ارسال‌ها: 287
موضوع‌ها: 64
تاریخ عضویت: اردیبهشت ۱۳۹۲
اعتبار:
110
سپاس‌ها: 145
614 سپاس گرفته‌شده در 296 ارسال
دالگهیه ی نان سزیا ی دۊ ده سد ، تیه رزی وه دنیا داڵگه
خوه ر تابکه ی خوه ی وه خرد ئیواره نه میا داڵگه
نه ۊ شی کوره م گه ورا بۊه و ، چۊ که و ترێ باڵه و گرێ
تا بودنه م هه ر نیه یلمه د ، یه ی گر وه ته نیا داڵگه
ترجمه
یک نان سوخته در کنار دست تو ( خوردن ) ، به کل دنیا می ارزد مادر .
معنی مفهومی مصرع دوم : عظمت مادر آنقدر زیاد است که اگر آفتاب بخواهد به دور مادر طواف کند وقت کم می آورد و غروب آن فرا می رسد .
نگویی که پسرم بزرگ شده ، مثل کبوتری پرواز می کند .
تا و قتی که ( زنده ) باشم محال است که تو را یک لحظه تنها بگذارم مادر .
شاعر : حامد شبابی
ارسال‌ها: 287
موضوع‌ها: 64
تاریخ عضویت: اردیبهشت ۱۳۹۲
اعتبار:
110
سپاس‌ها: 145
614 سپاس گرفته‌شده در 296 ارسال
کانی
هه ر كاتی ده كه ومه بیری
وه كو روژانی جوانی
بو ساریژی زامه كانم
به ته نیا دیمه سه ر كانی
زوخاوی دل هه ل ده ریژم بو ورده شه پوله كانی
ئه م به سته یه بو ده خوینم به لاوه ك یا به گورانی
كانی كانی تو جیژوانی پریه كانی
تو ئایونه ی ئاسمانی
خونی جه رگی چیا سه خت و به ر زه كانی
خوزگا ئه وه ی من ده ی زانم توش بیزانی
كانی كانی
ده زانی بو زور دی مه لات؟
چون له لای تو به جی ماون جی پی كانی
كانی كانی
تو شاهیدی پشكوتنی ئه وینیكی ئا سمانی
قاتلی من له توی دا شورد په ن جه كانی
خونی دلم تكاوه نیو ئاوی كانی
به ده م دزه ی ئه وینه وه
ده مردم و نه م ده زانی
كانی كانی كانی كانی
ترجمه:
چشمه
هر زمانی بیادش می افتم
همچو روزگار جوانی
برای تسكین زخمهایم
تنهایی به سر چشمه می روم
درد دلم رو به دست موجهای كوچكش می سپارم
این شعر رو براش با دكلمه یا با آواز می خوانم
ای چشمه :تو میعادگاه فرشتگانی
تو آینه آسمانی
خون دل كوههای سخت و مرتفع هستی
ای چشمه : كاش آن چیزهای كه من می دانم تو هم می دانستی
چون جای پاها ش پیش تو به جا مانده
ای چشمه :
تو شاهد شكوفه دادن عشقی آسمانی بودی
قاتل من دستهایش را در توشست
خون دلم در درون آب چشمه ریخت
به همراه خنده عشق
میمردم و نمی فهمیدم
ای چشمه ای چشمه
ارسال‌ها: 287
موضوع‌ها: 64
تاریخ عضویت: اردیبهشت ۱۳۹۲
اعتبار:
110
سپاس‌ها: 145
614 سپاس گرفته‌شده در 296 ارسال
وه‌‌كوو شێعر وه‌‌ره بۆ لام
وه‌‌كوو شێعر وه‌‌ره بۆ لام
مثل شعر بسویم بیا
له هه‌‌ر كاتێكا پێت ده‌‌كرێ
هروقت که تونستی
هه‌‌ر شوێنێ خۆت ئه‌‌یزانی!
میعاد گاه را که خودت میدانی
شێعر ناپرسێ من چۆنم
ای شعر حالم را نمی پرسی؟
شێعر ناپرسێ من له كوێم!
ای شعر نمی پرسی کجام؟
كه مه‌‌یلم بوو ده‌ڵێم وه‌‌ره
هر وقت که دوست داشتم میگم بیا
كه پێی خۆش بوو
که دوست داشت
ده‌‌ڵێ : وا دێم!
گفت: دارم میام
شێعركه دێ؛ وه‌‌ك باران دێ
شعر که میاد مثل بارون میاد
له چوار وه‌‌رزی ژیانم دا،
در چهار فصل عمرم
داده‌‌بارێ:
می بارد
دڵۆپ دڵۆپ
قطره قطره
خوڕڕه‌‌م خوڕڕه‌‌م
به شدت
یان ڕه‌‌هێڵه
یا مثل رگبار
تۆش وه‌‌ك شێعر وه‌‌ره بۆ لام
توهم مثل شعر بسویم بیا
وه‌‌كوو شێعری
شبیه شعر
جێممه‌‌هێڵه
تنهام مگذار
