» انتحــــار «
... امــــروز
در ایــــن لحظــــه
همیــــن جــــا
چنــــان دلتنگــــــ امـــــ و تنهــــــا! ،
کــــه می خواهمـــــ
دستِــــــ سَـــــرد امـــــ را
بــــه دستــــــِ سایـــــه امــــ داده ،
ســــــویِ
آفتابـــــــ
بدومـــــ !
.. و بغـــــض هــــایِ نشکستـــــه یِ سایــــه امــــ را ،
بـــه ابــــرهــــایِ تیــــره در آسمــــانِ ابـــری بدهمـــــ !
...
بعــــــد همــــــ خودمـــــ
تنهـــــــــایِ تنهـــــــــایِ تنهـــــــــا
ــ حتــــی بـــی سکوتـــــِ مبهمــــــِ یکــــــ سایــــه ــ
بــــه مقصـــــدِ بـــــاران
تــــا ابـــــد قدمـــــ بزنمـــــ !