فاصله ی غزل | فاطمه سلیم زاده کاربر انجمن ایران رمان

[Faty khanm]

من برای تو از همه می‌گذرم
وتو بگذار همه از تو برای من
بگذرند.
انقدرها هم سخت نیست،امتحان کن

[Faty khanm]

قلم دستم
برگه‌های دفترم
صندلی زیر پایم
حتی کلمات داخل ذهنم هم
درد دارند 
این روزهای که تو
فرار را بر قرار و آرامش 
ترجیح دادی.

[Faty khanm]

روی مبل همیشگیت بنشین
و سیـ ـگار وینستون را روشن کن
اول پک را که زدی
با دست عصایت را ماساژ بده
و در آخر چشمان خسته‌ات را روی عکس منی که
سالهات چیزی جز یادم نسیبت نیست
قفل کن.

[Faty khanm]

دیدی گاهی حقیقت تلخ می‌شود؟
من هميشه به تلخی همان حقیقت‌هام
از وقتی که تو دیگر مال من نماندی
شاید بخندی اما من هنوز هم گاهی
یاد تاب موهایت و تن صدایت می‌افتم
داغ می‌شوم،سرد می‌شودم
و بعد سِر می‌شوم
من هنوز هم گاهی یاد عشقمان می‌افتم
شاید بخندی اما من هنوز گاهی
آرام و عاشقانه دوستت‌دارم

[Faty khanm]

چرا شما خسته نمی‌شوید؟
مگر یک آدم چقدر تحمل دارد؟
​​​​​​مگر چند بار می‌شود مُرد اما نفس کشید،
شکست خورد، اما بلند شد
درد داشت، اما خندید
راستش رابگویید شما آدمی‌اید یا آهن؟
به سلامتي از جنس آهن‌ها که هیچ وقت پاپس نمی‌کشند، 
حتی وقتي که تنها راه نجات شكست است.

[Faty khanm]

شب‌هایم تازگی بوی خوبی دارند
بوی شیرین و نرم خیال تو
تو همان آینه‌ای که من
تمام عمر حسرت دیدن خودم را در آن داشتم

[Faty khanm]

روزهای‌خوب‌وبدهمه‌می‌گذرند
​​​​​​فکر‌کنم‌خودمان‌باید‌کمی‌باهم‌مهربانتر‌باشیم
به‌گمانم‌روزگار‌عجیبی‌درراه‌است