دفتر اشعار| نگین وضعی

[~ MoOn ~]

هر بار كه نفسهايم را ميشمارم
يكي كم ميآورم
ميدانم پيش تو جا گذاشتم
خوب بگرد!
شايد لاي كتاب حافظ باشد
شايد به لبه فنجان چايي مانده باشد
شايد هم پشت پرده قايم شده باشد
اصلاً خود تو!
چند لحظه نفس بكش
شايد ما بين نفسهاي تو پيدا شد

[~ MoOn ~]

نقشه كشيدم


يك نقشه ناب

اين بار كه من را ديدي

به روي خودت نياور

تا من يك دل سير نگاهت كنم

فقط هر از گاهي بي هوا نگاهم كن

اگر زير نگاهت تاب آوردم

باز هم نگاهم كن

آن قدر نگاهم كن

تا خيال از سرم بپرد

گل من!

تو كه خواب و خیال نيستي

هستي؟

[~ MoOn ~]

به خس خس افتاده ام
اين روزها آن قدر در نبودنت دست پا ميزنم
كه مي ترسم نفس كم بياورم
نفس!
پنجره باز و هواي آزاد كافي نيست
من مي خواهم نفسهاي تو را نفس بكشم

[~ MoOn ~]

من سربازم
سربازي بي سلاح
بي كلاه
به جنگ مي روم
براي كشتن يك نفر
نگاه كن
ببين با من چه كرده اي
من براي جنگ با خودم لباس سربازي پوشيده ام

[~ MoOn ~]

تمام اتفاقهاي قشنگِ زندگي فقط يك بارند
آشنايي با تو
دلبستگي به تو
زندگي با تو
عزيز دل من
زبانم لال اگر تو نباشي!
نگاه كن
از همین الان واژه هايم پریشان شده اند
و می خواهند خودشان را حلق آویز کنند
آن وقت شعرم هم تمام می شود
و با همين نقطه پايان می گیرد

[~ MoOn ~]

اگر قلبم را ببوسي
اگر واژه هاي عاشقانه از تنم بيرون بريزند
اگر در واژه ها غرق شوم
اگر هر روز برايت شعر بنويسم
آن وقت كار من ساخته است
من ديگر من نيستم
من مي شوم تو،
عاشق تو!

[~ MoOn ~]

نگاه كن ارغوانِ من


من پاييزها گذرانده ام

من زمستان ها زير برف مانده ام

چند صباحي صبر داشته باش

چند لحظه اي بگذار برف را از شانه هايم بتكانم

من با آفتاب تابستان غريبه بوده ام

حال بگذار گرمايش را لمس كنم

به دل نگیر اگر برف از شانه هایم می ریزد

من به تو قول مي دهم ديگر از زمستان حرفي نزنم

من به دستانت ايمان دارم

كف دستانت را نگاه كردم

تو مثل چشمه زلالي گل من

من به تو ثابت خواهم كرد

كه ريشه هاي بهار را زير انگشتانم قایم کرده ام

[~ MoOn ~]

نگاه كن ارغوانِ من


با تو

گاه و بي گاه جان دوباره مي گيرم

حتا اگر خستگي در تنم ريشه كرده باشد

با تبري همه را خرد خواهم كرد

و از نو جوانه خواهم زد

سبز خواهم شد

و براي تو سايه خواهم انداخت

هر درختی فصلي دارد

و هر فصلي ريشه اي

مي خواهم ريشه بهار را در دستانت بكارم

مي شود پنجره زمستان را براي هميشه ببندی

[~ MoOn ~]

من خشت هاي خانه را بالاي درختي روي هم چيدم



جايي كه دست كسي به زنگِ درِ خانه نمي رسد


و خلوت مان را بهم نمي ريزد


حتا خدا هم دستش به ما نمي رسد


همه چيز پاي من!


ديوارها را با عكس تو كاغذ ديواري كردم


و خورشيد را براي تو با طنابي به پشت پنجره گره زدم


ارغوانِ من از نردبان بالا بيا


فقط جاي پاي توست!


من امروز با خدا هم خداحافظي كردم


من تو را دارم


همين كافيست

[~ MoOn ~]

تا خورشید می تابد


اینجا مردمانی هستند

که هر روز

برادر کشی می کنند

و به چاه می اندازند

و سر می برند

تاریخ تکرار می شود

و زندگی هر روز همین است

هر روز هابیل به دست قابیل به قتل می رسد

و یوسف را به چاه می اندازند

و یحیی را سر می برند

فقط آنقدر روزمرگی شده

که دیگر کسی آن را حکایت نمی کند