دفتر اشعار| رها اعتمادی

[Arami]

شبیه عشق
به این حسِ شبیه عشق / به نزدیکیه بین ما / به هر جمله ، به هر لبخند / به حال و روزم این روزا / می دونم اعتباری نیست / یکی از ما یه روز میره / یکی مون زنده میمونه / یکی مون تنها میمیره / به این لحظه ، به این حالت / نمی تونم کنم عادت / همش تقصیره تقدیره / یکیمون آخرش میره / به این احساسِ خوبی که / همیشه وقتی تاریکه / مثلِ هُرمِ نفس هاته / صمیمی ، گرم
...
و نزدیکه / به چشمایی که می بینم / تو چشمام داره گم میشه / به این آینده ی دور و / به این راهی که در پیشه / به این که عاشقم هستی / به حسی که تو قلبت هست / می دونم اعتباری نیست / می دونم دل نباید بست / به این لحظه ، به این حالت / نمی تونم کنم عادت / همش تقصیره تقدیره / یکیمون آخرش میره / به این لحظه ، به این حالت / نذار عشقم کنی عادت / که ما تسلیمِ تقدیریم / نه می مونیم ، نه می میریم




تودریایی





اگه می بینی می ترسم / اگه چیزی نمی پرسم / اگه بیهوده پوسیدم / من از ترسِ تو ترسیدم / از این لب بستگی ها و / از این دل خستگی ها و / توی ظهر یه تابستون / از این یخ بستگی ها و / از این تسلیمِ اجباری / به این تقویمِ تکراری / تمومِ عمرو بخشیدم / من از ترسِ تو ترسیدم / چه حرفایی تو دل ها موند / سوالا که نپرسیدیم / دوباره از نگاهِ هم / من و تو هر دو ترسید
...
یم / بیا و تکیه گاهم شو / از آغازِ همین قصه / آخه چشم و چراغ من / چرا می ترسی هم غصه؟ / مگه هر قطره ی بارون / واسه دریا یه دنیا نیست؟ / تو که باشی منم هستم / دیگه این قطره تنها نیست / توی این جشن بارونی / تو دریایی نمی دونی / یه عمری تو گوشِت خوندن / نمیزاریم ، نمی تونی / چه حرفایی تو دل ها موند / سوالا که نپرسیدیم / دوباره از نگاهِ هم / من و تو هر دو ترسیدیم











حس مبهم



تو به این معصومی / تشنه لب ، آرومی / غرقِ عطر گلبرگ / تو چقدر خانومی / کودکانه غمگین بی بهانه شادی / از سکوتت پیداست / که پر از فریادی / همه هر روز اینجا / از گلات رد میشن / آدمای خوبم این روزا بد میشن / توی این دنیایی که برات زندونه / جای تو اینجا نیست / جات توی گلدونه / غرورمو ببخش / حضورمو ببخش / منم به عابرم / عبورمو ببخش / تویی که اشک تو / شبی
...
ه شبنمه / همیشه تو نگات / یه حس مبهمه / همین لحظه ، همین ساعت ، همین امشب / که تاریکی همه شهرو به خواب برده / یه سایه رو تنِ دیوارِ این کوچه ست / توییو یک سبد گل های پژمرده / همه دنیا به چشم تو همین کوچه است / هوای هر شبِت یلداییو سرده / کجاست اون ناجیِ افسانه ی دیروز / جوونمردِ محلِ ما چه نامرده / چه نامرده / غرورمو ببخش / حضورمو ببخش / منم به عابرم / عبورمو ببخش / تویی که اشک تو / شبیه شبنمه / همیشه تو نگات / یه حس مبهمه /

[Arami]

