۲۱-۱۲-۹۹، ۱۲:۲۳ ب.ظ
«ساموئل خاچیکیان» از پیشگامان سینم ای ایران که با ساخت ۳۴ فیلم در پنج دهه، حضوری کموبیش مؤثر داشت.
روزنامه شرق - امید جوانبخت: ساموئل خاچیکیان از ارامنهای بود که نقش بسیار پررنگی در شکلگیری سینم ای ایران داشت. او که زاده تبریز بود، در نوجوانی به سمت شعر گرایش پیدا کرد و در ابتدای دهه ۲۰ و اوان جوانی، همزمان با تلاطمات ناشی از ورود متفقین و اشغال کشور، به تهران آمد و تا پایان این دهه در کنار داستاننویسی، با تشکیل یک گروه از ارامنه به تئاتر پرداخت.
در ابتدای دهه ۳۰ و با ساخت فیلم «بازگشت/ ۳۱» به سینم ا روی آورد و پس از آن «دختری از شیراز/ ۳۲» را ساخت که با دقت نظری که در کارگردانی و مونتاژ آن به خرج داد، نسبت به فیلم اول اقبال بهتری یافت. او همچنین برای نخستینبار در سینم ای ایران برای این فیلم «آنونس» ساخت. با ساخت «چهاراه حوادث/ ۳۳» نام خود را بهعنوان کارگردان بیشتر بر سر زبانها انداخت و «آرمان» را نیز بهعنوان یک بازیگر خوشآتیه معرفی کرد. فیلم بعدی او «خون و شرف/ ۳۳» که فیلمی جنگی بود، زیاد توفیقی نیافت!
با آشنایی و دعوت «مهدی میثاقیه»، کارگردانی «شبنشینی در جهنم/ ۳۶»، کار نیمهتمام «موشق سروری» را پذیرفت که با دکورهای بدیعی از جهنم که در آن بود، مورد توجه قرارگرفت و پرفروش شد و اولین فیلمی از سینم ای ایران بود که به جشنواره «برلین» راه یافت. در این ایام، او استودیوی «آژیرفیلم» را با شراکت «دکتر رفیع» و «ژوزف واعظیان» تأسیس کرد و فیلم بعدی خود، «توفان در شهر ما» را در این استودیو ساخت. او فرصت مییابد در این فیلم به سمت ژانر و موضوعات مورد علاقهاش مثل داستان پرتعلیق و فیلمبرداری پرکنتراست برود که با استقبال زیادی روبهرو شد و این فیلم را میتوان شروع سبکی دانست که بعدها به «سبک خاچیکیان» معروف شد.
در ادامه برای رهایی از مشکلات مالی استودیو جدید، مجبور به ساخت دو فیلم «قاصد بهشت» و «تپه عشق» در یک سال (۳۷) میشود که اولی توقیف و دومی نیز مورد توجه قرار نمیگیرد و منجر به ورشکستگی استودیوی تازهتأسیس میشود. این دو فیلم را میتوان توقفی در روال کاری او دانست و بعدها از ساخت این فیلمها ابراز پشیمانی میکرد. پس از این شکستها، «خاچیکیان» تلاش کرد با بازگشت به ژانر مورد علاقهاش، با ساخت «فریاد نیمهشب/ ۳۹» و سپس «یک قدم تا مرگ/ ۴۰»، دوباره اسم خود را بهعنوان کارگردانی کاربلد بر سر زبانها بیندازد.
در ابتدای دهه ۳۰ و با ساخت فیلم «بازگشت/ ۳۱» به سینم ا روی آورد و پس از آن «دختری از شیراز/ ۳۲» را ساخت که با دقت نظری که در کارگردانی و مونتاژ آن به خرج داد، نسبت به فیلم اول اقبال بهتری یافت. او همچنین برای نخستینبار در سینم ای ایران برای این فیلم «آنونس» ساخت. با ساخت «چهاراه حوادث/ ۳۳» نام خود را بهعنوان کارگردان بیشتر بر سر زبانها انداخت و «آرمان» را نیز بهعنوان یک بازیگر خوشآتیه معرفی کرد. فیلم بعدی او «خون و شرف/ ۳۳» که فیلمی جنگی بود، زیاد توفیقی نیافت!
با آشنایی و دعوت «مهدی میثاقیه»، کارگردانی «شبنشینی در جهنم/ ۳۶»، کار نیمهتمام «موشق سروری» را پذیرفت که با دکورهای بدیعی از جهنم که در آن بود، مورد توجه قرارگرفت و پرفروش شد و اولین فیلمی از سینم ای ایران بود که به جشنواره «برلین» راه یافت. در این ایام، او استودیوی «آژیرفیلم» را با شراکت «دکتر رفیع» و «ژوزف واعظیان» تأسیس کرد و فیلم بعدی خود، «توفان در شهر ما» را در این استودیو ساخت. او فرصت مییابد در این فیلم به سمت ژانر و موضوعات مورد علاقهاش مثل داستان پرتعلیق و فیلمبرداری پرکنتراست برود که با استقبال زیادی روبهرو شد و این فیلم را میتوان شروع سبکی دانست که بعدها به «سبک خاچیکیان» معروف شد.
در ادامه برای رهایی از مشکلات مالی استودیو جدید، مجبور به ساخت دو فیلم «قاصد بهشت» و «تپه عشق» در یک سال (۳۷) میشود که اولی توقیف و دومی نیز مورد توجه قرار نمیگیرد و منجر به ورشکستگی استودیوی تازهتأسیس میشود. این دو فیلم را میتوان توقفی در روال کاری او دانست و بعدها از ساخت این فیلمها ابراز پشیمانی میکرد. پس از این شکستها، «خاچیکیان» تلاش کرد با بازگشت به ژانر مورد علاقهاش، با ساخت «فریاد نیمهشب/ ۳۹» و سپس «یک قدم تا مرگ/ ۴۰»، دوباره اسم خود را بهعنوان کارگردانی کاربلد بر سر زبانها بیندازد.
از یهـ جاییـ بهـ بعدـ اگر نریـ خـــــری !