اشعار محمدرضا عبدالملکیان

[.M!!NoO.]

محمدرضا عبدالملکیان در سال 1331 در شهرستان نهاوند متولد شد. تحصيلات ابتدايي و متوسطه را در همين شهرستان ادامه داد و پس از ادامه تحصيل در رشته كشاورزي ، با اخذ درجه ليسانس « مهندسي كشاورزي » در سال 1357 در موسسه مطالعات و تحقيقات اجتماعي دانشگاه تهران به كار مشغول و در سال 1363 به وزارت كشاورزي منتقل شد. او تحصيلات خود را تا مقطع كارشناسي ارشد در رشته مديريت ادامه داد و در حال حاضر به عنوان مديركل دفتر آموزشهاي رسمي و حرف كشاورزي مشغول كار است. عبدالملكيان كار شعر را از دورة دبيرستان آغاز كرد و در سال 1354 نخستين مجموعه شعرش را منتشر كرد. او طي بيش از 30 سال فعاليت شعري علاوه بر چاپ و انتشار چندين عنوان مجموعه شعر ، عهده دار مسئوليتهاي گوناگون فرهنگي و ادبي نيز بوده است و از جمله در حال حاضر مدير عامل دفتر شعر جوان ، عضو هيئت مديره انجمن شاعران ايران و عضو شوراي عالي خانه هنرمندان است
.

[.M!!NoO.]

رویا نیست
با چشم‌های خودم دیده‌ام
نیما، نرودا، نزار
در همین كوچه با هم بودند
و با ناظم نان و نمك می‌خوردند

[.M!!NoO.]

شاعر نمی‌شوند كلمات
مگر آنكه پرتاب شوند
از پنجره‌ای
به كوچه‌ای

[.M!!NoO.]

چه بهانه‌ای بهتر از همین كوچه
زنگ بزنی
در آیفون تصویری بنشینی
شعر صدایت را بشنود

[.M!!NoO.]

هر شب
شاباش‌ ماه
یك مشت پولك نقره‌ای است
برای كودكان سر به هوای
همین كوچه

[.M!!NoO.]

تمام می‌شود
این چنار و
این چند دیوار
اما سرنوشت این كوچه
دهان به دهان می‌چرخد

[.M!!NoO.]

همه راه‌ها به همین كوچه می‌رسد
چه اتفاق عجیبی
این كوچه، از دو طرف
بن‌بست است

[.M!!NoO.]

كتاب نیست
ورق نزن این كوچه را
گلدانی است
برای گلی كه از گلویم می‌روید

[.M!!NoO.]

بی‌آنكه چیزی گفته باشی
از همین كوچه آغاز می‌شود
توقف می‌كنم
چراغ كدام خانه روشن می‌شود
برای شعری كه به سراغم آمده است؟

[.M!!NoO.]

فایده ی این عکس ها چیست

اگر صدای در شنیده نشود

اگر تو کفش هایت را درنیاوری

اگر مادرم کنار سماور ننشیند

و اگر من نگویم اسمش فروغ است

فایده ی این عکس ها چیست

اگر پنجره و پرنده همقافیه نشوند

اگر سکوت، ساعت را نشکند

و اگر تو نگویی دیرم شد

و اگر من نگویم

این بار به جای روسری

برایت گوشواره می خرم