دفتر اشعار پیمان آزاد

[.M!!NoO.]

<< دقیقه ی هجرت >>

پناه جستن در غاری به غایت دور
و زیستن
در مغاکی سخت متروک
و زندگی را
به معنای خود بازگرداندن
آرزویی است
که چون ماری لغزان
از ژرفای ذهن عاصی من بیرون می خزد
بر چهره
حجابی از زیرکی کشیدن
و از اندوخته ها
غروری نامطمئن ذخیره دیدن
و روز را با مسماری از هول
به شب دوختن
و به انتظار دقیقه ی هجرت
زندگی را از معنای خود زدودن
حکمی است ناگزیر
که به آن
گردن نهاده ام...

[.M!!NoO.]

<< دستمایه تجاوز >>
باران نفرت
درنگ ناپذیر می بارد
و بذر وحشت
در بطن خاک میگذارد
در زمین سنگ
پا بر آسمان می گذارم
فریب زمان را نمی خورم
و انسان را
با اسطوره هایش رها می کنم
تا ، از خشونت
دستمایه ای برای تجاوز
تدارک کند
چراغ را باید کشت
خورشید برای روشنایی بس است
بر پایم از عادت
فکر
ترس
زنجیری نهاده اند
به ضخامت تاریخ
خانه ی من در
جنگل وحوش است
پگاه با آوای وحش بیدار می شوم
گوشم به صدای جغد
به زوزه ی شغال
به نعره ی دیو
به غار غار کلاغان است
زمزمه ی جویبار
و نجوای رود
و آواز پرندگان مهاجر را نمی شنود
به وحوش جنگل دل داده ام
که از عشق سخن نمی گویند
و خود سراپا عشقند
به وحوش جنگل دل داده ام
که غریزه ی عشق را آخرین حرف زمین می شمارند
به وحوش جنگل دل داده ام ...


<< افسون >>

با افسونی از آتش و آب آمدی تا باورت کنم
آسمان سیل آسا فرو ریخت
که خاک تفته به گل نشست
و زمین لرزید بدانسان
که آدمیان خواب مرگ را به سختی آزمودند
و من که بیدار مانده بودم
آیه های مقدس را نخواندم
فریاد خوان
واژگانی که امروز در گلوگاه توست
کلیدهای دوزخند
و رنگ تزویر
نشانی از مرده ریگ من
اینک گورستانی به وسعت سرنوشت
با مردگانی به شمار زندگان
تا پایان زمان
افسانه فریب مرا مکرر می خوانند..

[.M!!NoO.]

پایان