از همون لجظه شروع شد

با همون واژه ى بدرود

شب ِ پاييزى ِ غربت

شب ِ دل شکستنم بود

تو که رفتى جاى ِ گريه

مثل آينه شکستم

تو که رفتى جاى ِ موندن

حتى از خودم گذشتم

واسه پروازى دوباره

بايد از کجا شروع کرد

به کدوم ستاره دل بست

با کدوم خورشيد طلوع کرد

تو که رفتى برگ ِ پاييز

يادگار عشق ما شد

به خودم گفتم که انگار

شاخه از ريشه جدا شد

تو که رفتى جاى ِ گريه

مثل آينه شکستم

تو که رفتى جاى ِ موندن

حتى از خودم گذشتم

سايه ام رو از من گرفتى

خاطراتو دادى بر باد

اى که آغوش بهارى

هنوزم گريه ات رو مى خواد

هنوزم گريه ات رو مى خواد

واسه پروازى دوباره

بايد از کجا شروع کرد

به کدوم ستاره دل بست

با کدوم خورشيد طلوع کرد

تو که رفتى برگ ِ پاييز

يادگار ِ عشق ِ ما شد

به خودم گفتم که انگار

شاخه از ريشه جدا شد

تو که رفتى جاى ِ گريه

مثل آينه شکستم

تو که رفتى جاى ِ موندن

حتى از خودم گذشتم

سايه ام رو از من گرفتى

خاطراتو دادى بر باد

اى که آغوش ِ بهارى

هنوزم گريه ات رو مى خواد

اى که آغوش ِ بهارى

هنوزم گريه ات رو مى خواد

__________________

[Arami]

همیشه همیشه میخواستم
که همیشه باتو باشم
پاک نشم ازروی شیشه
مثله یک قصه تموم شم
همیشه همیشه میخواستم
که توعاشقم بمونی
تن من یه برگ تشنه
تومثل شبنم بمونی
همیشه همیشه میخواستم
توی اغوش توباشم
از دوری تو نترسم
توی فکر اون نباشم
همیشه همیشه میخواستم
اماتو هرگز نخواستی
جنس اشکاامو روگونه ام
تو ندیدی نشناختی
نمیخوام هرگز نخواستم
بین ما فاصله باشه
یادگاری از من وما
تنها یه ترانه باشه
نمیخوام هرگز نخواستم
لحظه های ازتو جداشم
مثل فصلی که تموم شد
واسه تو خاطره باشم
همیشه همیشه میخواستم
واسه توخواستنی باشم
اگه موندی پات بمونم
هرجارفتی همسفرشم
همیشه همیشه میخواستم
فردامو باتوببینم

[Arami]

یه حرفایی! همیشه هست
که عمق نگام پیداست
ازون حرفای تلخی که
مثل شعر فروغ زیباست
ازون حرفا که یک عمره

به گوش ماشده ممنوع
ازاون حرفای بی پرده
شبیه شعری ازشاملو
ازون حرفا که میترسیم
ازون حرفا که باید زد
ازون درددلای خوب
ازون حرفای خیلی بد

نگفتی و نمیگم ها
حقیقتهای پنهونی
ازون حرفا که می دونم
ازون حرفا که می دونی

به زیر سقف این خونه
منم مثله تومهمونم
منم مثله تومیدونم
تواین خونه نمیمونم

یه حرفایی همیشه هست
که ازدرد توی سینست
مثه رپ خونیه شاهین
پرازعشق وپر از کینه اس

پراز ناگفته هایی که
خیال کردیم یکی دیگه
دلش طاقت نمیاره
همه حرفامونومیگه

همیشه اخر حرفا .پرازحرفای نگفته اس
همیشه حال ما اینه .همیشه دنیا آشفته اس

[N!rvana]

