اشعار محمدرضا عالی پیام

[saba erfan]

هر چند كه خسته ام ولي مي خوانم

بهر دل مشدي ممدلي مي خوانم

ياران همه رفته اند و سالن خالي است

من شعر براي صندلي مي خوانم

[saba erfan]

پرسيد ز بازي سياست شخصي
گفتم كه دو تيم است ،‌ خودي – غير خودي
پرسيد چرا خلق درين بازي نيست
گفتم كه به بازي است وليكن نخودي

[saba erfan]

(( غلام همت آنم كه زير چرخ كبود))
بدون خرج عروسي هميشه داماد است

[saba erfan]

شنيدم نوشته به ديوار دل
به دست كسي ناقلا و زبل
دو چشم تو شعر و نگاهت غزل
چرا خط خطيش مي كني با ريمل

[saba erfan]

دردا كه گل ز ريشه ی خود فصل مي شود
وانگه به شاخه اي بدلي وصل مي شود
ديگر تميز بين اصيل و بديل نيست
اين جا كپي برابر با اصل مي شود

[saba erfan]

گفت شيخي كه از سر تقوا
سه طلاقه نموده ام دنيا
باز تا او نگردد آواره
صيغه اش كرده ام دگر باره

[saba erfan]

((قلندران طريقت به نيم جو نخرند))
قباي اطلس آن كس كه بي اطو باشد

[saba erfan]

((مرد خردمند هنر پيشه را
عمر دو بايست در اين روزگار))
تا به يكي عقد كند دمبدم
در دگري فسخ كند اختيار

[saba erfan]

((نگار من كه به مكتب نرفت و خط ننوشت))
دري به تخته اي خورد و وكيل مجلس شد

[saba erfan]

(اي پادشه خوبان داد از غم تنهايي ))
وقت است كه يك چندي در خانه ي ما آيي
در خانه ي ما آمد ،‌ آن پادشه خوبان
آن پادشه خوبان ‌، ((داد)) از غم تنهايي