دفتر اشعار| پرویز صادقی

[Ar.chly]

قبرم را بزرگ تر بسازید
همیشه از آرزوهای کوچک بدم می آمد

[Ar.chly]

برای بوسیدنت
جائی امن تر از باران نیست
در چشم دنیا که
هاشور می زند ما را

[Ar.chly]

اگر بروی
فریاد نمی کنم
چون شمع
در اشک خود نمی سوزم
شکل پائیز در خود نمی ریزم
و چون ابرهای بی سرزمین
برای عشق نمی گریم
که پیش از این ها
بی صدا مرده ام !

[Ar.chly]

برای خواستن ات
همیشه چقدر کوتاه ست
تو را با عشقی بی زوال
در هنگامه ای بی زمان
با دلی دوست می دارم
که چون پاره ای از بهشت
تو تنها فرشته اش هستی
مرا گوشۀ چشمانت
به خاطر بسپار
که از آسمان هم
دوست تر دارم !

[Ar.chly]

روزی
در قصّۀ عشقی ناتمام
تمام می شوم
همیشه میانِ
یکی بودِ منُ
یکی نبودِ تو
ویران شده ام !

[Ar.chly]

نگاهت که می کنم
هزاران خورشید
از هزاران مشرق
در من آفتاب می کند
و غروب
دورافتاده ترین اتّفاقی ست
که در اقیانوس چشم تو
غرق می شود

[Ar.chly]

چنانت از خیال گل
به عطر واژه می برم
که روح باران هم
با خبر نمی شود
من تو ندارم !

[Ar.chly]

میان با هم بودنمان
باغی از یاس های بارانی ست
که هق هق عطرهاشان
تا عمیق ترین جای دلتنگی
به گوش عشق می رسد !

[Ar.chly]

بعد از گل سرخ
چه کسی در دل من
جای تو را می گیرد ؟!
جز چشم تو در خیال شب
هیچ شمعی
جرأت آفتاب نمی کند !

[Ar.chly]

با دلم شرط بسته ام
یا تو را خواهم برد
یا دیگر از هیچ بارانی
برنخواهم گشت !