معرفی موجودات افسانه ای

[~ MoOn ~]

64: هیولای قنات :
این جانوران Otter است. در حدود سالهای ۸۰۰ تا ۱۲۰۰ خورشیدی نیمکره شمالی زمین در دوران یخبندان کوچک فرورفت. این دوره میانگین دمای زمین پایین آمده و موجب پرآبی نواحی مرکز ایران شده است. رودهای فصلی به صورت دائمی درآمده و دریاچههای کوچکی در کویر مرکزی شکل گرفتند. در کاووشهای باستانشناسی در تابستان ۱۳۵۷، در نزدیکی زواره و در مرز کویر، بقایای یک اسکله و بارانداز یافت شده است. این دوران پرآب موجب رویش پوشش گیاهی متنوع و همچنین جانوران گوناگون بوده است. در آن سالها در رودهای مرکز ایران، Otter به چشم میخورده است..
روزنامه کیهان در تاریخ ۲۷ دیماه ۱۳۳۸، از از یافتن جانوری در نهر خورجان در سده اصفهان خبر داد و نوشت که “نهر خورجان به قنات فیروزشاه که در پنج فرسخی آبادی از زیر کوه بیرون میآید منتهی میشود و قنات فیروز شاه که قدمت آن بهزمان ساسانیان میرسد چهار متر پهنا و یک متر عمق دارد.”
فردای آنروز عکسی از جانور را که ۱۵/۱ متر طول داشته و بر اثر زدوخورد با اهالی و نیز ناراحتیهای دیگر مرده بود، چاپ کرد. گویا جوانان روستا با کمین بر سر راه این هیولا آن را به دام انداخته بودند. این جانور یک Otter بود که در کنار رودخانهها و نوعی از آن در کنار دریاها زندگی میکند و بهواسطه بزرگ شدن دستوپا و پیدایش پردههایی در میان انگشتان و همچنین با استفاده از دم بهآسانی در آب شنا میکند. روزنامه نامبرده از قول پیران کهنسال نوشته بود که “حدود یکصد سال پیش هم یکی از این جانوران از قنات فیروزشاه بیرون آمده و یک شبانهروز با مردم شهر جنگ کرده و سرانجام بهدست پهلوانان شهر کشته شده است! سه ماه بعد هم جانور مشابهی را در رودخانهای از حدود قم صید کرده بودند”.
بر طبق افسانه اوآنس که توسط نیاکان سومری ما نقل شده است، جانورانی بودهاند شبیه ماهی که سر آنها سر انسان بوده و پاها ی انسانی آنها نیز در زیر دم ماهی نمایان بوده است. در زمانهای بسیار دور آنها هنگام روز از خلیج فارس بیرون آمده و به مردم آداب تمدن میآموختند و شبها به دریا باز میگشتهاند.
خلیج فارس یکی از بزرگ ترین پناهگاههای موجودات دریایی مانند مرجانها، ماهیهای تزئینی کوچک، ماهیهای خوراکی و غیر خوراکی، صدفها، حلزونها، نرم تنان، شقایقهای دریایی، اسفنجهای دریایی، عروسهای دریایی، لاک پشتها، دلفینها، کوسه ماهیها و بسیاری از موجودات دریایی دیگر میباشد. متخصصان محیط زیست به دلیل نبود کارشناس و متخصص ویژه، هزینههای پژوهشی بالا و فقدان دانش کافی، گونههای مختلف جانوری پستاندار در خلیج فارس را در معرض خطر و آسیب میبینند. خشکسالی و عدم ورود مواد مغذی به آب، موجب کوچک ماندن و عدم رشد کافی برخی از آبزیان خلیج فارس شدهاست و در سالهای اخیر گرد و غبار عربی نیز بر آلودگی های نفتی و توسعه شهر نشینی مصنوعی در سواحل اضافه شد ه و بشدت محیط زیست خلیج فارس را آسیب پذیر ساخته است و بسیاری از گونه های زیستی در حال نابودی هستند.

[~ MoOn ~]

65ـ ام الداس :
اين زن در کمين مردان مي نشيند دو قسمت رانهاي او همانند اره ( داس مانند ) است . اُُم الداس زني خوش قد و قامت ، زيبا و دلفريب است ، بوي خوش و عطر آگين از جانب او مي آيد ، او با برق چشمان خيره کننده اش و خنده اي که بر لب دارد هر مردي را ديوانه وار به دنبال خود مي کشاند . آرام آرام راه مي افتد و شکار خود را به سوي خلوتگاهي مي برد آنگاه خود را براي نزديکي با مرد آماده مي کند . مردي که به دنبال اُُم الداس آماده اگر از اين زن شناخت کافي داشته باشد راهي ندارد جز اينکه مشتي خاک در چشمان اُُم الداس بپاشد و في الفور از آن محل بگريزد . مي گويند اگر مردي اسير او شود با رانهاي اره مانند خود فشار ي بر او وارد مي کند و آن مرد را از بين مي برد و الله اعلم .

