دفتر اشعار فروغی بسطامی

[.M!!NoO.]

رباعی شماره ی 4

فرموده خدا بزرگی آیین من است *** تمکین شهان ز فر تمکین من است

فرمانده ی اختران به صد جاه و جلال *** فرمان بر شاه ناصرالدین من است

[.M!!NoO.]

رباعی شماره ی 5

این دل که به شهر عشق سرگشته ی تست *** بیمار و غریب و در به در گشته ی تست

برگشتگی بخت و سیه روزی او *** از مژگان سیاه برگشته ی تست

[.M!!NoO.]

رباعی شماره ی 6

آمد مه شوال و مه روزه گذشت *** وایام صیام و رنج سی روزه گذشت

صد شکر خدا که روزی روزه ی ما *** گاهی به غنا و گه به دریوزه گذشت

[.M!!NoO.]

رباعی شماره ی 7

تا دل به برم هوای دلبر دارد *** افسانه ی عشق دلبر از بر دارد

دل رفت ز بر چو رفت دلبر آری *** دل از دلبر چگونه دل بر دارد

[.M!!NoO.]

رباعی شماره ی 8

زلفین سیه که در بناگوش تواند *** سر بر سر هم نهاده بر دوش تواند

سایند سر از ادب به پایت شب و روز *** آری دو سیاه حلقه در گوش تواند

[.M!!NoO.]

رباعی شماره ی 9

از هر دو جهان مرا مقید کردند *** وان گه به مدیح شه مقید کردند

این نامه که مدح ناصرالدین شاه است *** ترتیب وی از خط محمد کردند

[.M!!NoO.]

رباعی شماره ی 10

یک عمر شهان تربیت عیش کنند *** تا نیم نفس عیش به صد طیش کنند

نازم به جهان همت درویشان را *** کایشان به یکی لقمه دو صد عیش کنند

[.M!!NoO.]

رباعی شماره ی 11

آشفته سخن چو زلف جانان خوش تر *** چون کار جهان بی سر و سامان خوش تر

مجموعه ی عاشقان بود دفتر من *** مجموعه ی عاشقان پریشان خوش تر

[.M!!NoO.]

رباعی شماره ی 12

تا دل به هوای وصل جانان دادم *** لب بر لب او نهاده و جان دادم

خضر ار ز لب چشمه ی حیوان جان یافت *** من جان به لب چشمه ی حیوان دادم

[.M!!NoO.]

رباعی شماره ی 13

گاهی هوس باده ی رنگین دارم *** گاه آرزوی وصل نگارین دارم

گه سبحه به دست و گاه زنار به دوش *** یارب چه کنم، کیم، چه آیین دارم