دفتر اشعار| مهدی کیانی مهر

[Ar.chly]

جهنـــم؛ همینجاست که من زنده ام
یه جایـــــی که اسمش زمین خداست
قرنطینه ی درد و نفرت شدیم
جهنم که میگن تقدیر ماست

یه جایـــی... که هر لحظه رو میشه کشت
یه جایــــی.... که تاریخ تکراریه
جهنـــم؛ به این وسعت ِ درد نیست
زمین؛ آخریـــــــن کوچ ِ اجباریه

برای من و تو زمان فاجعس
پر از ساعت ِ صفر و بی موقع ایم
نفس می کشیم و صلیبیم به درد
به ظاهر که زنده ولی مرده ایم

جهنــم یه آغـــوش.... بی مادره
یه دریا که جا مونده از ساحلش
جهنم؛ شناسنامه ای آشناس
که یه مهره«فوت شد» کرد با طلش

جهنم؛ همین کوچه پس کوچه هاس
سر سفره ای که کسی سیر نیست
مگه بد تر از بد قراره بشه
جهنم! بزار تا بشه... دیر نیست

[Ar.chly]

باز تا خرخر ه در عشق تو گیر افتادم

سوختم در تبت انگار خودم مردادم

باز پای دل من لنگ زد و خوابش برد

نفسم تنگ شد و رنگ بر اندامم مرد

باز انگار که مستی به فنایم داده

عشق در طالع من فال بدی افتاده

باز از حال بدم فاجعه ای ممنون است

زیر آوار دلم خاطره ای مدفون است

باز از حنجره ام شعر به پا می خیزد

بغض رگبار ِ سکوت است به دل می ریزد

مثل بد موقع ترین خواب در نیمه ی ظهر

در دلم گم شده ای دور و برم تاب نخور

کشتم آن خاطره ای را که تو را می زایید

چون که هر روز مرا با هوس ت می پایید

خواب را حکم حرامی به دو چشمم دادم

قرص پشت سرهم خورد ِ خودم می دادم

هی تلنگر به خیالم زدی و خام شدم

حین یک حادثه در عشق تو ناکام شدم

بغض افتاد به جان نفسم آهی شد

قطره اشکی شد و سمت دل من راهی شد

دست از جمعه ی من بر که نمی داری تو

من به کابوس تو دعوت شده... بیداری تو

کاش یکبار مرا غرق نمی شد هوس ت

می شدش قتل کنم راه ببندم نفست

کاش یک خاطره ی تلخ فقط می ماندی

کاش تو فاتحه ی عشق مرا می خواندی