۳۰-۱۱-۹۶، ۰۴:۳۱ ب.ظ
236 سال پیش در چنین روزی کودک زشتی به نام نیکولو پاگانینی در ایتالیا بدنیا آمد که بعدها با ویولن روح بخشش به یکی از اسطوره های موسیقی جهان مبدل شد.
در عرض حدود 2 قرن ونیم هنرمندان بیشماری در سراسر گیتی ظهور کرده و به عنوان موسیقیدانان برجسته و نوازندگان بی بدیل ویولن به شهرت جهانی دست یافتند اما به جرات می توان گفت که هیچ یک از آنان نتوانستند با هنر پاگانینی برابری کنند. قدرت بی حد وحساب پاگانینی در نوازندگی ویولن به حدی بود که عوام اعتقاد داشتند روح شیطان در او حلول کرده زیرا یک انسان هر قدر هم توانمند باشد نمی تواند با این تسلط بنوازد. اعتقاد مسلط بودن شیطان بر روح پاگانینی خلق داستانها و روایات مختلفی از این اسطوره موسیقی بدنبال داشت و حتی پس از مرگ مانع تدفینش در آرامگاه مسیحیان شد.
از سوی دیگر بجز تعداد انگشت شمار، تقریبا تمام نوازندگان ویولن صرفا بخاطر نواختن این ساز دشوار به شهرت رسیدند. در حالیکه پاگانینی علاوه بر نوازندگی ساز مذکور آهنگساز بی بدیلی نیز بود و نواختن هریک از آثار او نشانگر قدرت فوق العاده نوازندگی است. داستان زندگی و فعالیت های هنری پاگانینی نه تنها در موسیقی بلکه در سایر هنرها تاثیر گذار بوده و بویژه در هنر نمایشی سوژه جالب توجه ای برای فیلمسازان و در نتیجه تولید ده ها فیلم شد.
کودکیِ توام با ناکامی و حسرت
آنتونیو پاگانینی و ترسا بوچاردو زوج کارگر و فقیر در 14 فوریه سال 1782 میلادی برابر با 25 بهمن ماه 1160 خورشیدی در بندر «جنوا» ایتالیا صاحب فرزندی شدند که نامش را نیکولو گذاشتند.
نیکولو از پنج سالگی ماندولین (ساز زهی کوچک تر گیتار) را نزد پدرش آنتونیو و مادرش ترسا که هر دو نوازنده آماتوری بودند آموخت و پس از دو سال به نواختن ویولن پرداخت و درسهای مقدماتی این ساز را نیز از پدر آموخت. نبوغ موسیقایی نیکولو از همان ابتدا ظهور کرد به طوری که پس از چند ماه قادر بود هر قطعه ای را در نگاه اول بنوازد.
نیکولو از پنج سالگی ماندولین (ساز زهی کوچک تر گیتار) را نزد پدرش آنتونیو و مادرش ترسا که هر دو نوازنده آماتوری بودند آموخت و پس از دو سال به نواختن ویولن پرداخت و درسهای مقدماتی این ساز را نیز از پدر آموخت. نبوغ موسیقایی نیکولو از همان ابتدا ظهور کرد به طوری که پس از چند ماه قادر بود هر قطعه ای را در نگاه اول بنوازد.
آنتونیو پاگانینی در مورد آموزش ویولن فرزندش، نیکولو بسیار سختگیر بود بطوریکه پاگانینی بعدها در یادداشت هایش نوشت: به دشواری می توان پدری سختگیرتر از او را تصور کرد، وقتی به اندازه کافی در نظرش کوشا نبودم برای این که تلاشم را دو برابر کنم مرا گرسنه نگاه داشته و تنبیهم می کرد که این امر موجب ضعیف شدن بدن و به خطر افتادن سلامتی ام شد.
نیکولو چنان به موسیقی علاقه داشت که حتی زنگ کلیسا هم او را از حالت عادی خارج می کرد. وی برای اینکه زودتر به نتیجه برسد مجبور بود بدون بازی و تفریح با همسالان خود هر روز ساعت ها با ویولن کوچک خود تمرین کند.
نیکولو چنان به موسیقی علاقه داشت که حتی زنگ کلیسا هم او را از حالت عادی خارج می کرد. وی برای اینکه زودتر به نتیجه برسد مجبور بود بدون بازی و تفریح با همسالان خود هر روز ساعت ها با ویولن کوچک خود تمرین کند.
پدرش او را به مدرسه نفرستاد لذا نیکولو از تعلیم و تربیت صحیح برخوردار نشد. تنها تعلیم کودک، آشنایی با نتهای موسیقی بود و از آن پس با کوشش و زحمت بسیار به تمرین های سخت ویولن پرداخت و به تنهایی تکنیک های ویولن را فرا گرفت و بزودی توانست قطعات دشواری از آثار باخ، کورلی، ویوالدی، تارتینی، مونتوردی، ویوتی و سایر آهنگسازان شهیر جهان را بنوازد.
پدرش او را برای اجرای یک کنسرت به کلیسا برد و او با چنان استادی ویولن نواخت که همه از استعداد غیرعادی او تعجب کردند. هیچ کس گمان نمی کرد که این کودک لاغر اندام و زشت بدون معلم در نواختن ویولن به آن پایه قدرت رسیده باشد.
پدرش او را برای اجرای یک کنسرت به کلیسا برد و او با چنان استادی ویولن نواخت که همه از استعداد غیرعادی او تعجب کردند. هیچ کس گمان نمی کرد که این کودک لاغر اندام و زشت بدون معلم در نواختن ویولن به آن پایه قدرت رسیده باشد.
پاگانینی پس از آنکه درس های مقدماتی موسیقی را از پدرش آموخت زیر نظر جیوانی سروتو به تکمیل دانسته هایش پرداخت و در 11 سالگی با اجرای یکی از دشوار ترین کنسرتو های ویولن در برابر مردم شگفتی آفرید. با این حال برای فراگیری نکات فنی و تکنیک بهتر این ساز به پارما رفت و نزد الساندرو رولا نوازنده صاحب نام ویولن مشغول به کار شد. در سال 1797 برای ادامه یادگیری به لومباردی سفر کرد و یک سال بعد در سن 16 سالگی به مرحله ای از کمال رسید که استادان توانایی تعلیم او را نداشتند و جملگی بر این عقیده بودند که مطلب جدید به عنوان درس و آموزش برای پاگانینی وجود ندارد.
برای هر دردی دو درمان است:
سکوت و زمان
سکوت و زمان