دفتر اشعار محمد رضا صالحی

[.M!!NoO.]

ای کاش
کوهی بودم ,
نه چندان بلند
تا شايد
هوس فتح
به سرت مي زد .
اين آدم ها
جزء اين كه
به هم نرسند
كار ديگري بلد نيستند ...

[.M!!NoO.]

در گیر و دار با لب هایت
آتش فشان فعالی می شوم
که نا خودآگاه ,
جنگلی را یتیم می کند ...

[.M!!NoO.]

کار به کشیدن نمی رسد بانو
تا لبخند می زنی
من فقط
از زیبایی می میرم ،
باید یک کسی
مثل داوینچی را
عاشق خودت می کردی ...!

[.M!!NoO.]

در این لحظه
دیگر,
فرقي نمي كند ,
باران ببارد
يا
شهاب سنگ ,
همين
خداحافظي ات ,
كافي ست
تا زمين را
نابود كند ...

[.M!!NoO.]

و اما
نبود دست هایت ,
خود ماجرایی ست ,
که
آغازش ,
پایان جهان است ...

[.M!!NoO.]

موهايت را
كمي آن طرف تر
پشت گوش هايت بده ،
كامل كه نبينمت
نمي توانم
راحت بميرم ...!

[.M!!NoO.]

بستن چمدانت
میان ,
بي امان گريه ,
با من ...
فقط
تو بگو ,
اين ميل شديد ,
عقربه هاي نا نجيب ,
به " ساعت دو "
يعني چه ؟!!!!!!

[.M!!NoO.]

آرام قدم بر می دارم
می ترسم !
پل های پشت سرت را
خراب کنند ,
سربازاني كه
در كفش هايم رژه مي روند ...

[.M!!NoO.]

چهارشنبه سوری ,
شبی بود و گذشت ...
ماندم با ,
آتش بازیه مدام چشمانت
چه کنم ؟؟؟

[.M!!NoO.]

محبوب من
باد خودش
نزده مي رقص د
من خودم
تمام دست هاي جهان را
قرض مي گيرم ،
تا گندم زار موهايت را
شانه بزنم ...!