اشعار استاد محمد علی بهمنی

[حامی]

مرگ هم به تساوی تقسیم نمی شود


عجبا ! هیچ کس هنوز


به سهم کم اش از مرگ


اعتراض نکرده است


*


خیلی ها سهم بیشتری از مرگ نصیب شان می شود


کودک بودم که درسینم ا


مردی ازاسب افتاد و


آنقدر روی زمین کشیده شد که :


گریه چشم هایم را بست


بعد ها دانستم


افتادن از اسب گریه ندارد

خیلی ها از اصل می افتند و می میرند

[/font][/color][/size]

[v.a.y]

حیف از امروز که بی عشق شب آمد ای عشق ..

-----------------------------------------------------------------------------------------------------
گفتم ای عشق بیا تا که بسازی ما را
یا نه ، ویرانه کنی ساخته ی دنیا را
گفتم ای عشق چه بر روز تو آمد امروز
که به تشویش سپردی شب عاشق ها را
چه شد آن زمزمه ی هر شبه ی ما ای دوست
چه شد آن صحبت هر روزه ی یاران یارا
چشمه ها خشک شد از بس نگرفتی اشکی
همتی تا که رهایی بدهی دریا را

حیف از امروز که بی عشق شب آمد ای عشق
کاش خورشید تو آغاز کند فردا را ..

{ محمدعلی بهمنی }

[v.a.y]

کاش خورشید تو آغاز کند فردا را ..

-----------------------------------------------------------------------------------------------------
حیف از امروز که بی عشق شب آمد
ای عشق !
کاش خورشید تو آغاز کند فردا را ...

{ محمدعلی بهمنی }

[v.a.y]

مگذار فريادت کنم در کوهساران ..

-----------------------------------------------------------------------------------------------------
يخ کرده ام ! اما نه از سوزِ زمستان
اما نه از شب پرسه هایِ زير باران

يخ کرده ام - يخ کردنی در تب - تبی که :
جسمم نه ! دارد باورم می سوزد از آن ...

يخ کرده ام اما تو ای دست نوازش !
روح يخی را با چنين شولا مپوشان

گرمم نخواهی کرد و فرقی هم ندارد
يخ بسته ای پوشيده باشد يا که عريان

يخ بسته ام چون قطب آری اين چنين است
وقتی نمی تابی تو ای خورشيدِ پنهان

يخ کرده ام يخ کرده ام ! ها ... جان پناهم !
مگذار فريادت کنم در کوهساران ...


{ محمدعلی بهمنی }