دفتر اشعار منیره حسینی

[.M!!NoO.]

و خودکشی
سرشار از حدس و گمان هاست

[.M!!NoO.]

بعد از من
عاشقانه های جنجالی ام را بی سروصدا باز کن
درست زمانی
که تمام آغوش ها روی فریب تو بسته می شوند

[.M!!NoO.]

می ترسم
از مسیر هایی که منحرفت کرده اند
و دوراهی هایی
که در یکی بود و یکی نبود
مرا به پایان هیچ قصه ای نمی رسانند

[.M!!NoO.]

به بهانه کتاب هایت با من تماس بگیر
به بهانه فلیم هایی که از اتاقت برداشته ام
به بهانه ی شعر هایی که برایم نخوانده ای
با من تماس بگیر
به بهانه ی بهانه هایی که نداری

[.M!!NoO.]

آنقدر
با خودم حرف می زنم
که سر خودم را می خورم
تبدیل می شوم
به زنی سر خورده
که تمام آدم ها از کنارش می گریزند

باور کن
من هم آنقدر رویاهای رنگی کشیده بودم
که مداد مشکی ام
هیچ وقت تراشیده نشد

من هم یک زنم
با وحشتی ازهردست
که برای نوازش کشیدم و
کشیده ای شد
سر به لاک برده و
از تمام دنیا رویم را برگردانده ام

[.M!!NoO.]

تنهایی چرا
یک بار سنگ تمام نمی گذارد
و پیش پایم نمی افتاد؟

[.M!!NoO.]

پنجره را با دکمه های پیراهنم باز می کنم
آزادی
در سینه ام رگ می کند
و در قفسه اش
باد با آواز هزاران پرنده می پیچد
2
سرت را بالا بگیر
« این جا آسمان است»
و تا نبض تو می زند
هیچ پرنده ای فرودش اضطراری نیست

[.M!!NoO.]

کنار نمی کشم / سایه ام را
از عشق خسته ام
بگذارید به اسم من او بجنگد

[.M!!NoO.]

چمدان را که برداشت
زندگی از تنم بیرون رفت
سال هاست
آغوشم تار عنکبوت بسته است

[.M!!NoO.]

گریه کن !
گاهی ابرها هم از ترس تنهایی می بارند