دفتر اشعار میلاد عرفان پور

[پسر اهورایی]

با دشمن خویشیم شب و روز به جنگ
او با دم تیغ آمده، ما با دل تنگ

ما رود مدامیم، بگویید به تیغ
ما شیشه ی عطریم، بگویید به سنگ

[پسر اهورایی]

مبر از پینه ی پیشانی من
گمان بر رتبه ی عرفانی من

ز خاطر بردن ذکر سجود است
دلیل سجده ی طولانی من

[پسر اهورایی]

ای بی تو زمانه سرد و سنگین در من!
ای حسرت روزهای شیرین در من!

بی مهری انسان معاصر در توست
تنهایی انسان نخستین در من!

[پسر اهورایی]

گفتی به چه دلخوشی؟... سؤالت خوب است
گفتی که غریب... احتمالت خوب است

از شهر دلم گرفته بر خواهم گشت
ای تنهایی! سلام! حالت خوب است؟

[پسر اهورایی]

سروده ای برای دخترش "آیه زهرا"



"آیه زهرا" خواندمت تا عطری از زهرا بگیری

آیه ای از سوره ی کوثر شوی،معنا بگیری

آمدی با گریه هایت بر غم دنیا بخندی

تا به هر لبخند غم را از دل بابا بگیری

در دل تاریک-روشن ها نمان خورشیدک من!

از خدا باید کلید صبح فردا را بگیری

آن کبوترهای زیبا را ببین، پروازشان را

دوست دارم زود گوی سبقت از آنها بگیری

آرزو دارم که زهرا دست هایت را بگیرد

در قیامت تا مگر دست از من رسوا بگیری

[پسر اهورایی]

آه ای پر و بال من پر و بال خودت!
من را نکشان چنین به دنبال خودت

کالای شکسته را خریداری نیست
این دل که خودت شکسته ای مال خودت

[پسر اهورایی]

تلخ است که لبریز حقایق شده است
زرد است که با درد موافق شده است

شاعر نشدی ،وگرنه می فهمیدی
پاییز بهاریست که عاشق شده است

[پسر اهورایی]

از مهر نبرده ای نصیبی ای شب!
داری به گلو بغض عجیبی ای شب!

وقتی که تو می رسی همه می خوابند
بدجور میان ما غریبی ای شب!

[پسر اهورایی]

سرمای تو کشت خواهرم را ای برف!
خون کرد دل برادرم را ای برف

آهسته ببار تا بیابم شاید
گیسوی سپید مادرم را ای برف

[پسر اهورایی]

هرچند که از جوش و خروشش سخن است
یک عمــر نفهمید که دریـــــا، کــــفن است

ماییم که مشتاق صعودیم ای کوه!
تـنها هنـــر رود ، فـــرود آمـــــدن است!