دفتر اشعار احسان پرسا

[پسر اهورایی]

از آزمون عشقت
رو سفيد بيرون آمدند
موهايم...!

[پسر اهورایی]

حتی وقتی پیاز خُرد میکنم
همه فکر میکنند
برای تو اشک میریزم ...

[پسر اهورایی]

دارم فدایت میشوم
دکترها
نمیگذارند ...

[پسر اهورایی]

گل چیدن
عادت بدی ست
که از کودکی با من مانده ..
مرا ببخش
دختر پیرهن گل گلی!

[پسر اهورایی]

باد با موی تو بازی می کرد
داشت سنجاق سر صورتیت شل می شد
ناگهان خرمنی از موی تو بر گردن ریخت
عطر موهای تو داروی جنون ابدی ست
باد عاشق شد و بعد
ناگهان طوفان شد
رادیو روشن بود
در خبرها گفتند
باد یک اسکله را ویران کرد
کشتی حامل نفت
حامل دریا شد
و دو کشور سر ِ امداد به طوفان زدگان
صلح کردند وَ پیمان بستند
...
رادیو را بستی
خرمن مویت را
جمع کردی و بر آن
گل سر را بستی
.. باد آرام گرفت