دفتــر شعــر | مهــسا رهنما

[.M!!NoO.]

من و قدم قدم چراغ
تو و واژه واژه سکوت
چه کنتراست غمگینیست
تابیدن عشق من و
چشم های بسته ی تو..

[.M!!NoO.]

امشب اشک ها
جسد زنی را
در سکوت چشم هایت
تشییع می کنند
که تنها با عشق تو زنده بود

بعد از تو
مرگ
خواستنی ترین اتفاق دنیاست

[.M!!NoO.]

تمام این شهر
غرقِ خوشبختیست
وقتی تو در آن
نفس می کشی..

[.M!!NoO.]

هرشب از چشم های ماه
به پنجره ات سرک می کشم
ما دست های فاصله را
اینگونه از پشت بسته ایم

[.M!!NoO.]

جان از سر انگشتانم می چکید
بر زمینی که فاصله را
به گلوی من
زنجیر کرده بود

هستیِ من
جویِ آهی شد
که سختی هیچ سدی را نمی فهمید
و پای ماندن مرا
به پرواز ابرهای باران دیده می دوخت

من وسعت بالهایم را
میان چک چک قطره های جانم
خواب می دیدم
و هستی ام
جویی بود
که هرگز به آسمان نمی ریخت

[.M!!NoO.]

خواب دیدم
ابر بودی در آسمان بهار
آمدنت
شکوفه نشاند بر دلم..

از خواب پریدم
تابستان بود،
رفته بودی..

[.M!!NoO.]

بغض می کنی
می میرم
بخند!
جاودانه ام کن..

[.M!!NoO.]

صدای مرا
از انتهای یک بن بست می شنوید
از پشت دیوارهایی
که هوای پرواز را پیله تنیده اند
و بال هیچ پرنده ای
توان فریاد زدن آسمان را ندارد

از درون پیله ای
که تارهایِ سنگی اش
به بغض گلوی من ختم می شوند
و اشک ، بارانیست
که حق باریدن ندارد

صدای مرا اگر نمی شنوید
تعجب نمی کنم!
هیاهوی گنجشک ها
هوش از سر خنده هایتان برده است
و گوش هایتان
سکوت اشک هایشان را نادیده می گیرند

به گیرنده های خود دست بزنید!
شاید شنیدید
مظلومیت این سکوت عظیم را
گنجشک ها بی صدا گریه می کنند!
بی صدا می میرند..

صدای مرا..
نه! نشنوید!
گنجشک نیستید که بدانید
سکوت گنجشک ها چقدر سخت است..

[.M!!NoO.]

صبح پنج شنبه ای بیدار می شوی
پنجره را باز می کنی
و مرا که در تمامیِ شهر پیچیده ام
درون سینه ات می یابی ،
چمدان لبخند به دست
به قصد قلب تو آمده ام تا
نماز باران بخوانم

صبح پنج شنبه ای ابری
ابرها از پشت کوه
به چشم های تو عزیمت می کنند!
عقربه ها به عقب باز می گردن د
تا در سال هایی که گذشت
آمدنم را دلتنگ شوی
و باران وار
بی وقفه مرا بباری

صبح پنج شنبه ای ابری
_ که مبارک است _
نفسم زندگی را در اشک های تو می دمَد
باران از زمین به آسمان می بارد
حوض خانه تنهایی ماه را قاب می گیرد
و پنجره ها
رو به پرواز تمام ماهی ها
باز خواهد شد

[.M!!NoO.]

قهر که می کنی
ستاره ها
یکی یکی در آسمان می میرند
به خاطر دل تنگ من که نه
به خاطر ستاره ها آشتی؟