دفتر اشعار سهیل ملکی

[.M!!NoO.]

به خودم هم حسودی میکنم
وقتی یادم می افتد
تو
مال منی ...

[.M!!NoO.]

در میزند
چراغ خانه ات را روشن میکنی
و من پشت درختی خشکیده ،دزدکی
شعرم را میبینم
که در خانه ات مهمان میشود

[.M!!NoO.]

خواب دیدم جایمان عوض شده
اما تو هنوز
شعر نگفته
من برگشته بودم
...
من خواب دیدم

[.M!!NoO.]

یک روز میبوسمت!
فوقش خدا مرا میبرد جهنم!
فوقش میشوم ابلیس!

آن وقت تو هم به خاطر این که یک « ابلیس » تو را بوسیده، جهنمی میشوی!
جهنم که آمدی، من آن جا پیدایت میکنم , لج می کنم وهر روز میبوسمت!

وای خدا! چه جهنــــــــــــــمی می شود

[.M!!NoO.]

گیرم جسمم را در خاک کنند
با روحم
که در آسمان خانه توست
چه میکنند بانو؟

[.M!!NoO.]

جای دوری نیست
کمی آن طرف تر از جاده بهشت زهرا
تار میزند و گریه میکند
میگویند
فقط یکشب نامت را
باد در سازش زمزمه کرده

[.M!!NoO.]

اگر من بزرگ نمیشدم
کودک درون من
هنوز در کنار حوض بازی میکرد
و مادر بزرگ به او میخندید

[.M!!NoO.]

من و این گیاه ساده
به دنبال تو در این کوچه میگشتیم
و فروغ آن را
" ازدحام کوچه خوشبخت " نامید...

[.M!!NoO.]

دلتنگی یعنی:
" یک کوچه و تویی که هرگز نمی آیی "

[.M!!NoO.]

این مهمان خاص ما است بانو
یک جای کوچک
قد یک غربیل
کنار خانه کوکب خانم
برایش مهیا کن
این پیرزن
راز آفتاب را میداند

سهیل ملکی
( به بی بی قصه های کودکی ام )