دفتر اشعار میلاد عرفان پور

[پسر اهورایی]

به صبر حضرت زینب سلام الله علیها

ای کاش فراغتی فراهم می شد
از وسعت دردهای تو کم می شد

این بار مصیبتی که بر شانه توست
ایوب اگر داشت قدش خم می شد

[پسر اهورایی]

ای بسته زبان! مرد خطر یعنی تو
در این ره سخت ، بال و پر یعنی تو

آن مدعیان یکی یکی برگشتند
ای جاده ی پیر! همسفر یعنی تو

[پسر اهورایی]

در خواب و خیال هم نرفتیم به جنگ
بی رنج و ملال هم نرفتیم به جنگ

ما نسل سپیدبخت سوم بودیم
از راه شمال هم نرفتیم به جنگ

[پسر اهورایی]

ما را دم مرگ، آبرو باشد کاش
با دوست مجال گفتگو باشد کاش

عمری به هوای دل خود زیسته ایم
جان دادن ما برای او باشد کاش

[پسر اهورایی]

حق دارد اگر ز خلق دامن چیده ست
از داغ عزیزی ست اگر خشکیده ست

بیهوده ترک نخورده لب های کویر
لب های حسین بن علی را دیده ست

[پسر اهورایی]

فرداست که زیر بارش تند تگرگ
نه ساقه به جا بمانَد از ما و نه برگ

القصه چنین که خواب ما سنگین است
بــیـدار نمی شـویم الا با مرگ

[پسر اهورایی]

ای موج به موج در پی کشف و شهود
از رنگ و ریای ما نخواهی آسود

در غربت شهر، زنده ماندن سخت است
هرچند که زنده رود باشی ای رود!

[پسر اهورایی]

گفتی که پس از سجود بر میگردی
وقتی که صلاح بود بر میگردی

در نامه نوشتی که دلت تنگ شده
تافکر کنم که زود بر میگردی

[پسر اهورایی]

در باد نشانه های بال و پر توست
بر گونه هنوز بوسه آخر توست

گفتند به من در آسمانی... بابا!
خورشید به خون نشسته شاید سر توست

[پسر اهورایی]

گفتم کمی از بهار خون حرف بزن
از غیرت شهر واژگون حرف بزن

وقتی پدرم شهید شد مجنون بود
آقای معلم از جنون حرف بزن!