شعرانه

[arom]

بویِ شور انگیزِ باراڹ می دهی
با نگاهت بر دلم جان می دهی
بسڪہ خوب ومھربان و صادقی
بر دلم عشقی فراوان می دهی

[arom]

آه اگر باز به سویم آیی
دیگراز کف ندهم آسانت
ترسم این شعله ی سوزنده ی عشق
آخر آتش فکند بر جانت

[arom]

من به
قربان وجودت
که وجودم
ز وجودت
به وجود
امده است. ‌❤

[arom]

من که با یاد تو دنیا را فرامش کرده ام
از مروت نیست از خاطر به در کردن مرا

[arom]

بدنبال کسی هستم سری بی تاب بفروشد
برای منکه دربندم فتوح الباب بفروشد
مرا بالابرَد تا اوج، تا فردای ناپیدا
در آنجا از لبی دردانة الاحباب بفروشد
به آوایی که از نی می شنیدم در نیستانی
شباهنگام بنوازد دف و مضراب بفروشد
بخواند درد چشمم را، ببوید رنج هجرم را
گلی از گلسِتانِ گلشنِ ارباب بفروشد
نگوید لن ترانی یا تَرا هرگز نمی خواهم
بگوید اُدخُلالبابی می تواب بفروشد
خریدارش شوَم با جان و دل برپای و در بندش
به شام سرد و تاریکم مه و مهتاب بفروشد
بدنبال اش بَرَد پای خیالم را به شورستان
غزل را ناب سازم او بمَن نوشاب بفروشد

ارس آرامی

[arom]

×مثل من هیچ کسی آه ،گرفتار تو نیست
هیچ کس جز منِ مجنون که سزاوار تو نیست
درد شیرینی و ای شور تو افتاد به جان
آه فرهاد چو من ،تشنه ی دیدار تو نیست
ناعلاج است غم عشقت و درمان نشود
مثل من هیچ کسی عاشق و بیمار تو نیست
من خودم خواستم اینگونه خرابت بشوم
کار دل بوده و اصلا که به اصرار تو نیست
در همه عالم و آفاق برای دل من
مثل تو، هیچ کسی نیست و تکرار تو نیست 
‌

 

[arom]

به خدا که بی خدایی به از این خدانمایی

[arom]

مثل خنثى گر بمبى که دو سیمش سرخ است
مانده ام قید لبت را بزنم یا دل را…!

[arom]

جماعت مثل من، از عاشقی کردن گریزانند
در این سو اعتمادی و در آن سو اعتقادی نیست!

[arom]

من آن درسم که روز امتحانش را نمیدانی
همان آهنگ زیبا که زبانش را نمیدانی!
مرا، حل کرده ای پاسخ بدست آورده ای
امااز این ارقام طولانی یکانش را نمیدانی!
نمازی بود در شهری میانِ راهِ دلبستن
وضو داری ولی وقت اذانش را نمیدانی!
مرا چون عیدفطری دوست داری، مشکلت اینجاست
به این عیدی که دل بستی زمانش را نمیدانی
محبت کافه ای شیک و تماشایی ست در تهران
که وصفش را شنیدی و نشـانش را نمیدانی
به خاطر داشتی من را شبیه شعری از حافظ
که ترکیب درست واژگانش را نمیدانی