دفــتر شعــر | ساره دستاران

[.RaHa.]

براي چه

آدرس اين‌جا را كه مي‌پرسم

بعضي‌ها اين‌طور نگاهم مي‌كنند؟

هر زنداني‌اي كه مجرم نيست

آن هم در خرداد 88

كه هر شب

در خواب‌هايم

به دست مردم سرزمينم

دست‌بند مي‌بينم

[.RaHa.]

مردم!


آسوده باشيد


شهر در محاصره‌ي هموطنان‌مان است





اشغالگران غريبه نيستند


هر چند رد باتوم‌هاي‌شان آشنا نباشد

[.RaHa.]

آرام در گوشه‌اي نشسته‌امكار از چسب و باند و پانسمان گذشتهزخم به روحم رسيده

[.RaHa.]

دلتنگم

و این درد کمی نیست

که پشت هیچ خط تلفنی

صدای تو نیست

دلتنگم

و این درد کمی نیست

که رو برمی‌گردانم و

جاي تو خالي است

[.RaHa.]

شهر در غبار گم شده

دل من در غم

آسمان صاف خواهد شد

دل من اما.

[.RaHa.]

هر روز

همان پله‌هايي را بالا مي‌رويم

كه از آن‌ها پايين آمده بوديم

[.RaHa.]

به چیز دیگری معتاد اگر بودم

خودم را به تخت می‌بستم و

خلاص می‌شدم

خودم را به کجا ببندم

از تو که نیستی

[.RaHa.]

آدم‌ها اگر فراموش شوند

نه گل و برگي دارند

كه زرد و پژمرده شود

نه خاكي

كه خشك و كم‌آب

آدم‌ها اگر فراموش شوند...

[.RaHa.]

مي‌دانم

فايده‌اي ندارد

فايده‌اي ندارد

به تلفن چشم بدوزم

هر از گاهي بروم پشت پنجره

پرده را كنار بزنم

يا با هر صداي آشنايي

سر برگردانم

فايده‌اي ندارد

درست مثل اين‌كه

به گل‌هاي پيراهنم

آب بدهم

[.RaHa.]

وقتی نمی‌توانم

براي اين ناخن شكسته

كاري كنم

واي به حال

آن‌چه مي‌شكند در من