دفتر اشعار| ژیلا راسخ

[Ar.chly]

"روزگار شیرین"

اهل بارانم من؟!

به گمانم که کویر،

ریشه دارد در من......

به گمانم مادر، وقت زائیدن من......

دردمی کرد کتاب شعرش!

قافیه کم آمد!

بندناف من را ،قابله پیچانید.....

دور اقبال من!

روزگار تلخی ،بند قُنداقم شد

پا به پایت مادر،قد کشیدتقدیرم

موی من را بافتی

پشت کوه انداختی ؟!

تا عمو زنجیرباف ،نازِ شَستَت بوسید

با صدای طبل ِ، نو جوانی ِ من

تابلویی کوبیدی، سردر ِاحساسم

آه مادر دردم ،درد او بسیاراست

روزگار شیرین .......

قصّه ایی شیرین است !

[Ar.chly]

"فنای تو"

تفألی به حافظ شیرازم زدم ونیت کردم غزلی را ،

این غزل زیبا آمد ومن هم بداهه سرودم

******

"تاب بنفشه میدهد طره مشک سای تو"

"پرده غنچه میدرد خنده دلگشای تو"

****************************

"فنای تو"

مست پیــالــه ی لبت ،ساقـــی بیــنــوای تو

دل بدلم نمی نهی،شب همه شب فنای تو

خانه خــراب گشته ام ،از غــم تــو بهــارمن

من چه کنــم که رفته دل ، دلبری ازبرای تو

خواب تــو دیده این دلم ،وقت سحر عزیزمن

جور وستــم می کشم باز کنــم دعــای تو

دُرد کش پیــالــه ات ،چشــم بــراه روی تو

محنت ودرد می کشم جان ودلم فدای تو

داغ به دل مانــده ام ،هجــر تو مرغــک دلم

دست کشم بسوی تو ،چونکه من گدای تو

رفتــه ام از خیــال تـــو ،سوخته آرزوی من

راه مبر که گم شده ،نقش دل از جفای تو

کی تو شوی بخانه ام ،شاه نشین خانه ام

ایـنکه گناه نمی شود،بوسه زنم به پــای تو

باز شـراب روی تـــو ،نـوش نکــرده مست تو

دست دعای من شبی ، در طلب رضای تو

راسخ از این چمن بچین،یک گل نو رسیده ایی

تا بســـرم زنـــی گلـــی، در قـــدم و وفای تو

[Ar.chly]

"من ها"

کاش این "من ها" نبود

جمــع مـا ،منهــا نبود

کاش باهم "ما"شویم

تا دلـــی،تنهـــا نبود

***********************

خبرت هست توای دوست، کجای کاری

درخِـــم کوچه ی دلداری وهم ،بــرداری

عمــرکوتاه مــن وتـــو ،کفاف غم نیست

بــرو بـر خانــه ی او زن ،که فقط او داری!

**********************

هـــرکـه آمـــد بـــردل مــا زنگ زد

بی خبر براین دلـم، هفت رنگ زد

آرزو کــردم بمیـــرم ،هــرچــه زود

بس که آهنگ وگهی هم چنگ زد

[Ar.chly]

"مِهر"

(غزلی بداهه)

"مِهر"

با دلـــی دردست آیـــم سوی دوست

گر زنـم بوسه به دستانش ،نکوست

از مِی جانــم تعارف می کنم........

چون روا باشدکه گویم( مهر)اوست

مـــن زبخت خود نـــدارم شکوِه ایی

بخت مـن گراوست،دنیاپیش روست

کــی به شکرانـــه بــــرم دست دعـا

دردعـا هـم، شرط اوّل در وضوست

"راسخ" اینجا خانه ی اخلاص نیست

عـزم کن رفتــن بسوی آن که،اوست!

[Ar.chly]

"هذیان 34"

امشب باز ترا گریه می کنم

مثل قلب خسته ام باز...

ناله می کنم

امشب خدا هم گریه کرد

درد مرا دیدو ،اوهم ،ناله کرد

امشب میان بازوی تب کرده ی زمین

غرق دلشوره ام به یقین

امشب بگو، خدا که تنهایی

دلم گرفته ،کمی بیا پائین

تکیه گاه می خواهم و،شانه ایی امن

بغض من های های دارد و

هزار حرف وسخن!

امشب میان تنش های کودکی

بغضی نشسته ،به اندازه ی تمام عشق های یواشکی

امشب هوا ،هوای دل است ومست مِی

کاش بودی کنارم ، مثل نای و نی

امشب نگو کفر می گویم

بوسه ام ببین ؟

...... شکر می گویم

امشب خداآآآآآآآآآآآآآآ.....

