دفتر اشعار| روزبه بمانی

[آشوب]

شخصی

سکوتم تو ، فریادم تو
تو که خالق خاطرات روشنی
هوا تویی ، نفس تویی
تو که شاعر هر ترانه ی منی
بذار عطرتو بگیره تنم
که من عاشق به تو رسیدنم

تکیه کن به شونه هام تا حس کنم پروازو
یه عمر من تو حسرت فقط همین رویام
تکیه کن به حس من تا پر شم از احساست
که من از این همه جنون فقط تو رو میخوام

حواسم تو ، تقاصم تو
تویی وارث عاطفه ی تنم
کنارم باش که دریا شم
اون که جونشو پایه تو میبازه منم
بذار عطر تو بگیره تنم
که من عاشق به تو رسیدنم

تکیه کن به شونه هام تا حس کنم پروازو
یه عمر من تو حسرت فقط همین رویام
تکیه کن به حس من تا پر شم از احساست
که من از این همه جنون فقط تو رو میخوام

[آشوب]

یکی از ما سه نفر

اینجا یکی از ما تموم میشه،از ما که درگیرِ کسی هستیم

اینجا برامون آخرِ راهه،ما هر سه تامون تو یه بن بستیم

تقدیرِ بین ما جدایی بود،تو باز از این تقدیر برگشتی

هر بار رفتی منتظر بودم،یه بارِ دیگه دیر برگشتی

یه بارِ دیگه با همیم اما این بار تنهاییمو یادم هست

وقتی که رفتی ما دو تا بودیم،حالا میونِ ما یه آدم هست

از قلبِ یک احساسِ طولانی،گاهی به منطق هیچ راهی نیست

احساس یا منطق؟!تو چی میگی؟!وقتی که جای اشتباهی نیست