پاکی







**



اگه تو پستوى تنهايى ِ شب



هيچکسى اشکاى چشماتو نديد




اگه اين پاييز دلسرد و سياه



به شکوه شب يلدا نرسيد




اگه تن پوش ِ تمام لحظه ها



پر شد از رخت ِ شب ِ دلواپسى




تو بدون آخر ِ اين راه ِ دراز



به سپيده ها دوباره مى رسى




در جستجوى ِ زندگى عشقِ



که همسفر ميشه



شهامتِ منو توئه



که ترس رو در من ميکشه




حيف ِ که خاموش بمونيم



به وقت ِ ميلاد ِ سحر




دريايى پرتلاطميم حيف



بمونيم پشت ِ سر




پژمردن ِ یه شاخه گل



نشانی از غفلت ماست




نتیجه ی خاموشی من و تو و آدمکهاست



خالی از دلهره های دم به دم




میگذریم از همه اون سد و حصار




روزای خاکستری تموم میشن



میرسیم به فصل سرسبز بهار




اگه روز و روزگار گاهی بده



اگه حتی آسمونت شب زده




نباید از یاد فرداهات بره



لحظه هاتو بی ثمر از دست نده




در این نبرد روح و تن



بازنده ها هم پیروز میشن




وقتی بنام زندگی بی بال و پر ، پر میکشن



در جستجوی زندگی




عشقه که همسفر میشه



شهامت من و توئه




که ترس رو در من میکشه



پژمردن یه شاخه گل نشانی از غفلت ماست




نتیجه ی خاموشى ِ من و تو و آدمکهاست



بده دستاتو به من




بده اشکاتو به من



بشه سر ِ دلم




وا کنم اخماتو يه کم



ميگن پشت هر درد يه درس جديده




شايد سخته هضمش چونکه دردت شديده



نه که بگم نمیتونی




نه که بگم نمیتونیم



میگم بدون که میتونی




بدون کنارت میمونیم



قسم میخورم میرسی به اونکه آرزوته




هر روز زندگی کن انگار نیست



باری روى دوشِت




تا که بزنی زمین درد ِ سینه سوزت



اون روز بهترین روز ِ آره بهترین روز ِ















رها اعتمادی

[N!rvana]

زمستون

**


بیا آغوشتو وا کن

سرد و تاریکه زمستون


حیفه قصه مون تموم شه

منو از خودت نرنجون


کمکم کن تا بتونم

تو رو از خودم بدونم


یه بهونه مهمونم کن

میخوام عاشقت بمونم


بیا آغوشتو وا کن

دلم از غصه داغونه


ببین دستام چه یخ کرده

بیا سرده زمستونه


بیا آغوشتو وا کن

دلم از غصه داغونه


ببین دستام چه یخ کرده

بیا سرده زمستونه


نه خوابیمو نه بیداریم

کجا رفت اون همه احساس


چقدر آسون شکست خوردیم

می دونم اشتباه از ماست


بیا آغوشتو وا کن

دلم از غصه داغونه


ببین دستام چه یخ کرده

بیا سرده ، زمستونه


بیا آغوشتو وا کن

دلم از غصه داغونه


ببین دستام چه یخ کرده

بیا سرده ، زمستونه





رها اعتمادی

[N!rvana]

من میتونم

**


میگن اینجا جای من نیست

اما راهمو میدونم


اگرم از پا بیفتم

آخرش رو پا میمونم


جای تردیدی نمونده

منم و یه دنیا جاده


میرم و برنمیگردم

با همین پای پیاده


آخه بازنده که پیروز نمیشه

میدونم باید تا آخرش برم


همه ی برنده ها مثل همن

من میتونم این نبردو ببرم


وقتی هیچ کس منو باور نداره

منم و یه سایه ی همیشگی



یاد گرفتم به خودم تکیه کنم

یاد گرفتم که همینه زندگی


از همینجا تا رسیدن

نگو که فاصله دوره


نگو که هرگز نمیشه

نگو که این گره کوره


منو از رویا نترسون

از این باور دیرینه


کسی جز من نمیدونه

که این رویا چه شیرینه


عمریه در حسرت رسیدن برنده هام

عمریه از قفس کوچکم آزادی میخوام


وقتی هیچ کس منو باور نداره

منم و یه سایه ی همیشگی


یاد گرفتم به خودم تکیه کنم

یاد گرفتم که همینه زندگی




رها اعتمادی

[N!rvana]

