دفـتـر اشعـار مهـدیه لطیفــی

[پسر اهورایی]

کابوس


از تو تا من پل سالمی نمانده

تو آن وری می روی

من این وری

کابوس کابوس که می گویند

همین است دیگر ؟!

[پسر اهورایی]

جیرجیرک ها در مغزم


جیر جیرک ها در مغزم می رقص ند

جیر جیرک ها بر حاصلخیزی نم زده ی ذهنم

پای می کوبند و

بذر فراموشی می پاشند

آنقدر که حتی تو را هم

پاک فراموش کنم !

[پسر اهورایی]

جیرینگ ، جیرینگ

شیشه ای در من
جیرینگ

جیرینگ

شکست

خدا کند دلم نبوده باشد !

[پسر اهورایی]

ياس تشنه


گلدان ياس پنجره مان

چشم به دستان من دوخته است

نمی داند انگار

روزی که رفتی

دست نوازش م را حتی

با خود بردی

[پسر اهورایی]

دستم به ستاره ات نمی رسد


من به نابودی نزدیک می شوم

یا آسمان از من روی بر می گرداند

که دستم به ستاره ات نمی رسد ؟

[پسر اهورایی]

شعر هایت


تو نمی دانی

واژه هایت از عشق که می نویسند

از انتظار که خسته نمی شوند

بر کج و تاب کاغذ و میز که می لغزند و

از گونه های من فرو می ریزند

اینجا همه چیز چه تنها تر

و چه شاعر تر می شود

[پسر اهورایی]

آغاز خاطره


همین که نباشی ،

نبودنت بر گونه هام جاری می شود و

سر چشمه ای می شوم

برای آغاز خاطره شدنت !

[پسر اهورایی]

راه لعنت شده


غبار به غبار راه لعنت شده را

پشت سرت از سر می گذراندم

یک قدم مانده به رسیدن

از بودنت رخت بسته و

از دلدادنت دست شستی


وقتی چیزی برای مقصد نامیده شدن ندارم

هر چهار سوی این راه ناتمام

به تو نمی رسند !

[پسر اهورایی]

نشسته ام فرجی شود


مثل پسرک چوبی قصه

نشسته ام تا فرشته ای چیزی نازل شود و

فرجی چیزی شود و

دنیا زیر و رو شود

[پسر اهورایی]

پنجره های وامانده


پشت چشم هات هزار پنجره وامانده بود

و هزار تا پرنده دیگر نمی خواندند

که در شبی که من از یاد می روم

چلچه ها خاموش

قمریان مرده

و یا کریم ها خانه خرابند


***

مرا گریستی اما

دوباره تا انشعاب همه ی درد ها

مرا

عشق را

و تو را ، از یاد بردی