سلام ای جوشنده ی خشم و غیرت مهدی 
سلام ای حسین

[d.ali]

سلام بر حسین

شب عاشقی...روایت کوتاهی از ده شب محرم...

شب اول: مسلم بن عقیل
مسلم، نخستین شهید واقعة کربلاست. شهادت او کمی پیش تر از حادثه کربلا رخ داده است و شب نخست ماه محرم به پاس فداکاری و جان فشانی های این سفیر شهید راه سرخ، شب حضرت مسلم بن عقیل نام نهاده شده است. مسلم الگوی محبت و وفاست. او عاشقی دل باخته بود که تا آخرین لحظه از عشق پاک خود به حسین(ع) دست بر نداشت و در اوج بی وفایی کوفیان به مولایش وفادار ماند.

شب دوم: ورود به کربلا
امام حسین(ع) روز دوم محرم سال 61ه ق به سرزمین کربلا وارد شد. به خاطر همین روز دوم محرم، روز ورود به کربلا نام گذاری شده است. روز دوم، نماد پایداری است. اباعبدالله الحسین(ع) از همان آغاز حرکت با حوادث گوناگونی روبه رو شد. از بی وفایی کوفیان گرفته تا تعقیب شدن از سوی سپاهیان دشمن. با این حال از ادامة راه منصرف نشد و هم چنان استواری ورزید. حسین(ع) آموزگار بزرگ پایداری است.