دفتر اشعار|شیما مولایی فرد

[Ar.chly]

حس غزل های خودم را می شناسم

امروز و فردای خودم را می شناسم

صد بار گفتم بار دیگر هم بگویم؟

من بعد از این جای خودم را می شناسم

من مثل اشعار شما اینجا غریبم

حالا که دنیای خودم را می شناسم

حتا اگر احساس شعر من بمیرد

امروز دریای خودم را می شناسم

شاعر شدم دیگر نگو این نادرست است

تا هست زیبای خودم را می شناسم

دیوانه پای من نذار این حرف ها ر

من شکل امضای خودم را می شنا سم

[Ar.chly]

از بال فرشته ها جدا آمده بود

من فکر نکردم که چرا آمده بود

هی شعر غزل ستاره از من بارید

آن شب که به خواب من خدا آمده بود

*********************

من در هوس فکرو خیالی هستم

شرمنده ام اهل این حوالی هستم

روی دل من دوباره پا نگذارید

از هر چه به رنگ کینه خالی هستم

[Ar.chly]

لباس شعر مرا استعاره می بافد

وآسمان غزل پر ستاره می بافد

دلش خوش است به اینکه عروس شعر است و

تمام حس مرا با اشاره می بافد

وچون قدم بگذارم به حس شعر سپید

خطوط مبهم آن را دوباره می بافد

وهدیه ای که برایم غزل نشد اما

به انتظار نگاهم نظاره می بافد

ردیف این غزلم را تمام می بینم

دوباره از سر خط استعاره می بافد

[Ar.chly]

از حلقه ی ادراک شما جا ماندم

من از نفس پاک شما جا ماندم


تا باز شود گم شده ی این جاده
در خانه ی نمناک شما جا ماندم

از پشت سرم پنجره ای رو به افقباز از تب غمناک شما جا ماندم


تا هست دوباره فصل بیداری گل

برگرد که در خاک شما جا ماندم

[Ar.chly]

در بهت و خیال گل شدی می باری

تو مثل ستاره تا سحر بیداری

آیینه ی چشمان غزل شاهد بود

با شوق مرا به شعر وا می داری

***********

با آمدنت دوباره گل کرد غزل

در دامن تو ستاره گل کرد غزل

پاشید به روی ذهن بیداری من

با نیت استخاره گل کرد غزل

[Ar.chly]

شب است و چشم شعرم نا توان است

واحساس کبودم نیمه جان است

دوباره یک نفر از بین ما رفت

و ماه آسمان قدش کمان است.

اگرچه رفتن تو نا گوار است

اجل هم تا همیشه در شکار است

لباس از ابر ها باید بپوشی

برایت آسمان هم سوگوار است

[Ar.chly]

با آمدنت دوباره گل کرد غزل

در دامن تو ستاره گل کرد غزل

پاشید به روی ذهن بیداری من

با نیت استخاره گل کرد غزل

[Ar.chly]

ای شعر بگو پناه گاه تو کجاست

من شب شده ام صبح پگاه تو کجاست

یک حس غریب تا سحر با من بود

برگرد بگو سمت نگاه تو کجاست

[Ar.chly]

حسی که قدم به اشتیاق تو گذاشت

این جا غزلی به اتفاق تو گذاشت

باور که نکرده بودم اما آن شب

انگار خدا پا به اتاق تو گذاشت

[Ar.chly]

ای معنی گل چقدر زیبایی تو

انگار که از نسل اهورایی تو

خورشید که از نگاه او تابیدی

می گفت که سرمایه ی دنیایی تو