کم کم کلمه می شوم|جلیل صفر بیگی

[Ar.chly]

نرم و سبک و رها به اینجا آمد

همراه خود خودا به اینجا آمد

با خود خبر آمدنت را آورد

این قاطدک از کجا به اینجا آمد؟

[Ar.chly]

بگذار که مشکلات را درک کنی
تا لذت میش و مات را درک کنی
زحمت بکش این پیاز را پوست بکن
تا فلسفه ی حیات را درک کنی

[Ar.chly]

پاییز چقدر«دوستت دارم»ریخت

یک ریز چقدر«دوستت دارم»ریخت

فنجان شکسته ی دلم در دستت،

بر میز«دوستت دارم»ریخت

[Ar.chly]

تا عشق درون دل من پهلو زد

مرگ آمد و در برابرم زانو زد

ناگاه کلاهم سر من را دزدید

تنهایی ام از پشت به من چاقو زد

[Ar.chly]

سرد است تبی که در تنم افتاده
نام چه کسی از دهنم افتاده؟
یک روز یقینا خفه ام خواهد کرد
دستی که به دور گردن م افتاده

[Ar.chly]

من قرعه به نامم از ازل افتاده
«یک مرد همیشه در هچل افتاده»
در عشق تو بدجور گرفتار شدم
مثل مگسی که در عسل افتاده

[Ar.chly]

بگذار که از تنم خودم را بکنم
در بهت و سکوت گردن م را بزنم
حالا شده ام خود خود تنهایی
لطفا سر مرگ را بچسبان

[Ar.chly]

از شعله ی شعر من زبان می سوزد
حرفی بزنم اگر،دهان می سوزد
چندی ست سرم لانه ی ققنوسان است
بالی بتکانم آسمان می سوزد

[Ar.chly]

شعر آمد و از هر تب و تابم برد
با خویش به دریاچه ی مهباتم برد
دریاچه،چه لالایی ماهی می خواند
آرام در آغوش خدا خوابم برد

[Ar.chly]

مانند علفهای لب مردابیم
خوابیم و همیشه تا کمر در آبیم
مرگ آمده است زندگی را بخورد
ما هم که همه کرم سر قلابیم