دکتر غلامحسين ساعدي در کتاب (( اهل هوا )) درباره موجودات افسانه اي سواحل جنوب از چند شخصيت افسانه اي نام مي برد از جمله اُُم المِداس که جانوري است خيالي و از دريا بيرون مي آِد و انسان ها را از بين مي برد و اشاره مي کند اين شخصيت همان (( مِن منداس )) است .



بزرگان هرمزگان مي گويند معمولا روز چهارشنبه اُم الداس به سراغ مردي که تنها خوابيده مي آيد و با او معاشقه مي کند و به سمت دريا مي کشاند .

مرداني گرفتار اُُم الداس مي شوند که تمايل رفتار جنسي در آنان شديد باشد و چون نمي توانند بر نيروي شهواني و غريزي خود غلبه کنند در دام اين زن گرفتار مي شوند .

در اساطير يونان شخصيتي به نام ((ليليث )) وجود دارد. يوناني ها اعتقاد دارند يک زن نيمه انسان و نيمه حيوان وجود دارد که مي آيد و مردهاي خفته در عالم خواب را گول مي زند و آن مرد را در حال معاشقه به قعر دريا مي برد .

بطور کلي موجودات افسانه اي که در ذهن مردمان هر قوم وجود دارد ، مطابق با درک واقعيت هايي است که انسانها از محيط پيرامون خود دارند و بيانگر تلاش آدمي براي غلبه بر عناصر و نيروي طبيعي است .

[~ MoOn ~]

66 ـ دی آل :
باورهاي عاميانه مردم استان فارس درخصوص دي آل
دي آل يا ننه ال زني بدتركيب وسيه چرده با لباسهاي عجيب غريبرب،بلند وموهاي فرفري انباشته شده به روي هم كه دندانهاي نيش مانند،قيافه اي ترسناك از خانواده جن وپريان كه در سياهي شب هر از گاهي باعث آزار زايمان زناني ميشود كه ناديده ها را باور دارند آزار دي ال گاهي منجر به مرگ يا بي هوشي در زن درحال زايمان ميگردد گاهي ساعت ها وگاهي چند روز بعد از زايمان زن زائو دچار ال زدگي ميشود كه براي پيشگيري از اين كار بايد چاقو/سوزن قفلي/ شي اهني/در بسترر زن قرار دهند تا مانع ال زدگي گردد.
دي آل با دسته هاي موي بافته شده بز حساس است زني كه دچار ال زدگي شده واز هوش رفته ماماي روستاي پير كهنه كار،موي بافته شده بز دوطرف صورت او مي زند، وردي ميخواند تا به هوش ايد.دوطرف بازو وگزدن زن را با همين موه هاي بافت شده مي بندند و دستور ميدهند اطراف اتاقش را همين موهاي بافته شده مي بندد ودستور ميدهد اطراف اتاقش را همين موه ها از ديوار اويزان كنند چون بر اين باور است كه دي ال به مو حساس است يك جفتنخ ريسمان سياه وسفيد هم به ساق دوپاي زن ال زده ميبندند تا با استفاده از اين شگرد ها مانع ورود و آزاردهي ال شوند حتي گاهي شبها بچه هايي كه نميخوابند وايراد ميگيرند با عنوان "دي ال اومد" او را مي ترسانند تا زود بخوابند.
.بچه هاي امروز انقدر هوشيارند كه تانبينند باور نميكنند وهنوز كسي دي آل رو به چشم نديده .

[~ MoOn ~]

67 ـ بو سلامه :
در باور دريا نوردان قديم بوشهر هيولاي دريايي به نام بوسلامه بوده است که در شب هاي تاريک دريا به کشتي ها حمله ميکرده و دريانوردان و جاشوهاي جوان را با خود ميبرده و خون و گوشت آنان را ميخورده است.

بوسلامه بيشتر زاييده اوهام و ترس جاشوها از تاريکي مطلق دريا و عقايد خرافي مردم در آن دوران بوده و به هيچ وجه وجود خارجي نداشته است.

جاشو ها پس از چندين ماه دوري از خانواده و کار سخت و طاقت فرسا بر روي دريا و مواجه با خطرات بسيار از نظر فکري و روحي به سطح پاييني نزول ميکرده است و در اين حالات اوهام و تفکرات خرافي و خيالي به سراغ جاشوها و دريانوردان مي امد که همراه با ترس و وحشت فراوان بوده است و گاها از شدت ترس و فشار عصبي و روحي خود را به آب مي انداخته اند و جان خود را از دست مي داده اند.

اين باور در بين ساحل نشينان نيز رواج داشته تا آنجا که بر اين باور بوده اند که بوسلامه در کنار ساحل به کمين مينشيند و کودکاني که در دريا مشغول بازي هستند را با خود ميبرد.

تا کنون هيچ جاشو و دريانوردي بوسلامه يا همان هيولاي دريا را به چشم نديده و همگي فقط به نقل از ديگران از اين موجود خيالي صحبت کرده اند.

[شیرین فرهمندپور]

ممنون برای تحقیقم خیلی بدرد خورد....

[..MiSs ZaHRa..]

خیلی جالب و وفید بودن مرسی