همون ایرانم

**

من همون ایرانم

منو از ياد بردين

من همون ايرانم

وقتى رفتين گريه کردم

توى ٍ اون فصل ٍ غم آلود

گفتين اما برميگردين

همه دلخوشيم همين بود

گفتين و منم نشستم

منتظر با چشم ٍ بيدار

بچه هاى نازنينم

پس چى شد وعده ى ديدار

شبا که ياد ٍ گذشته

پر ميشه توى ٍ وجودم

دوباره يادم مى افته

که من اون روزا چى بودم

خالى از حس ٍ حقارت

سرفراز بودم و سالار

بچه هاى نازنينم

پس چى شد وعده ى ديدار

منو از ياد نبرين

ميدونم ويرانم

زجه هامو ميشنوين

من همون ايرانم

خسته از بوسه ى شلاق

چيزى از تنم نمونده

يه قفس شبيه ٍ گربه

پيکر ٍ منو پوشونده

از همون روزى که رفتين

من يه روز ٍ خوش نديدم

بچه ها با من نبودين

تا ببينين چى کشيدم

منو از ياد نبرين

ميدونم ويرانم

زجه هامو ميشنوين

من همون ايرانم

هنوز از خودم ميپرسم

که چى شد اون همه همت

نکنه که خو گرفتين

به پناه جويى و غربت

هنوزم بيدار نشستم

نکنه که برنگردين

بچه هاى نازنينم

منو از ياد که نبردين

منو از ياد نبرين

ميدونم ويرانم

زجه هامو ميشنوين

من همون ايرانم



رها اعتمادی

[N!rvana]

زمستون

**


بیا آغوشتو وا کن

سرد و تاریکه زمستون


حیفه قصه مون تموم شه

منو از خودت نرنجون


کمکم کن تا بتونم

تو رو از خودم بدونم


یه بهونه مهمونم کن

میخوام عاشقت بمونم


بیا آغوشتو وا کن

دلم از غصه داغونه


ببین دستام چه یخ کرده

بیا سرده زمستونه


بیا آغوشتو وا کن

دلم از غصه داغونه


ببین دستام چه یخ کرده

بیا سرده زمستونه


نه خوابیمو نه بیداریم

کجا رفت اون همه احساس


چقدر آسون شکست خوردیم

می دونم اشتباه از ماست


بیا آغوشتو وا کن

دلم از غصه داغونه


ببین دستام چه یخ کرده

بیا سرده ، زمستونه


بیا آغوشتو وا کن

دلم از غصه داغونه


ببین دستام چه یخ کرده

بیا سرده ، زمستونه





رها اعتمادی

[N!rvana]

خانه کجاست ؟

**



سوارى ام ، سوار ِ باد

مسافرى خسته تنم


به داد گريه هام نرس

با شادى بيگانه منم


مثل خود ِ پرنده ها

پر زدنو خوب بلدم


در بين اين ستاره ها

عمريه پرپر مى زنم


کسى نگفت کجا برم

خونه رو کسى نشون نداد


هر کى منو روونه کرد

گرفت سپرد به دست ِ باد


کسى به من هرگز نگفت

چرا بايد سفر کنم


از ريشه و از خاطره چرا بايد گذر کنم

اى کاش کسى به من مى گفت


سهم من از دنيا چيه

خانه کجاست ؟ غربت کجاست ؟


هم بغض درد من کيه

کسى نگفت کجا برم


خونه رو کس نشون نداد

هر کى منو روونه کرد


گرفت سپرد به دست ِ باد

هنوز دارم پر مى زنم


مثل خود ِ پرنده ها

اما نمى دونم که باز


غربت کجاست ؟ خانه کجاست ؟

سفر هميشه واسه من


قصه ى تکرارى بوده

چکيدن قطره اى اشک


در پى دلدارى بوده

سفر حکايت ِ من ِ


حکايت و قصه ى من

پروازمو از من بگير


بال و پرم خسته شدن

بال و پرم خسته شدن



رها اعتمادی