اعترافات مترسک فراری ؛ شهریار بهروز

[.M!!NoO.]

می آیی
یک کاسه کرده تمام صداقتت را
ساک بسته ای به خاطره , شیرین
تمام قد لامسه که خلاصه برداری از موقت حضورش
بیماری را دست به سر کرده
می زنی به هر کوچه که به سلامت سلام کند
به رسم خوش سفری یکپارچه خنده و فکاهه
رو راست با همه
چپ افتاده ای با بودنت
از خودت می زنی که همراه باشی وُ باقی کم , نــــــــــــــــــــه
کسی تو را نمی بیند
نمی بیند که گلوله گلوله از اشک می خوری
نمی بینند تو راحت تر از خانه ی پدری
صد و هفتاد سانتی متر گریه می شوی , گریه

[.M!!NoO.]

دلم پاییــــز میخواهد...

آنقدر که روز اول مهرش مادرم مرخصی بگیرد

من گریه کنم / لباس هایی که تازه خریده ام را بپوشم

و از خانه بیرون................!

دلم میخواد برگردم به 15 سال قبل..........

آنقدر که دم در مدرسه ناظم قد بلند بغلم کند و من توی دلم هنوز بغض داشته باشم........

و با چشمهایم مثل ترمیناتور به همه بچه های مدرسه نگاه کنم!

دلتنگی دوران کودکی را میخواهم،باران ببارد / از مدرسه تعطیل شوم

در خانه هیچــــــــــــــــکس نباشد و من بالای پشت بام زیر باران بدون چتر/بنشینم!

دلم همان زمانی را میخواهد که به اجبار باید در نمازخانه مدرسه نماز میخواندیم

و من / همراه نمازم آدامس بجوم........

دلم تنگ است / برای روزهای کودکی

برای صبحِ زود بیدار شدن های زوری

برای بخاری های نفتی

برای کفش های یخ زده در حیاط

برای خودم

برای روزهایی که زود گذشت............!

برای روزهایی که دلم میخواست زود بگذرند

روزهایی که میخواستم بزرگ شوم............

دلتنگِ جمعه هایی هستم که وقتِ غروب تنها دلخوشیمان خوابیدن بود.......

دلتنگم

دلتنگم

دلتنگم...........

برای روزهایی که زود گذشت............

[.M!!NoO.]

صبوری هم حدی دارد کبوتر ها
بزنید قیدِ گنبد ها را
گوشِ دست راستی های خدا
آنقدر از سفارش آدم ها پُر است
که رویای پرواز
نسل هاست بر صندلی چرخ دار
خواب پَر می بیند

[.M!!NoO.]

گاهی کم می آورم
این که هی بنویسم بنویسم
خودم را بی گربه نره
بی روباه مکار
گول بزنم
سکه سکه احساسم را بکارم
به امید سبز شدن

چه فایده
وقتی از دروغ جوانه زدنت
حتی دماغم هم دراز نمی شود

[.M!!NoO.]

نِق می گیرم وُ بهانه
رنگم می پرد به هر کسی که فکرش از تو عبور کند
دهانم خشک
ترک ترک لب هام
از حالم نپرس
که روزه ندارم
تو چشم به چشمم داده ای
ببین
نه نه نبین
بگذار محضِ پارسی این جمله را کامل بگویم

چشمهات کردارم را درآورده

[.M!!NoO.]

به شرافتم قسم شاعر نیستم
می نویسم تو
خودش شعر می شود.

[.M!!NoO.]

همه چیز از رنگ وُ رو رفته
مو های پدر
عکس ها
تخم مرغ ها!
حتی تنهایی هم
مثل سابق
مزه نمی دهد.

[.M!!NoO.]

نبودی همسنگر خاطره
تنهایی ...

فتحم کرد .

[.M!!NoO.]

به رسم ایستگاه و انتها
دست تکان می دادم

روی ریل می ریخت,
التماس انگشت هام.

[.M!!NoO.]

از اینجا
تا عرض جغرافیایی تو
هرچقدر می خواهد طول بکشد

حساب مساحت انتظار
با من