دفتر اشعار شهاب مقربین

[پسر اهورایی]

صبر کن
این هنوز اول کار شاعری ست
شعری خواهم نوشت
که شاعران تاریخ به آن غبطه خواهند خورد
هزار کلمه
جمله‌ی آن‌ها
تکرار نام تو

[پسر اهورایی]

می‌آیند
از دور و نزدیک
گردِ تو جمع می‌شوند
هر یک به نیتی
گرهی می‌بندند و بازمی‌گردن د
به این زیارتگاه غریب
نیت‌نکرده آمده بودم من
حاجتی نداشتم
اما آن جماعتِ ُسست در خواب هم ندیدند
چیزی که پیدا کردم
گوشه‌ی چشمی
گوشه‌ی چشمی
گوشه‌نشینم کرد
بس که نشستم
رفتن از یادم رفت

[پسر اهورایی]

آسمان برقی زد
و من به لحظه‌ای همه چیز را فهمیدم
بازگو نمی‌توانم کرد
جز با زبان این باران

[پسر اهورایی]

تولدِ منی

بی‌سبب نیست که هرچه بیش قدم پیش می‌گذارم
از تو دورتر می‌شوم
تو لحظه‌ی تولدِ منی

[پسر اهورایی]

ساقه‌ی علفی
کنار ساقه‌ی علفی
در علفزاری انبوه
در باد خم می‌شویم
به سمت دیگری
و دیگری
به سمت دیگری
و دیگری
به سمت دیگری
و دیگری ...

[پسر اهورایی]

در ظلمات مانده بودم
بوی تو پیچید در دلم
روشن شد همه جا
تو را دیدم
بوی تو رفت رفت
محبوبه‌ی شب‌ام
کاش
در ظلمات مانده بودم

[پسر اهورایی]

می‌ترسم از عشق
از عشق می‌ترسم


این شعرهای عاشقانه که می‌نویسم
سوت زدنِ کودک است در تاریکی

[پسر اهورایی]

با خود فکر می‌کنم
عاقبت این ماجرای ما
به کجا منتهی خواهد شد
ماجرای من و این وَهم
که مرزِ میان کابوس و رویاهایم را درهم ریخته‌است
مهی فراگرفته بیرون و درونم را
نه می‌گذارد که ببینم خود را
نه چشم‌اندازِ پیرامونم را
فرو خواهد نشست
می‌دانم
فرو خواهد نشست
با خود فکر می‌کنم
در خالیِ بی‌مرزِ بعد از آن
دیگر چه مانده برایم
که ببینم

[پسر اهورایی]

همه‌ی کلمات
معنای تو را می‌دهند
مثل گل‌ها همه
که بوی تو را پراکنده‌اند
سکوت کرده‌ام
که فراموشت کنم
اما مدام
مثل زنبوری سرگردان
رانده از کندویش
دورِ گلم می‌گردم

[پسر اهورایی]

می‌پرسم چرا چرا چرا
و صورتم را در دست‌هایم پنهان می‌کنم
چرا این دست‌ها
نتوانستند کاری کنند
جز پنهان کردنِ صورتم