دفــتر شعــر | ساره دستاران

[.RaHa.]

گاهی وسط کار

رها می‌كنم و

مي‌روم

تا درياي شمال

درياي جنوب

ميسيسيپي

با همين قايق كاغذي روي ميزم

[.RaHa.]

میان ابرها سیر می‌کنم

هر كدام را به شكلي مي‌بينم

كه دوست دارم

مي‌گردم و دلخواهم را پيدا مي‌كنم

ميان آدم‌ها اما

كاري از دست من ساخته نيست

خودشان شكل عوض مي‌كنند

[.RaHa.]

مي‌تواني آرام نباشي

باد هم گاهي صدايش را بلند مي‌كند

باران هم گاهي سيل‌آسا مي‌بارد

و برف

بعضي وقت‌ها سهمگين مي‌نشيند

مثل برگ‌هاي همسفر با باد

رودخانه‌هاي خروشان در خاك

يا كولاك

تو هم مي‌تواني آرام نباشي

[.RaHa.]

دلتنگي از جاده‌ها مي‌بارد

از كافه‌هاي بين راه

زني چاي مي‌نوشد

تنهايي‌اش را دود مي‌كند

پرنده‌اي در امتداد شاخه‌ها گم مي‌شود

ردي از دلتنگي بر آسمان مي‌ماند

[.RaHa.]

چه فرق مي‌كند

دوست داشتن يا دوست نداشتن

هر دو

پيراهن يوسف را دريدند

[.RaHa.]

برف نیامد

نیامد

با بهار آمد

یعنی می‌شود

اين‌قدر دير كرده باشي؟

[.RaHa.]

پارو می‌زند صدايت

به حركت درمي‌آيم

واژه‌ها كه از دهانت جاري مي‌شوند

[.RaHa.]

این را پرده‌هاي اتاق هم فهميده‌اند

آبي‌تر شده‌اند اين روزها

بوي ارديبهشت شنيده‌اند

[.RaHa.]

چيزي از دريا

در صدف‌ها جا مانده

چيزي از تو

در من

چيزي از صداي تو در گوشم

چيزي از تصوير تو در نگاهم

چيزي از بوي تو در هوا

جا مانده

به هم مي‌كوبند موج‌ها

درون صدف‌ها

درون سينه‌ي من

[.RaHa.]

گفت، نازنين كو؟ همه گفتيم، نازنين! كوشي؟ كجايي؟ بيا باباحاجي صدات مي‌كنه. نگاهِ رو به سقفش رو انداخت به نازنين و گفت، اين ديگه كيه؟! فكر كرديم مثل اين روزهاي اخير، حواسش سر جاش نيست. خيلي حق به‌جانب، گفتيم، خب نازنينه ديگه. اين‌بار واضح‌تر از قبل گفت، من نازنين خودم رو مي‌خوام. بعد همون‌طور خوابيده از روي تختش نگاهش در اتاق چرخيد پي مامان‌بزرگ.