دفتر اشعار سیف فرغانی

[.M!!NoO.]

رباعی شمارهٔ ۵



ای سوخته شمع مه ز تاب رویت
و ز خط تو افزون شده آب رویت
این طرفه که دل گرم نشد با تو مرا
جز وقت زوال آفتاب رویت

[.M!!NoO.]

رباعی شمارهٔ ۶



هر بوسه کز آن تنگ دهان میخواهی
عمری است که از معدن جان میخواهی
در ظلمت خط او نگر زیر لبش
از آب حیوة اگر نشان میخواهی

[.M!!NoO.]

رباعی شمارهٔ ۷



خط تو که ننوشت کسی ز آن سان خوش
چون شمع وصال در شب هجران خوش
آورد به بنده شاهدی خوش گرچه
شاهد که خط آرد نبود چندان خوش

[.M!!NoO.]

رباعی شمارهٔ ۸



گر ز آن توام هر دو جهانم بستان
با کی نبود، سود و زیانم بستان
بازآی به پرسش و ببین چشم ترم
لب بر لب خشکم نه و جانم بستان

[.M!!NoO.]

رباعی شمارهٔ ۹



عشقت که به دل گرفتهام چون جانش
در دست و به صبر میکنم درمانش
وز غایت عزت که خیالت دارد
در خانهٔ چشم کردهام پنهانش

[.M!!NoO.]

رباعی شمارهٔ ۱۰



در دیدن این مدینهٔ زمزم آب
از مکه اگر سعی کنی هست صواب
زیرا که درو مقام دارد امروز
رکنی که ازو کعبهٔ دلهاست خراب

[.M!!NoO.]

رباعی شمارهٔ ۱۱



دل را چو به عشق تو سپردم چه کنم؟
دل دادم و اندوه تو بردم چه کنم؟
من زنده به عشق توام ای دوست ولیک
از آرزوی روی تو مردم، چه کنم؟

[.M!!NoO.]

رباعی شمارهٔ ۱۲



ای کرده غم عشق تو غمخواری دل
درد تو شده شفای بیماری دل
رویت که به خواب در ندیدهست کسش
دیده نشود مگر به بیداری دل

[.M!!NoO.]

رباعی شمارهٔ ۱۳


آنی که منور است آفاق از تو
محروم بماندم من مشتاق از تو
این محنت نو نگر که در خلوت وصل
تو با دگری جفتی و من طاق از تو

[.M!!NoO.]

رباعی شمارهٔ ۱۴



شب نیست که از غمت دلم جوش نکرد
و از بهر تو زهر اندهی نوش نکرد
ای جان جهان هیچ نیاوردی یاد
آن را که تو را هیچ فراموش نکرد