فقط خدای من باش

آغوش ترا می خواهم ولطفا.....

مال من باش !

[Ar.chly]

"هذیان 37"

وقتی صدای من ،گریه می کند

چهارستون فقرات شهر می لرزد

وآه ه ه..... ازنهاد دخترکان کوچه های گم وگور

بلند می شود

وگربه های کاسه لیس

کوچه هارا بو می کشندو.....

ته مانده ی بوسه های بی مصرف شب مانده را

خیرات می کنند

در فرهنگ لغات کوچه بازاری

دل صاب مرده یِ

شعرهایی که خود،

در اثبات قضیه ی وجودیِ

روزهای بی عدد

زرد کرده اند!

[Ar.chly]

"نامحرم"

در اَزَل پرتو حُسنت ز تجلّی دم زد

عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد

"حافظ"

********************

"نامحرم"

تا نگاهش که چـو جمشید، به جــام جــم زد

بمــن افتــاد وجهـانـــم ، همه یک سر،هـم زد

تـا کــه درحیــرت او بـــودم و حیـــران خـودم

جلوه گــر گشت و،دراین سینه ی پُرماتـم زد

عقــل ودیــن ،در هــوس داشتنش رخ بنمود

غیــرت از دل بشـد و ،نقــشِ دل پُـــر غــم زد

مــن چنــان، مدعــی روی چو مـاهش بودم

کــه چنـــین آمـــده وُ ، زخم دلـم، مرهـم زد

چون که جان در گرویِ روی ِ چو جانانش بود

دست رد برهمــه وُ ،بــر همـــه ی عــالـم زد

فال ما قـرعه ی نو بخت تــو بـود ای ساقــی

که درایـــن معـــرکه، درگیــر ِ تـــو بـــر آدم زد

راسخ از دولت عشقش بخدا، نیست نصیب

آنچــه بـــر سیطــره ی نام تـــو، نامحــرم زد

[Ar.chly]

"هذیان 45"

باغ ما گیلاس داشت

باغبانی خاص داشت

مثل میم ِ مادر

یک سبد احساس داشت

روزی از روز خدا

رفت ....... از شهر شما

زیر باران عطش

با دلی بی غل وغش

سوی بازار دل ِ عشاق رفت

با خیالی خوش،ولی مشتاق رفت

هرچه در دل داشت

روی تاس ریخت

جمله گی و،

عاری از وسواس ریخت

عاقبت، در خرجِ بازار ثواب

سوخت جانش ،چون کباب

مِهرها،

مُهر سکوتی برلب است

عشق ها،

آوای جغدی درشب است

این چه رسمی و،چه بدعت بوده است

تاعوام گویند،

که حکمت بوده است ؟

[Ar.chly]

"هذیان 41"

زندگی سفره ی هر روزِ.....

خودش را می چید

آب درکوزه و.....

بیچاره ی"ما" گرد جهان می چرخید

مادری در پی دلبند خودش،

گریان بود

دیگری.....

در پی قرصی نان بود

دخترکوچه نشین ِ ولگرد

بوسه می داد.....

به قیمت ازدرد

مرد مفلوکِ خیابانیِ خواب!

او گناه رادور می زد ،

چون صواب!

پچ پچ ِخاله زَنَک های شب

گرمی کوچه و بازارشدو.....

داغی تب!

آن جوان شیشه ی عمرتنِ خویش

به زمین زد.....

که خُمارست و پریش

الغرض.....

روز وشب ها شده یکسان بخدا

هرکی ،هرکی شده دنیا.....

شده قانون" یاسا"!؟

(از مجموعه ی دفترتنهایی)

"یاسا" قانون مغول

[Ar.chly]

"هذیان های من 35"

اینجا کسی درهیاهوی من

گم شده است

نپرس

نوشیدمش ،

چون شراب خُم شده است

اینجا خدا می بیند و می بخشد گناه

تو ندیده ایی و

دم به دم می کنی اشتباه؟!

اینجا انارها قرمزند و ملَس

نه برنگ هویج و

نه، هوس !

اینجا آدم ها بگمانم....

کمی آدم اند

شاید هم گاهی....

شبیه به، شلغم اند

اینجا لغات طفره می روند

صداقت را......

درلفافه می پیچند وجودِ حماقت را

اینجا دروغ ،

حقیقتی زیباست

بی قانونی هم،

قانونی دلرباست

اینجا ،آنجا دلم آشوب دارد وغوغاست

بروم بخوابم ......

دنیا آبستن فرداست